Απόσπασμα από το βιβλίο του gianniotis.gr
Ν Α Ρ Κ Ω Τ Ι Κ Α
(Τα ...εκρηκτικά που σκοτώνουν)
Ένας ζωντανός οργανισμός μπορεί να εξαρτάται φυσικά από μία ουσία, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να πεθάνει, όταν αυτή η ουσία του λείψει.
Αυτή λοιπόν τη χημική ουσία κατ' αντιστοιχία, μπορούμε να την παρομοιάσουμε με την τροφή.
Αν κάποιος οργανισμός δεν λάβει τροφή, η στέρησή της θα τον οδηγήσει στο θάνατο.
Κάτι ανάλογο θα συμβεί με πολλές μάλιστα πιθανότητες, στην περίπτωση που ένας σωματικά και ψυχικά εξαρτημένος οργανισμός, σταματήσει απότομα τη λήψη της ουσίας.
Το σώμα του στην περίπτωση αυτή, δεν μπορεί να λειτουργήσει και τα συμπτώματα που θα παρουσιασθούν θα είναι πάρα πολύ σοβαρά.
Γρήγορα θα τον οδηγήσουν σε μεγάλη και ανεξέλεγκτη κρίση και θα αποκορυφωθούν σε όλη τους την ένταση μετά από 72 ώρες, δηλαδή μετά από 3 μέρες.
Αυτή λοιπόν η κρίση αποστέρησης, που εμφανίζεται μετά την απότομη διακοπή της λαμβανομένης ουσίας, εκδηλώνεται χρονικά και με ξεχωριστά χαρακτηριστικά ως εξής:
Μετά από 8 ώρες:
Αυτή λοιπόν τη χημική ουσία κατ' αντιστοιχία, μπορούμε να την παρομοιάσουμε με την τροφή.
Αν κάποιος οργανισμός δεν λάβει τροφή, η στέρησή της θα τον οδηγήσει στο θάνατο.
Κάτι ανάλογο θα συμβεί με πολλές μάλιστα πιθανότητες, στην περίπτωση που ένας σωματικά και ψυχικά εξαρτημένος οργανισμός, σταματήσει απότομα τη λήψη της ουσίας.
Το σώμα του στην περίπτωση αυτή, δεν μπορεί να λειτουργήσει και τα συμπτώματα που θα παρουσιασθούν θα είναι πάρα πολύ σοβαρά.
Γρήγορα θα τον οδηγήσουν σε μεγάλη και ανεξέλεγκτη κρίση και θα αποκορυφωθούν σε όλη τους την ένταση μετά από 72 ώρες, δηλαδή μετά από 3 μέρες.
Αυτή λοιπόν η κρίση αποστέρησης, που εμφανίζεται μετά την απότομη διακοπή της λαμβανομένης ουσίας, εκδηλώνεται χρονικά και με ξεχωριστά χαρακτηριστικά ως εξής:
Μετά από 8 ώρες:
--------------------
Εμφανίζεται έντονος ιδρώτας, δάκρυα και ρινική καταρροή.
Μετά από 12 ώρες:
Εμφανίζεται έντονος ιδρώτας, δάκρυα και ρινική καταρροή.
Μετά από 12 ώρες:
----------------------
Μερικοί πέφτουν σε ταραγμένο ύπνο από τον οποίο ξυπνούν μετά από πολλές ώρες, πιο ανήσυχοι από πριν.
Μετά από 20 ώρες:
Μερικοί πέφτουν σε ταραγμένο ύπνο από τον οποίο ξυπνούν μετά από πολλές ώρες, πιο ανήσυχοι από πριν.
Μετά από 20 ώρες:
----------------------
Τρεμούλιασμα, ρίγη σε όλο το κορμί, διαστολή της κόρης των ματιών, μεγάλη νευρικότητα.
Μετά από 24 ώρες:
Τρεμούλιασμα, ρίγη σε όλο το κορμί, διαστολή της κόρης των ματιών, μεγάλη νευρικότητα.
Μετά από 24 ώρες:
----------------------
Έντονα, συχνά και πολύ βίαια χασμουρητά (μπορεί να εξαρθρωθεί το σαγόνι), ναυτία, εμετός και συνεχή φτερνίσματα.
Μετά από 36 ώρες:
Έντονα, συχνά και πολύ βίαια χασμουρητά (μπορεί να εξαρθρωθεί το σαγόνι), ναυτία, εμετός και συνεχή φτερνίσματα.
Μετά από 36 ώρες:
----------------------
Ισχυροί πόνοι στην κοιλιά, αιμόπτυση, διάρροια (μέχρι 60 φορές το 24ωρο), βίαια ρίγη και φοβεροί πόνοι στο υπογάστριο που σταδιακά αυξάνουν τις μυϊκές συστολές.
Μερικοί αναγκάζονται να κλωτσούν με βία και κάνουν απότομες κινήσεις των χεριών.
Στην κατάσταση αυτή, είναι αδύνατο να φας, να πιεις, να μετακινηθείς, ή και να κοιμηθείς.
Εμφανέστατη είναι επίσης και η χλομάδα που εμφανίζεται σε συνδυασμό με την πτώση θερμοκρασίας.
Στην αγγλική αργκό η κατάσταση αυτή ονομάζεται κρύα γαλοπούλα. (cold turkey).
Μέχρι τις 72 ώρες:
Ισχυροί πόνοι στην κοιλιά, αιμόπτυση, διάρροια (μέχρι 60 φορές το 24ωρο), βίαια ρίγη και φοβεροί πόνοι στο υπογάστριο που σταδιακά αυξάνουν τις μυϊκές συστολές.
Μερικοί αναγκάζονται να κλωτσούν με βία και κάνουν απότομες κινήσεις των χεριών.
Στην κατάσταση αυτή, είναι αδύνατο να φας, να πιεις, να μετακινηθείς, ή και να κοιμηθείς.
Εμφανέστατη είναι επίσης και η χλομάδα που εμφανίζεται σε συνδυασμό με την πτώση θερμοκρασίας.
Στην αγγλική αργκό η κατάσταση αυτή ονομάζεται κρύα γαλοπούλα. (cold turkey).
Μέχρι τις 72 ώρες:
---------------------
Όλα τα αναφερθέντα συμπτώματα στο αποκορύφωμά τους.
Διαταραχές της αναπνοής, και ισχυρή εφίδρωση.
Η έλλειψη τροφής, νερού και ύπνου, σε συνδυασμό με τους συνεχείς εμετούς και διάρροιες, προκαλούν απώλεια βάρους και αφυδάτωση.
Από το σημείο αυτό, αρχίζουν και οι διαταραχές της καρδιάς.
Σε οποιαδήποτε στιγμή των παραπάνω κρίσεων, αρκεί μία και μόνη από τις συνηθισμένες δόσεις ηρωίνης ή ενός υποκατάστατου αυτής (πεθιδίνη – μεθαδόνη κλπ.), για να αισθανθεί σχεδόν καλά μέσα σε ελάχιστο χρόνο.
Αν όμως μέσα σε διάστημα 8 ή 10 ωρών δεν πάρει άλλη μία δόση, όλα τα συμπτώματα αρχίζουν και πάλι από την αρχή.
Αν στο παραπάνω χρονικό διάστημα των 72 ωρών, δεν έχει λάβει καμία ιατρική βοήθεια, τα σοβαρά συμπτώματα της αποστέρησης σταδιακά εξαφανίζονται μετά πάροδο 7 έως 10 ημερών, πλην όμως η φυσιολογική ισορροπία και ο οργανικός μεταβολισμός θα έχουν σοβαρά διαταραχθεί, ενώ θα χρειασθούν μήνες για να επανέλθουν στην κανονική τους σχεδόν κατάσταση.
Όποιος έχει ξεφύγει προσωρινά από την ηρωίνη μετά από ένα στάδιο σοβαρής φυσικής εξάρτησης, έχει μεγαλύτερη ευαισθησία στους πόνους, στην κακοδιαθεσία και στο άγχος.
Όλα αυτά δεν είναι ψυχολογικά συμπτώματα, αλλά φυσιολογικές καταστάσεις του ιδίου τύπου, με εκείνα που ξεσπούν κατά τη διάρκεια της πραγματικής κρίσης.
Αυτές λοιπόν οι φυσιολογικές ανωμαλίες που εμφανίζονται μετά τη διακοπή των ισχυρών δόσεων ηρωίνης, οδηγούν τους ήδη απεξαρτημένους και πρώην χρήστες στη συνειδητή επανάληψη της ηρωίνης προκειμένου (όπως ισχυρίζονται), να εξαφανίσουν τα συμπτώματα ενόχλησης.
