Ρίχνοντας μία ματιά στα αποτελέσματα των εκλογών για αιρετούς στα υπηρεσιακά συμβούλια της εκπαίδευσης, πραγματικά καταλαμβάνεται κανείς από θλίψη παρατηρώντας πως οι εκλεγόμενοι είναι ταυτόχρονα και συνδικαλιστές!
Και το τραγικότερο ακόμη είναι πως αυτό πλέον θεωρείται φυσικό και δεν προβληματίζει παρά ελάχιστους εκπαιδευτικούς!
Οι περισσότεροι πλέον αδυνατούν ακόμη και να κατανοήσουν τις εξαρτήσεις και τους μηχανισμούς κομματικής συγκέντρωσεις κουκιών που συνεπάγεται αυτή η κατάσταση!
Η κομματοκρατία ίσως βασιλεύει στην εκπαίδευση σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι στο υπόλοιπο δημόσιο!...
Ο μέχρι την προηγούμενη μέρα συνδικαλιστής γίνεται ξαφνικά μέλος της διοίκησης· θα πει κανείς "μα είναι εκλεγμένος από τους συναδέλφους".
Ε, και;
Είναι ή δεν είναι διοίκηση;
Και βέβαια μετά από αιρετός συνεχίζει την καριέρα του και μόλις το κόμμα του γίνει κυβέρνηση καθίσταται προϊστάμενος ή διορισμένο μέλος του υπηρεσιακού συμβουλίου.
Αν μάλιστα έχει και κάνα διδακτορικό της πλάκας, σαν και αυτά που δυστυχώς συνεχίζουν να δίνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια σε κομματόσκυλα, τότε πάει για περιφερειάρχης, σύμβουλος και τέλος σύμβουλος του παιδαγωγικού ινστιτούτου.
Και μετά ψάχνουμε να βρούμε γιατί στα σχολικά βιβλία το "Άξιον εστί" αποδίδεται στο Ρίτσο...
Εάν ο κλάδος δεν αποφασίσει ότι όποιος είναι συνδικαλιστής θα είναι μόνο συνδικαλιστής και δεν αρχίσει να ψηφίζει ανθρώπους που δεν είναι κομματόσκυλα, αλλά αντιπροσωπεύουν ανεξάρτητες κινήσεις -όχι οπωσδήποτε αριστερές- δεν υπάρχει περίπτωση να βελτιωθεί η εκπαίδευσή μας και να αποκατασταθεί το κύρος του εκπαιδευτικού στην κοινωνία!
Αναρτήθηκε από:
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου