Βάσει "προδιαγεγραμμένου" σχεδίου οι κινήσεις της αντιπολίτευσης...

Του Κ. Παπανικολάου

Πριν από μια εβδομάδα ακριβώς εφημερίδα προσκείμενη στην αξιωματική αντιπολίτευση έγραψε, επί λέξει, την ακόλουθη είδηση:

"...Σε ναυάγιο οδηγείται η συνάντηση Καραμανλή - Παπανδρέου την ερχόμενη εβδομάδα, στο πλαίσιο του κύκλου των συναντήσεων με τους πολιτικούς αρχηγούς που έχει προαναγγείλει ο πρωθυπουργός, ζητώντας συναίνεση για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Οι πληροφορίες, αλλά και όλες οι ενδείξεις παραπέμπουν σε μια συνάντηση από την οποία θα διαπιστωθεί ότι πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα συμφωνήσουν ότι… διαφωνούν και περιθώρια συναίνεσης δεν φαίνεται να υπάρχουν..."

Χθες η προφητεία επαληθεύθηκε, επειδή επικοινωνούν με τα στελέχη των κομματικών διαδρόμων και ενημερώνουν για το γεγονός που στα πολιτικά γραφεία έχει παραχθεί πολύ πριν το μάθουν «οι λαοί» - κατά Καβάφη - που «αντιλαμβάνονται» πάντοτε μόνο «μέσα στο φόβο και στις υποψίες, με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια».
Ετσι κανείς δεν αναρωτιέται γιατί προβάλλεται το επιχείρημα από την αντιπολίτευση ότι «δεν είναι αξιόπιστος» ο πρωθυπουργός, όταν το ζητούμενο, κατά τη χθεσινή, χαμένη ευκαιρία, ήταν η εμφάνιση θέσεων για την έξοδο από την κρίση και ο έλεγχος της αξιοπιστίας του πρωθυπουργού, με βάση το αν υιοθετούσε τυχόν προτάσεις με καθαρές λύσεις, ή αρνείτο να μπει σε μη χαραγμένες από την κυβέρνησή του προτάσεις.
Η αντιπολίτευση έχασε την ευκαιρία να αποδείξει ότι ο πρωθυπουργός θα ήταν μικρότερος των περιστάσεων, αν αρνείτο λύσεις λόγω κομματικών εμμονών, αλλά και να αποδείξει ότι η ίδια γνωρίζει λύσεις για τις οποίες αξίζει να ξαναδοκιμασθεί ως κυβέρνηση.
Το άγονο «όχι στη συναίνεση» απέδειξε το προφανές αυτού που έλεγε ο πρέσβης ε. τ. Βύρων Θεοδωρόπουλος:

"...Γιατί άραγε στη νεοελληνική γλώσσα δεν υφίσταται η σημασιολογική διαφορά που ξεχωρίζει, σε όλες τις δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες, τις έννοιες politician και statesman, τη μια από την άλλη;"

Δυστυχώς η απάντηση είναι πως η έλλειψη αυτή οφείλεται στο ότι σπανίως υπάρχουν στην Ελλάδα statesman δηλ. άνθρωποι που καταξιώνονται από τη συνεπή ενασχόλησή τους με το δημόσιο συμφέρον.
Συνήθως υπάρχουν απλώς, politician, δηλ. άτομα που ασχολούνται με τα κοινά αλλά όχι κατ’ ανάγκην με το δημόσιο συμφέρον.

Πικρή η αλήθεια, αλλά πραγματική.