Διάφορες επιστημονικές έρευνες που έγιναν κατά καιρούς, μας βοήθησαν σημαντικά για να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα για το πόσους μήνες ή χρόνια, καθώς και για το πόσες δόσεις ηρωίνης ημερησίως χρειάζονται, για να προκαλέσουν σοβαρές οργανικές βλάβες και ενδεχομένως ανεπανόρθωτες:
Δεν υπάρχουν αποδείξεις για το αν οι μακρόχρονες και ισχυρές δόσεις ηρωίνης προκαλούν μεγαλύτερη εξάρτηση, απ' ότι οι λιγότερο παρατεταμένες και μικρές. Μερικά στοιχεία μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, μια σοβαρή φυσική εξάρτηση, δεν αποβάλλεται με τη διακοπή της χρήσης με ή χωρίς αποτοξίνωση.
Με δεδομένο τον παραπάνω κίνδυνο, ο χρήστης πρέπει να το σκεφθεί πολύ σοβαρά, αν θα πρέπει από τη μέτρια και σποραδική χρήση ηρωίνης, να περάσει στη καθημερινή χρήση, ή σχεδόν καθημερινή.
Δεν πρέπει και δεν κρίνεται σκόπιμο άλλωστε, να αντιμετωπίσουμε την όλη κατάσταση με απαισιοδοξία, αλλά με σοβαρότητα και προ πάντων με ρεαλισμό.
Δεν πρέπει να θεωρήσουμε σαν δεδομένο, ότι υπάρχουν ανεπανόρθωτες οργανικές βλάβες, σε σημείο που να κάνουν αδύνατη την αποβολή της φυσικής εξάρτησης, ότι:
"…Αν κάποιος πέσει μία φορά στην παγίδα της ηρωίνης, δεν μπορεί να ξεφύγει ποτέ πια…".
Αυτό δεν είναι σωστό, διότι τα πραγματικά περιστατικά αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Ωστόσο πρέπει να υπολογίζουμε τον κίνδυνο πως κάτω από ορισμένες συνθήκες, είναι δυνατόν μερικά άτομα και μετά την αποτοξίνωσή τους, να οδηγηθούν και πάλι στη χρήση ηρωίνης, όχι από ψυχολογικές ή κοινωνικές αιτίες αυτή τη φορά, αλλά από φυσικές και ανεξάρτητες από τη θέλησή τους, (π.χ. έντονη μελαγχολία, ή κατάθλιψη από γεγονότα θανάτων, καταστροφή περιουσιακών στοιχείων, διαζυγίων κ.ά.
Η υπερβολική δόση ηρωίνης, είναι μια πολύ συνηθισμένη έκφραση, πλην όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ο θάνατος ενός χρήστη ηρωίνης μετά από τη λήψη της, αποδίδεται με μεγάλη ευκολία στην υπερβολική δόση.
Επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι μπορεί να επέλθει ο θάνατος και στην περίπτωση χορήγησης κανονικής δόσης.
Αυτό αποτελεί συνάρτηση και έχει να κάνει με την κατάσταση της υγείας του χρήστη, τη στιγμή που κάνει την ένεση, καθώς και με τον τρόπο χορήγησης αυτής.
Αν για παράδειγμα έχει χαμηλή πίεση ή κάποιο σοκ, ή αν η ένεση γίνει σε επιδερμική ζώνη με χαμηλή θερμοκρασία, τότε συμβαίνει το εξής:
Όλα τα αναφερθέντα συμπτώματα στο αποκορύφωμά τους.
Διαταραχές της αναπνοής, και ισχυρή εφίδρωση.
Η έλλειψη τροφής, νερού και ύπνου, σε συνδυασμό με τους συνεχείς εμετούς και διάρροιες, προκαλούν απώλεια βάρους και αφυδάτωση.
Από το σημείο αυτό, αρχίζουν και οι διαταραχές της καρδιάς.
Σε οποιαδήποτε στιγμή των παραπάνω κρίσεων, αρκεί μία και μόνη από τις συνηθισμένες δόσεις ηρωίνης ή ενός υποκατάστατου αυτής (πεθιδίνη – μεθαδόνη κλπ.), για να αισθανθεί σχεδόν καλά μέσα σε ελάχιστο χρόνο.
Αν όμως μέσα σε διάστημα 8 ή 10 ωρών δεν πάρει άλλη μία δόση, όλα τα συμπτώματα αρχίζουν και πάλι από την αρχή.
Αν στο παραπάνω χρονικό διάστημα των 72 ωρών, δεν έχει λάβει καμία ιατρική βοήθεια, τα σοβαρά συμπτώματα της αποστέρησης σταδιακά εξαφανίζονται μετά πάροδο 7 έως 10 ημερών, πλην όμως η φυσιολογική ισορροπία και ο οργανικός μεταβολισμός θα έχουν σοβαρά διαταραχθεί, ενώ θα χρειασθούν μήνες για να επανέλθουν στην κανονική τους σχεδόν κατάσταση.
Όποιος έχει ξεφύγει προσωρινά από την ηρωίνη μετά από ένα στάδιο σοβαρής φυσικής εξάρτησης, έχει μεγαλύτερη ευαισθησία στους πόνους, στην κακοδιαθεσία και στο άγχος.
Όλα αυτά δεν είναι ψυχολογικά συμπτώματα, αλλά φυσιολογικές καταστάσεις του ιδίου τύπου, με εκείνα που ξεσπούν κατά τη διάρκεια της πραγματικής κρίσης.
Αυτές λοιπόν οι φυσιολογικές ανωμαλίες που εμφανίζονται μετά τη διακοπή των ισχυρών δόσεων ηρωίνης, οδηγούν τους ήδη απεξαρτημένους και πρώην χρήστες στη συνειδητή επανάληψη της ηρωίνης προκειμένου (όπως ισχυρίζονται), να εξαφανίσουν τα συμπτώματα ενόχλησης.
Διάφορες επιστημονικές έρευνες που έγιναν κατά καιρούς, μας βοήθησαν σημαντικά για να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα για το πόσους μήνες ή χρόνια, καθώς και για το πόσες δόσεις ηρωίνης ημερησίως χρειάζονται, για να προκαλέσουν σοβαρές οργανικές βλάβες και ενδεχομένως ανεπανόρθωτες:
Δεν υπάρχουν αποδείξεις για το αν οι μακρόχρονες και ισχυρές δόσεις ηρωίνης προκαλούν μεγαλύτερη εξάρτηση, απ' ότι οι λιγότερο παρατεταμένες και μικρές. Μερικά στοιχεία μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, μια σοβαρή φυσική εξάρτηση, δεν αποβάλλεται με τη διακοπή της χρήσης με ή χωρίς αποτοξίνωση.
Με δεδομένο τον παραπάνω κίνδυνο, ο χρήστης πρέπει να το σκεφθεί πολύ σοβαρά, αν θα πρέπει από τη μέτρια και σποραδική χρήση ηρωίνης, να περάσει στη καθημερινή χρήση, ή σχεδόν καθημερινή.
Δεν πρέπει και δεν κρίνεται σκόπιμο άλλωστε, να αντιμετωπίσουμε την όλη κατάσταση με απαισιοδοξία, αλλά με σοβαρότητα και προ πάντων με ρεαλισμό.
Δεν πρέπει να θεωρήσουμε σαν δεδομένο, ότι υπάρχουν ανεπανόρθωτες οργανικές βλάβες, σε σημείο που να κάνουν αδύνατη την αποβολή της φυσικής εξάρτησης, ότι:
"…Αν κάποιος πέσει μία φορά στην παγίδα της ηρωίνης, δεν μπορεί να ξεφύγει ποτέ πια…".
Αυτό δεν είναι σωστό, διότι τα πραγματικά περιστατικά αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Ωστόσο πρέπει να υπολογίζουμε τον κίνδυνο πως κάτω από ορισμένες συνθήκες, είναι δυνατόν μερικά άτομα και μετά την αποτοξίνωσή τους, να οδηγηθούν και πάλι στη χρήση ηρωίνης, όχι από ψυχολογικές ή κοινωνικές αιτίες αυτή τη φορά, αλλά από φυσικές και ανεξάρτητες από τη θέλησή τους, (π.χ. έντονη μελαγχολία, ή κατάθλιψη από γεγονότα θανάτων, καταστροφή περιουσιακών στοιχείων, διαζυγίων κ.ά.
Η υπερβολική δόση ηρωίνης, είναι μια πολύ συνηθισμένη έκφραση, πλην όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ο θάνατος ενός χρήστη ηρωίνης μετά από τη λήψη της, αποδίδεται με μεγάλη ευκολία στην υπερβολική δόση.
Επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι μπορεί να επέλθει ο θάνατος και στην περίπτωση χορήγησης κανονικής δόσης.
Αυτό αποτελεί συνάρτηση και έχει να κάνει με την κατάσταση της υγείας του χρήστη, τη στιγμή που κάνει την ένεση, καθώς και με τον τρόπο χορήγησης αυτής.
Αν για παράδειγμα έχει χαμηλή πίεση ή κάποιο σοκ, ή αν η ένεση γίνει σε επιδερμική ζώνη με χαμηλή θερμοκρασία, τότε συμβαίνει το εξής:
- Το φάρμακο δεν απορροφάται ολόκληρο και κατά συνέπεια δεν επιτυγχάνεται το αναλγητικό αποτέλεσμα, οπότε γίνεται λήψη και νέας δόσης με ένεση.
- Όταν επανέλθει η κανονική λειτουργία, μπορεί να γίνει άμεση απορρόφηση και των δύο δόσεων, με αποτέλεσμα να προκληθεί ένα είδος δηλητηρίασης στο άτομο, το οποίο εκείνη τη στιγμή έχει όψη μισοκοιμισμένου ή ναρκωμένου.
- Αν τα συμπτώματα είναι πιο έντονα, τότε το άτομο δεν μπορεί να μετακινηθεί και πέφτει σε βαθύ κώμα.
- Η αναπνοή του φθάνει στο ελάχιστο όριο (δύο ή τρεις αναπνοές το λεπτό), και εμφανίζει κυάνωση.
- Μαζί με την πτώση της αναπνοής, χαμηλώνει σταδιακά και η πίεση του αίματος.
- Η θερμοκρασία του σώματος πέφτει κατά πολύ και το δέρμα είναι κρύο και υγρό.
- Οι μύες του σώματος και το σαγόνι χαλαρώνουν και αδρανοποιούνται πλήρως.
Σ' αυτή την περίπτωση, η γλώσσα πέφτει προς τα πίσω και φράζει την αναπνευστική οδό, με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατος μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας.
Τα ίδια σχεδόν φαινόμενα παρατηρούνται και στην περίπτωση λήψης υπερβολικά νοθευμένης ή υπερβολικά καθαρής δόσης ηρωίνης, με τη διαφορά ότι ο θάνατος θα επέλθει από πνευμονικό οίδημα, δηλαδή ξαφνική παρουσία ορώδους υγρού στους πνεύμονες.
Σ' αυτές τις περιπτώσεις η κατάσταση είναι τόσο εμφανής και δεν κρίνεται καν αναγκαίο να ανοιχθούν οι πνεύμονες για να εξακριβωθεί το οίδημα.
Το μαρτυρά ο αφρός του άσπρου υγρού που τρέχει από τα ρουθούνια και από το στόμα.
Συμπερασματικά αν δούμε έναν ασθενή να παρουσιάζει τα τρία παραπάνω συμπτώματα, (κώμα, συσταλμένες κόρες των ματιών και έντονες αναπνευστικές διαταραχές), είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για ηρωίνη, ή κάποιο άλλο ανάλογο ναρκωτικό.
Τα ίδια συμπτώματα μπορεί να παρατηρηθούν και στην περίπτωση μικτής δηλητηρίασης (ηρωίνη, βαρβιτουρικά ή οινόπνευμα).
Ο θάνατος από χρήση ηρωίνης, δεν είναι πάντα "φυσιολογικός" όπως τουλάχιστον δείχνει αρχικά.
Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι έμποροι ναρκωτικών, προκειμένου να απαλλαγούν από τους "μη πειθαρχημένους" χρήστες, ρίχνουν στην πιάτσα νοθευμένη ηρωίνη, ("κομμένη" κατά την ορολογία τους), με αποτέλεσμα την ύπαρξη ομαδικών θανάτων σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, νοθεύοντάς την κυρίως με στρυχνίνη ή άλλες δηλητηριώδεις ουσίες της ίδιας απόχρωσης, κυρίως με ισχυρά φυτοφάρμακα...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου