Εεεε, αφού τα είπε ο ...Καρβέλας!!!

Όταν η σκέψη υπερέχει της ...κουλτούρας!!!

Σκέφτομαι ότι όσο και να ανακατεύεις την τράπουλα τα τραπουλόχαρτα είναι πάντα το ίδιο σημαδεμένα.

Τραπουλόχαρτα της μετριότητας και της βλακείας.

Σκέφτομαι ότι ίσως το παιχνίδι αυτό, είναι στημένο ακριβώς έτσι από τον ύψιστο κουμανταδόρο- κρουπιέρη.

Σκέφτομαι ότι για κάποιο λόγο η εξουσία ήταν πάντα στα χέρια ανθρώπων ευτελούς πνευματικής αξίας.

Τις περισσότερες φορές.

Σκέφτομαι για λίγο τους μπάτσους που προσπάθησαν να με τραμπουκίσουν στη Βάρη.

Σκέφτομαι τα λόγια που χωρίς λόγο ξεστόμισαν.

Σκέφτομαι τη στάση των τραμπούκων της δημοσιογραφίας που προσπάθησαν με ηδονή να λασπώσουν την Αννίτα κι εμένα.

Σκέφτομαι την ευκολία με την οποία το δικαστήριο απεφάνθη για την ενοχή μας.

Σκέφτομαι την αγανάκτηση που προσπαθώ να καταλαγιάσω και το μίσος που πολλές φορές με πνίγει.

Σκέφτομαι τα προφητικά λόγια της Αννίτας πριν από δύο βδομάδες:

"Άραγε ο μπάτσος σε μία άλλη περίπτωση θα πυροβολούσε;"
Από χθες το βράδυ σκέφτομαι συνέχεια τι είδους άνθρωπος θα μπορούσε να δολοφονήσει χωρίς λόγο έναν μικρό αναρχικό.

Έναν δεκαπεντάχρονο μαθητή.

Ένα όμορφο αγόρι.

Έναν καθ’ όλα δικαιολογημένα, οργισμένο πιτσιρικά.

Σκέφτομαι ποιο μίσος, ποια έχθρα, ποια ταξική διαφορά, ποιο κόμπλεξ κατωτερότητας, ποιο καταπιεσμένο απωθημένο, πίεσε το δάχτυλο του μπάτσου πάνω στη σκανδάλη το έτος 2008 στη δημοκρατούμενη Ελλάδα.

Ποια αιτία εκτός από μία! Την αβυσσαλέα, την απύθμενη, την θανατηφόρα βλακεία του.

Σκέφτομαι ότι οι υπεύθυνοι θα ’πρεπε να γνωρίζουν ότι οπλίζοντας τα χέρια αυτών των ηλίθιων αστυνομικών, των μπάτσων, γράφουν τις πιο μαύρες σελίδες, στην ιστορία της ανθρώπινης δυστυχίας.

Σκέφτομαι τον άτυχο πιτσιρικά.

Σκέφτομαι την μάνα του, τον πατέρα του, τη γκόμενά του, τους φίλους του.

Σκέφτομαι όλα αυτά που βιώνουν.

Τον πόνο, το μίσος, το πάθος για εκδίκηση, τη ματαιότητα.

Σκέφτομαι τον ανεγκέφαλο μπάτσο.

Τον δολοφόνο.

Τον απόλυτο βλάκα.

Άραγε νιώθει τύψεις για το παιδί που ξεψύχησε στο πεζοδρόμιο ή σκέφτεται πως θα γλυτώσει την κρεμάλα που του αξίζει ή άραγε σκέφτεται- το πιο πιθανό από όλα -πως θα τη βγάλει «καθαρή»;
Σκέφτομαι αν είναι σε θέση να σκέφτεται όλως διόλου.

Σκέφτομαι ότι ο ύψιστος- κρουπιέρης θα έπρεπε ίσως να αλλάξει τράπουλα και να βάλει περισσότερους άσσους σε έναν κόσμο που εδώ και χιλιάδες χρόνια ηλιθιοκρατείται.

Σκέφτομαι ότι ίσως δεν υπάρχει λόγος να σκέφτομαι.

Καλή τύχη σύντροφοι…

Σχόλιο: Ξανασκέψου το Νίκο μου. Μπορεί να βρεις κάποιο λόγο για να σκέπτεσαι!

Απόσπασμα από zougla