Οι ρίζες της εγχώριας τρομοκρατίας...

Πολλές φορές έχει αναφερθεί από ειδήμονες και κατά καιρούς αρμόδιους η πιθανότητα αναβίωσης μιας νέας τρομοκρατίας.

Ας δούμε πιο προσεκτικά την υπόθεση ότι βρισκόμαστε μπροστά στην επανάληψη ενός τέτοιου εφιάλτη.
Μιλάνε για «αναβίωση», για «συνύπαρξη παλιών και νέων τρομοκρατών», για «ασύλληπτα υπολείμματα καταδικασμένων τρομοκρατικών οργανώσεων» κ.λπ.
Από μόνος του ο όρος αναβίωση σημαίνει πως το σημερινό έχει οργανική σχέση με το παλαιό.

Προφανώς το παλαιό που δεν ξεριζώθηκε όταν έγινε η σύλληψη των μελών της «17Ν» και παρακλαδιών της με φανφάρες πολιτικά ευνόητες, αφού οι τότε αρμόδιοι, κυρίως για εξασφάλιση κομματικού πλεονεκτήματος, διαβεβαίωναν ότι η υπόθεση τρομοκρατία έκλεισε οριστικά με την καταδίκη των συλληφθέντων.

Δεν έδωσαν όμως ποτέ απάντηση στο καίριο ερώτημα:

Οι συλληφθέντες και καταδικασθέντες, αρκετά νέοι στην ηλικία, πλην ενός, ήταν εκείνοι που ξεκίνησαν την τρομοκρατία 27 – τότε– χρόνια πριν;
Και δεν απάντησαν, ούτε και θα απαντήσουν ποτέ ουσιαστικά, επειδή γνωρίζουν την πικρή αλήθεια.
Η τρομοκρατία ξεκίνησε από κάποιους που δεν συμβιβάσθηκαν με την ιδέα της μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Που ήθελαν ένα τριτοκοσμικό καθεστώς ανάλογο με τις ιδεολογικές αναζητήσεις και φαντασιώσεις τους.
Που έβλεπαν τους συντρόφους τους στα χρόνια της δικτατορίας να καταλαμβάνουν τα υψηλά αξιώματα στη δημοκρατία που δεν αποδεχόντουσαν.

Και που πίστευαν ότι μόνο με ένα αγιατολαχικό, ένοπλο και βίαιο τρόπο μπορούσαν να ελπίζουν στην υλοποίηση των επιδιώξεών τους.
Αυτά είπε ρητά ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου τον Απρίλιο του 1986 από τη μακρινή Κίνα, ενοχλημένος από τη δολοφονία του Δ. Αγγελόπουλου και περιγράφοντας το προφίλ των τότε υπευθύνων της τρομοκρατίας, αλλά μη παρεμβαίνοντας ως ισχυρός τότε πρωθυπουργός στην επιχειρησιακή εκκαθάριση του τοπίου.

Μίλησε για διανοούμενους υπεύθυνους και τους περιέγραψε.

Αλλά έμεινε εκεί και ο ίδιος και το κυβερνών και στη συνέχεια κόμμα του.
Όταν έγινε η σύλληψη των μελών της «17Ν» όλα αυτά ξεχάσθηκαν διά μαγείας και κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τα συνυπολογίσει σ’ αυτό που συνέβαινε και εντυπωσίαζε καλοκαιριάτικα το λαό στα μπάνια του.
Γιατί;

Πότε θα αξιοποιηθεί εκείνο το υλικό;

Θα δοθεί ποτέ απάντηση, πριν την αναλάβει ο ιστορικός του απώτερου μέλλοντος;