Ο Δικαστής δεν είναι μόνον άμεσο όργανο και εκφραστής της τρίτης λειτουργίας, ισοδυνάμου, ισοκύρου και ισοτίμου των δύο άλλων (νομοθετικής και εκτελεστικής), της ισοτιμίας αυτών εκφραζομένης και δια της αυτής μισθολογικής μεταχειρίσεως, είναι και πρέπει να είναι άρχων, σε όλες του τις υπηρεσιακές και εξωϋπηρεσιακές συμπεριφορές.
Αυτό πρέπει να διδάσκεται όχι μόνον στη Σχολή Δικαστών, αλλά και στα Πανεπιστήμια.
Οι παλαιότεροι καθηγητές τούτων εξεφράζοντο πάντοτε με εκτίμηση και συμπάθεια για...
τους Ανωτάτους Δικαστές, τους οποίους αξιολογούσαν ανάλογα με τις ικανότητές τους και τις επιδόσεις τους. Οι σύγχρονοι καθηγητές, επιδιδόμενοι περισσότερο στη δικηγορία από τους παλαιοτέρους, είναι φυσικό να δημιουργούν όχι μόνο φιλικές σχέσεις προς ορισμένους δικαστές, αλλά και αντιπάθειες προς άλλους.
Ο αείμνηστος Γεώργιος Ράμμος, καθηγητής της πολιτικής δικονομίας, έλεγε από της έδρας κάποτε, ότι ένας εφέτης συνήντησε στο τρόλεϋ γνωστό του καθηγητή πανεπιστημίου και τον ρώτησε ποία είναι η γνώμη του επί ορισμένου νομικού θέματος. Ο καθηγητής απήντησε: Μα, επί του θέματος αυτού έχω δώσει σχετική γνωμοδότηση. Τότε ο εφέτης απήντησε: Τη γνωμοδότηση τη διάβασα κ. καθηγητά, αλλά θέλω και τη γνώμη σας! Ήταν η εποχή όπου οι δικαστές ήξεραν όλα τα στοιχεία της δικογραφίας και δεν τολμούσαν να γράψουν απόφαση επ΄ αυτής, χωρίς να γνωρίζουν και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Ο σημερινός τρόπος εργασίας, προς διευκόλυνση του οποίου έχουν δοθεί στους δικαστές ηλεκτρονικοί υπολογιστές και έντυπα σχέδια, ενέχουν τον κίνδυνο να συντάσσονται αποφάσεις χωρίς να αποδίδουν το ουσιαστικό δίκαιο εάν ο δικαστής δεν είναι ευσυνείδητος και σκέπτεται μόνον πώς θα περιορίσει την εκκρεμότητά του. Σπουδαιότατο όμως είναι και το έργο του ποινικού δικαστή, το οποίο σπανίως εκτιμάται.
Και όμως, υπάρχουν ευσυνείδητοι δικαστές, οι οποίοι αναλώνονται επί της έδρας για να διερευνήσουν μια ποινική υπόθεση με μύρια εμπόδια, κατά την διαδικασία, συμπάσχουν δε συχνά με τον αδικούμενο κατηγορούμενο και απογοητεύονται όταν δεν επικρατεί η επιεικής άποψή τους. Το χειρότερο είναι ότι υπηρεσιακώς, αντί να προεδρεύουν των ποινικών ακροατηρίων ικανότατα, ευφυή, αντικειμενικά και ψύχραιμα άτομα, προεδρεύουν συχνά ανεπαρκή, διότι οι προϊστάμενοι των δικαστηρίων αποδίδουν μεγαλύτερη σημασία στις πολιτικές υποθέσεις από τις ποινικές. Υπάρχουν βεβαίως και ορισμένοι δικαστές, ελάχιστοι βέβαια, που έχουν διασυνδέσεις με ορισμένους πολιτικούς, οι οποίοι και τους επηρεάζουν.
Το έργο του δικαστή είναι ψυχοφθόρο και άκρως ανθυγιεινό. Όταν οι άλλοι αναπαύονται ή διασκεδάζουν ο δικαστής μοχθεί για να μελετήσει και περαιώσει δύσκολες υποθέσεις, κάθε μία των οποίων απαιτεί, πολλές φορές, επεξεργασία του υλικού της επί ημέρες. Έχει μεγάλη σημασία για την ορθή λειτουργία της Δικαιοσύνης, η ίση υπηρεσιακή μεταχείριση των δικαστών και η αυτή επιβάρυνση τούτων με υποθέσεις σοβαρού και πολυπλόκου αντικειμένου.
Στην πράξη όμως υπάρχουν ορισμένοι, που επιτυγχάνουν να υπηρετούν σε τμήματα με εύκολες υποθέσεις ή να χρεώνονται με ελαφρές υποθέσεις και επομένως να καθιστούν το λειτούργημά τους ευκολότερο. Υπό τις σημερινές συνθήκες, η Δικαιοσύνη καλείται να διαδραματίσει το ρόλο της καθάρσεως της δημόσιας ζωής, χωρίς να επηρεάζεται από τις σκοπιμότητες και τις επιδιώξεις των κυβερνώντων. Το δικαστικό φρόνημα και το σθένος, δεν πρέπει να κάμπτονται από την άδικη μεταχείριση των δικαστών εκ μέρους πολιτειακών παραγόντων. Οι δικαστές οφείλουν να εφαρμόζουν τους νόμους προς κάθε κατεύθυνση και με το αυτό μέτρο. Οι αποφάσεις και ενέργειες, που περικλείουν στοιχεία υπερβολής, συνήθως έχουν το σπέρμα της αδικίας.
Οι δίκαιες αποφάσεις εδραιώνουν το κύρος της Δικαιοσύνης και την εκτίμηση των δικαστών από όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Αυτό πρέπει να διδάσκεται όχι μόνον στη Σχολή Δικαστών, αλλά και στα Πανεπιστήμια.
Οι παλαιότεροι καθηγητές τούτων εξεφράζοντο πάντοτε με εκτίμηση και συμπάθεια για...
τους Ανωτάτους Δικαστές, τους οποίους αξιολογούσαν ανάλογα με τις ικανότητές τους και τις επιδόσεις τους. Οι σύγχρονοι καθηγητές, επιδιδόμενοι περισσότερο στη δικηγορία από τους παλαιοτέρους, είναι φυσικό να δημιουργούν όχι μόνο φιλικές σχέσεις προς ορισμένους δικαστές, αλλά και αντιπάθειες προς άλλους.
Ο αείμνηστος Γεώργιος Ράμμος, καθηγητής της πολιτικής δικονομίας, έλεγε από της έδρας κάποτε, ότι ένας εφέτης συνήντησε στο τρόλεϋ γνωστό του καθηγητή πανεπιστημίου και τον ρώτησε ποία είναι η γνώμη του επί ορισμένου νομικού θέματος. Ο καθηγητής απήντησε: Μα, επί του θέματος αυτού έχω δώσει σχετική γνωμοδότηση. Τότε ο εφέτης απήντησε: Τη γνωμοδότηση τη διάβασα κ. καθηγητά, αλλά θέλω και τη γνώμη σας! Ήταν η εποχή όπου οι δικαστές ήξεραν όλα τα στοιχεία της δικογραφίας και δεν τολμούσαν να γράψουν απόφαση επ΄ αυτής, χωρίς να γνωρίζουν και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Ο σημερινός τρόπος εργασίας, προς διευκόλυνση του οποίου έχουν δοθεί στους δικαστές ηλεκτρονικοί υπολογιστές και έντυπα σχέδια, ενέχουν τον κίνδυνο να συντάσσονται αποφάσεις χωρίς να αποδίδουν το ουσιαστικό δίκαιο εάν ο δικαστής δεν είναι ευσυνείδητος και σκέπτεται μόνον πώς θα περιορίσει την εκκρεμότητά του. Σπουδαιότατο όμως είναι και το έργο του ποινικού δικαστή, το οποίο σπανίως εκτιμάται.
Και όμως, υπάρχουν ευσυνείδητοι δικαστές, οι οποίοι αναλώνονται επί της έδρας για να διερευνήσουν μια ποινική υπόθεση με μύρια εμπόδια, κατά την διαδικασία, συμπάσχουν δε συχνά με τον αδικούμενο κατηγορούμενο και απογοητεύονται όταν δεν επικρατεί η επιεικής άποψή τους. Το χειρότερο είναι ότι υπηρεσιακώς, αντί να προεδρεύουν των ποινικών ακροατηρίων ικανότατα, ευφυή, αντικειμενικά και ψύχραιμα άτομα, προεδρεύουν συχνά ανεπαρκή, διότι οι προϊστάμενοι των δικαστηρίων αποδίδουν μεγαλύτερη σημασία στις πολιτικές υποθέσεις από τις ποινικές. Υπάρχουν βεβαίως και ορισμένοι δικαστές, ελάχιστοι βέβαια, που έχουν διασυνδέσεις με ορισμένους πολιτικούς, οι οποίοι και τους επηρεάζουν.
Το έργο του δικαστή είναι ψυχοφθόρο και άκρως ανθυγιεινό. Όταν οι άλλοι αναπαύονται ή διασκεδάζουν ο δικαστής μοχθεί για να μελετήσει και περαιώσει δύσκολες υποθέσεις, κάθε μία των οποίων απαιτεί, πολλές φορές, επεξεργασία του υλικού της επί ημέρες. Έχει μεγάλη σημασία για την ορθή λειτουργία της Δικαιοσύνης, η ίση υπηρεσιακή μεταχείριση των δικαστών και η αυτή επιβάρυνση τούτων με υποθέσεις σοβαρού και πολυπλόκου αντικειμένου.
Στην πράξη όμως υπάρχουν ορισμένοι, που επιτυγχάνουν να υπηρετούν σε τμήματα με εύκολες υποθέσεις ή να χρεώνονται με ελαφρές υποθέσεις και επομένως να καθιστούν το λειτούργημά τους ευκολότερο. Υπό τις σημερινές συνθήκες, η Δικαιοσύνη καλείται να διαδραματίσει το ρόλο της καθάρσεως της δημόσιας ζωής, χωρίς να επηρεάζεται από τις σκοπιμότητες και τις επιδιώξεις των κυβερνώντων. Το δικαστικό φρόνημα και το σθένος, δεν πρέπει να κάμπτονται από την άδικη μεταχείριση των δικαστών εκ μέρους πολιτειακών παραγόντων. Οι δικαστές οφείλουν να εφαρμόζουν τους νόμους προς κάθε κατεύθυνση και με το αυτό μέτρο. Οι αποφάσεις και ενέργειες, που περικλείουν στοιχεία υπερβολής, συνήθως έχουν το σπέρμα της αδικίας.
Οι δίκαιες αποφάσεις εδραιώνουν το κύρος της Δικαιοσύνης και την εκτίμηση των δικαστών από όλα τα κοινωνικά στρώματα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου