Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Μήνυμα Καραμανλή για την 25η Μαρτίου...


Μήνυμα απέστειλε ο πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής εν όψει της εθνικής επετείου για την 25η Μαρτίου.
Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι "...Τιμούμε, σήμερα, τη διπλή γιορτή του Γένους μας: Την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας και την ημέρα του Ευαγγελισμού. Αποτίνουμε την οφειλόμενη τιμή σε εκείνους που πίστεψαν, πάλεψαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αντλούμε, ταυτόχρονα, διδάγματα και πίστη από την Ιστορία και τις παραδόσεις μας. Από το μεγαλείο της θυσίας για την επίτευξη εθνικών στόχων...", ενώ παράλληλα υπενθυμίζει σε όλους τους Έλληνες ότι, ενωμένοι και με αποφασιστικότητα, μπορούμε να κατακτούμε στόχους που μοιάζουν ανέφικτοι.
Υποδεικνύει πίστη στους κοινούς αγώνες και τα οράματα για το μέλλον της Πατρίδας μας.
Υπογραμμίζει, πάνω από όλα, την ανάγκη εθνικής συνεννόησης, εθνικής συστράτευσης, εθνικής ομοψυχίας.
Και αυτό είναι εξαιρετικά επίκαιρο στις δύσκολες ώρες που διέρχεται όχι μόνο η χώρα μας, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος.

Ο κ. Καραμανλής αναφρόμενος στην οικονομική κρίση τόνισε ότι η μέρα αυτή "...είναι οδηγός στον έμπρακτο πατριωτισμό που απαιτούν οι δύσκολοι καιροί που διανύουμε. Είναι οδηγός στην πολιτική που μπορεί να βγάλει την Πατρίδα μας με τις λιγότερες κατά το δυνατό συνέπειες από την παγκόσμια οικονομική λαίλαπα..."
Συνεχίζοντας ο κ. Καραμανλής υπογράμισε ότι "...Η πρόκληση σήμερα, και το πνεύμα της σημερινής μεγάλης γιορτής, είναι να προχωρήσουμε στο αύριο με στιβαρότητα, με σύνεση και τόλμη. Με αίσθημα προσφοράς στην Πατρίδα. Με συναίσθηση της ατομικής και συλλογικής ευθύνης για το παρόν και το μέλλον του τόπου. Με συναίσθηση της ανάγκης για υπευθυνότητα από όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Μακριά από ακρότητες και μικροκομματικές σκοπιμότητες. Μακριά από διχαστικές αντιπαραθέσεις, που, τόσο πολύ, μας έχουν στοιχίσει στο παρελθόν..."

"...Η πρόκληση σήμερα είναι να επιδείξουμε στην πράξη βούληση προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Όλοι μαζί οι Έλληνες, με τη σιγουριά ότι μπορούμε να μετατρέψουμε τη διεθνή κρίση σε εθνική ευκαιρία για την επόμενη μέρα. Με τη βεβαιότητα ότι μπορούμε να βγάλουμε τη χώρα μας από την παγκόσμια οικονομική θύελλα, ακόμη πιο ισχυρή..."
δήλωσε κλείνοντας ο πρωθυπουργός.

1 comments:

  1. «Η ιστορία γράφεται απ΄ αυτούς που έχουν την εξουσία και το χρήμα. Ούτε οι σκλάβοι ούτε οι φτωχοί άνθρωποι έγραψαν ποτέ ιστορία. Αυτά που διαβάζουμε ως ιστορία είναι αυτά που κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να διαβάσουμε». ( Σιμόν Περές).
    Εκατόν ογδόντα έξι χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την συμβολική ημερομηνία έναρξης της Εθνεγερσίας τού 1821. όπου ο μέγας Μαυρομιχάλης ξεκινώντας από την αδούλωτων Μάνη με τους Μανιάτες του και έχοντας γραμμένα εις την σημαία του της λέξης Νίκη η Θάνατος ορμάνε και καταλαμβάνουνε την Καλαμάτα.
    17 Μαρτίου 1821..η Καλαμάτα είναι ελεύθερη……….
    και ο Μαυρομιχάλης προχώρα και ελευθερώνει όλη την Ελλάδα.
    «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»
    Όπως έλεγε και ο πατριώτης μου Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μωρηά: «Το Γένος ποτέ δεν υποτάχτηκε στον σουλτάνο. Είχε τα πάντα: το βασιλιά του, το στρατό του, τα κάστρα του. Βασιλιάς του, ο Μαρμαρωμένος Βασιληάς. Στρατός του, οι Αρματολοί κι οι κλέφτες. Κάστρα του, η Μάνη και το Σούλι».
    Οι Έλληνες πολέμησαν επί 4 αιώνες με τεράστιες απώλειες, όπως είχαν καθήκον και υποχρέωση να πράξουν. Υποχρέωση απέναντι στην μακραίωνη παράδοση του Γένους τους και καθήκον έναντι στην αλυσοδεμένη Πατρίδα. Εβδομήντα τέσσερις επαναστάσεις έχουν καταγραφεί κατά της οθωμανικής τυραννίας (πόσες δεν γνωρίζουμε…), πράγμα που με απλά μαθηματικά σημαίνει, ότι κάθε τετραετία, επί 400 χρόνια, οι Έλληνες έπαιρναν τα όπλα!
    Μερικά από αυτά τα κινήματα είναι τα εξής:
    1463: Δέκα χρόνια μόνο μετά την άλωση της Πόλης, σημειώνεται επαναστατικό κίνημα σε Σπάρτη, Λακεδαίμονα και Αρκαδία με επικεφαλής τους Πέτρο Μπούα και Μιχαήλ Ράλλη.
    1479: Κίνημα στη Μάνη από τον Κορκόδειλο Κλαδά.
    1481: Επαναστατεί η Χειμάρρα και η Αυλώνα με αρχηγούς τον Κλαδά και τον Ιωάννη Καστριώτη.
    1496, 1499: Επανάσταση σε Ήπειρο, Στερεά και Πελοπόννησο με υποκίνηση του Καρόλου Η’.
    1532: Επανάσταση σε Κορώνη και Πάτρα με αρχηγούς τον Νικόλαο Μαμωνά-Παλαιολόγο, τον Μιχαήλ Καλόφωνο και άλλους.
    1571: Επανάσταση σε Πελοπόννησο, Στερεά, Μακεδονία και Αιγαίο μετά την καταστροφή του τουρκικού στόλου στη Ναύπακτο από τους ενωμένους στόλους της Ευρώπης.
    1612: Επανάσταση στα Γιάννενα από τον ηρωικό Δεσπότη Τρίκκης Διονύσιο τον «Σκυλόσοφο».
    1684: Οι Έλληνες ξεσηκώνονται στο πλευρό των Ενετών και ελευθερώνουν τον Μωρηά. Η ελευθερία αυτή θα κρατήσει μέχρι το 1715.
    1770: Κατά τα Ορλωφικά, όλη η Ελλάδα ξεσηκώνεται απ’ άκρη σε άκρη. Μετά την προδοσία της επανάστασης, οι τουρκικές αρχές προέβησαν σε φρικτές σφαγές εις βάρος Ελλήνων χριστιανών.
    1778-1793: Ο «πειρατής» Λάμπρος Κατσώνης κυριαρχεί στο Αιγαίο και προξενεί στον τουρκικό στόλο τεράστιες καταστροφές.
    Τετρακόσια ολόκληρα χρόνια, δηλαδή δεκαπέντε σχεδόν γενιές μαύρης σκλαβιάς υπέφεραν οι Έλληνες, μα ποτέ δεν υποτάχθηκαν στον Σουλτάνο όπως μαθαίνουν στα παιδιά μας οι σύγχρονοι γενίτσαροι της υποταγής και του αφελληνισμού…

    To 1821
    Έχει ειπωθεί ότι «το σπουδαιότερο γεγονός στην Ιστορία της Γαλλίας ήταν η άλωση της Βαστίλλης». Θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε ότι η Γαλλική Επανάσταση ήταν ιστορική τομή. Ωστόσο το πιο συγκλονιστικό γεγονός στην Ιστορία του ανθρώπου είναι το ΄21! « Ποτέ τόσο πολύ λίγοι δεν κάμανε για τόσο πολλούς τόσα πολλά» όσα οι Έλληνες.
    Βεβαίως το ΄21 το διδαχτήκαμε σύμφωνα με τις αφηγήσεις των νικητών, της εξουσίας και του χρήματος. Μας εδόθη το ανεστραμμένο είδωλό του. Για να γνωρίσει κανείς το αληθινό Εικοσιένα, όπως μας λέει ο Δημήτρης Φωτιάδης, «πρέπει να σκύψει πάνω σε άλλα κείμενα, σ΄ εκείνα που προετοίμασαν το σηκωμό, σ΄ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καριοφίλι κι΄ άστραφτε το γιαταγάνι και στα απομνημονεύματα των αγωνιστών –του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, του Σπυρομίλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και άλλων. Δύο ήταν τα Εικοσιένα : Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων…».
    Ωστόσο η «ουσία» και η «ψυχή» του ’21, που είναι το αίσθημα της Ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας όχι μόνο δεν έχουν ατροφήσει, αλλά είναι βαθιά χαραγμένα στην ελληνική λαϊκή συνείδηση. Το ΄21 παραμένει και σήμερα η φλόγα που ανάβει στις καρδιές των υποδουλωμένων λαών γενναία αισθήματα ελπίδας και ηρωισμού. Μια φλόγα που πυροδοτεί και σήμερα τον ελληνικό λαό να βγει από τη νάρκη του και να τινάξει από πάνω του όλους αυτούς που εμπορεύονται την τύχη του και τη ζωή του.
    Αυτές τις φλογερές μνήμες τρέμουν σήμερα αυτοί που θέλουν τους λαούς ναρκωμένους και υπόδουλους. Γι αυτό θέλουν να αποδομήσουν το «θρύλο» και τα σύμβολα της Επανάστασης του ΄21. Εξατμίζουν τους χυμούς της, εξανεμίζουν το «πάθος και το λογικό» της, αδειάζουν το περιεχόμενό της, καταλύουν την ιστορική «ψυχή»της: καταλύουν κάθε διαλεκτική, κάθε αναδρομή βάθους πέρα από τη «γεωγραφία του χρόνου». Τη μετατρέπουν σε ένα ξενέρωτο παραμύθι θεμελιωμένο πάνω στα άκαμπτα και ακίνητα ιδεολογήματα της «Νέας Εποχής». Κάποιοι «νέοι ιστορικοί» δεν αρκούνται μόνο στην «απομυθοποίησή» της αλλά προχωρούν ακόμα παραπέρα: χαρακτηρίζουν τους επαναστάτες και τρομοκράτες. Χρησιμοποιούν δηλαδή το πλαίσιο των «κριτηρίων» του αυτοκρατορικού λόγου…
    Οι ραγιάδες της Νέας Τάξης προπαγανδίζουν το ραγιαδισμό. Γιατί είναι ραγιαδισμός όταν όχι μόνο επικαλύπτεις, αλλά επιχειρείς και να διαγράψεις από τη λαϊκή συνείδηση αυτό που χάραξε η επανάσταση του ΄21: Ότι η ελευθερία δεν δωρίζεται, αλλά κατακτάται με αγώνες και αίμα.
    «Ελευθερία ή θάνατος». Αυτό είναι το μήνυμα του ΄21, που βελονιάζει και πυροδοτεί και σήμερα τη λαϊκή «ψυχή». Μήνυμα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε και αποτυπωμένο βαθιά στη συνείδηση του Έλληνα. Τη λευτεριά τους οι αγωνιστές του ΄21 έπρεπε μονάχοι τους να την κερδίσουν. Και την κέρδισαν. Έχυσαν ποτάμια αίμα. Γυμνοί, πεινασμένοι, προδομένοι τόσες φορές από τους κοτζαμπάσηδες και τους πολιτικάντηδες, υπέμειναν τα πάντα, έχοντας πάρει την υπέρτατη απόφαση: λευτεριά ή θάνατος. Και αυτή η απόφαση πουθενά αλλού δεν βρήκε τόσο υψηλή και ηρωική έκφραση, όσο στην έξοδο του Μεσολογγίου και στο χορό του Ζαλόγγου.
    Η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει τέτοια έπη από τη λαϊκή συνείδηση.
    Εμείς λέμε: Εμπρός για Νέα Μεσολόγγια!

    O MANIATIS

    ΑπάντησηΔιαγραφή