Η Χρυσή Αυγή στις εκλογές και μετά από αυτές

Είναι πλέον σαφές ότι η Χρυσή Αυγή, παρόλο τον πόλεμο που δέχθηκε από το καθεστώς Σαμαρά και τους συν' αυτώ, παρ’ όλες τις ποινικές διώξεις αλλά και το “μποϋκοτάζ” των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών, όχι μόνον δεν βυθίστηκε όπως κάποιοι θα ανάμεναν αλλά ακόμη και στις αμφιβόλου ακρίβειας τελικά δημοσκοπήσεις δείχνει να κρατά ένα πολύ συγκεκριμένο ποσοστό.

Είναι όμως επίσης σαφές, ότι με συμφωνία του συνόλου των υπολοίπων κομμάτων αλλά και όλων των παραγόντων που στην ουσία αποτελούν αυτό που περιγράφεται ως “σύστημα” και συμπεριλαμβάνει οριζόντια όλες τις ελίτ της χώρας, γύρω της έχει στηθεί ένα “υγειονομικό” κορδόνι. Το οποίο μπορεί να μην εμποδίζει συγκεκριμένες προσωπικότητες να την πλησιάσουν, αφού άλλωστε βλέπουμε έναν αρκετά σημαντικό αριθμό διακεκριμένων προσωπικοτήτων να βρίσκονται στα ψηφοδέλτιά της (ακόμη και εάν αυτοί έχουν λιγότερη υποστήριξη από την ΧΑ από ότι παλαιά της μέλη, μία τακτική που σίγουρα μπορεί να κατανοήσει κανείς με δεδομένα τα όσα έχει δεί να συμβαίνουν το κόμμα της οδού μεσογείων), αλλά σίγουρα έχει μετατρέψει σε taboo την όποια πραγματική παρέμβαση της Χρυσής Αυγής στην πολιτική πραγματικότητα της χώρας.

Αυτό αποτελεί μία αναμενόμενη τακτική επιτυχία του συστήματος, που αν μην τι άλλο θα κοστίσει στην Χρυσή Αυγή πολύ “πολιτικό χρόνο” για να την ξεπεράσει. Χρόνος που δεν γνωρίζει ακόμη κανείς εάν υπάρχει στην άτυχη πατρίδα μας. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της ίδιας της Χρυσής Αυγής είναι ότι δεν καταλαβαίνει κατά πάσα πιθανότητα την ίδια την ύπαρξη της έννοιας του “πολιτικού χρόνου”. Είναι σαφές ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο βαδίζουμε προς το τέλος της εποχής των στυγνών μνημονίων και στην παγίωση μίας δύσκολης πραγματικότητας. Και η “συνήθεια” είναι το πιο ύπουλο όπλο των εξουσιαστών. Και από ό,τι φαίνεται τελικά την “αντιμνημονιακή” περίοδο, παρ’ όλες τις διακυμάνσεις αυτός που κατάφερε να την εκμεταλλευτεί ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στην ΝΔ έγινε μία σαφής επιλογή να παραδοθεί η εξουσία στα χέρια του Αλέξη από το να νομιμοποιηθεί πολιτικά η Χρυσή Αυγή.

Αυτή όμως η κατάσταση που δείχνει να διαμορφώνεται σύντομα θα έχει ως αποτέλεσμα το τέλος της περιόδου της “ευφορίας” για την Χρυσή Αυγή και την έναρξη μίας μάχης χαρακωμάτων με την ΝΔ και με τα δύο κόμματα στην αντιπολίτευση. Αντ' αυτού όμως βλέπει κανείς ένα “πάγωμα” που κυριαρχεί σε αρκετά από τα στελέχη της, το οποίο δεν κρύβεται ακόμη και τώρα στο “καυτότερο” σημείο της προεκλογικής περιόδου. Αυτό είναι φυσιολογικό και κάποια στιγμή θα ερχόταν.

Μπορεί όμως η ΧΑ να το διαχειριστεί; Να διαχειριστεί μία κατάσταση μη-εφόδου;

Δημήτρης Παπαγεωργίου