Στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό το πότε θα στηθούν οι κάλπες. Τώρα τον Ιούνιο, τον Σεπτέμβριο αμέσως μετά την υποτιθέμενη έξοδο από το Μνημόνιο, στις 26 Μαΐου 2019 μαζί με τις ευρωεκλογές ή στις 13 Οκτωβρίου 2019 «πακέτο» με τις κάλπες σε δήμους και περιφέρειες; Και σφάζονται τόσο τα κόμματα όσο και μεταξύ τους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για το πότε πρέπει να γίνουν εκλογές.
Αυτό που είναι δεδομένο, όμως, είναι πως βρισκόμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο. Τώρα, αν θα κρατήσει τέσσερις ή δεκαέξι μήνες, είναι κάτι που θα το αποφασίσει η κυβέρνηση. Από τη μια είναι δεδομένο πως μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδος δεκαέξι μηνών μόνο κακό μπορεί να κάνει τόσο στην οικονομία όσο και στη δράση του κράτους που όλοι γνωρίζουμε πως «παραλύει» στο άκουσμα της κάλπης. Από την άλλη, στην πραγματικότητα η κυβέρνηση δεν έχει να κάνει κάτι άλλο είτε μείνει τέσσερις είτε μείνει δεκαέξι μήνες ακόμα στην εξουσία.
Ο,τι ήταν να κάνει το έκανε ήδη. Και τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Στο πρώτο εξάμηνο υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο ως απόρροια των τραγικών χειρισμών της στη διαπραγμάτευση. Στις τρεις αξιολογήσεις φόρτωσε τόσους φόρους και εισφορές πολίτες και επιχειρήσεις που φρέναρε οποιαδήποτε ελπίδα ανάνηψης της πραγματικής οικονομίας. Και ολοκληρώνοντας την τριετή δανειακή σύμβαση έχει ήδη κλειδώσει τα μέτρα και τη μνημονιακή πολιτική τουλάχιστον για την επόμενη πενταετία. Σε επτά μήνες θα μειωθούν δραστικά οι κύριες και σε ενάμιση χρόνο από τώρα οι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν ένα νέο διπλό «ΕΝΦΙΑ» μέσω της περικοπής του αφορολογήτου. Τόσο στις αποκρατικοποιήσεις όσο και στις επενδύσεις όλα έχουν βαλτώσει. Τρανό παράδειγμα το πρότζεκτ του Ελληνικού που όλο υποτίθεται πως το προχωράει το Μαξίμου και όλο ξανακολλάει είτε λόγω γραφειοκρατίας είτε λόγω «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ που προσφεύγουν και πάλι στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Πολύ απλά λοιπόν η κυβέρνηση με την παραμονή της δεν έχει να προσφέρει τίποτα άλλο παρά να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο. Γι’ αυτό ολοένα εφευρίσκουν ψευδοαφηγήματα, επιτίθενται κατά κομμάτων, μέσων ενημέρωσης και πολιτών που διαδηλώνουν, ενώ εξαγγέλλουν «κάθαρση» την ώρα που σφιχταγκαλιάζονται με διαπλεκόμενους που καθύβριζαν ενόσω βρίσκονταν στην αντιπολίτευση.
Βέβαια, όλα αυτά δεν απασχολούν ιδιαίτερα τα κυβερνητικά στελέχη ούτε το Μαξίμου. Θα προσπαθήσουν να παραμείνουν στις καρέκλες τους όσο περισσότερο μπορούν αδιαφορώντας πλήρως τόσο για τις δραματικές συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η χώρα όσο και για την καθημερινή κακοποίηση της αλήθειας. Και ενώ θα καταρρέουν, θα μπαχαλοποιούν ακόμα περισσότερο τη χώρα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου