Καιρός να ξυπνήσουμε...

Γράφει ο Κ. Σ. Παπανικολάου

Τίτλοι όπως, «Τι γυρεύει ο Ομπάμα στην Τουρκία», που βλέπουν συχνά, τις τελευταίες ημέρες το φως της δημοσιότητας, κυρίως σε μέσα που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση, δεν απηχούν ασφαλώς την αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας εκείνων που τα γράφουν ή τα λένε.
Απηχούν δυστυχώς την παγιωμένη τάση πολιτικών και οργάνων της ενημέρωσης (;) να αξιοποιούν κομματικά διεθνή ζητήματα με την απαιτούμενη διαστρέβλωσή τους και τον επαρχιωτισμό κάποιων αναγνωστών τους που ικανοποιούνται ακόμα να θεωρούν ότι οι ΗΠΑ ρυθμίζουν τις διεθνείς τους ανάγκες και σχέσεις σε καθεστώς… συναισθηματικών κρίσεων!
Αυτές οι καταδικασμένες σε αφάνεια αντιλήψεις συνεχίζουν να αναπαράγουν στην ελληνική πολιτική ζωή μοντέλα της δεκαετίας του 1950 και αρνούνται να αντιληφθούν ότι η Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, δεν είναι, εδώ και χρόνια, η ψωροκώσταινα δίδυμη αδελφή της γείτονος Τουρκίας, που πρέπει, οι μεγάλοι του κόσμου, όταν επισκέπτονται τη μία να επισκέπτονται υποχρεωτικά και την άλλη για να μη θίγουν το συναισθηματικό κόσμο της κάθε αδελφής.
Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, κατά τον ποιητή, αυτοί που μένουν σε αυτές τις παρωχημένες αντιλήψεις δίνουν λαβές για περιθωριοποίηση μιας ισχυρής Ελλάδας, με όλα τα προβλήματα, τα λάθη και τα ελλείμματά της.
Είναι δεδομένο ότι η στρατηγική θέση της Τουρκίας έχει εσχάτως αναβαθμιστεί για τις ΗΠΑ, σε μείζονα βαθμό - λόγω των πρωτοβουλιών που έχει αναλάβει - καθώς και λόγω των αμερικανικών προτεραιοτήτων σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Ιράν, Παλαιστινιακό.
Η νέα αμερικανική κυβέρνηση, που θέλει νέα πολιτική στην περιοχή, λογικά θεωρεί την Τουρκία «κομβικό κράτος» για την άσκηση της εξωτερική πολιτικής της σε κρίσιμες περιοχές στη Μέση Ανατολή και στην Κεντρική Ασία.

Εκθέσεις αμερικανικών ινστιτούτων προχωρούσαν από καιρό σε πρόταση στον νέο πρόεδρο να επισκεφθεί σύντομα την Τουρκία.
Από τις δηλώσεις Κλίντον καθίσταται σαφές ότι η Ουάσιγκτον θέλει να πείσει ότι δεν θεωρεί την Τουρκία μια «μετριοπαθή μουσουλμανική χώρα», αλλά μια «δημοκρατία με κοσμικό Σύνταγμα που σέβεται τις θρησκευτικές ελευθερίες», εξ ου και η σημαντική για εμάς πίεση να ανοίξει η Σχολή της Χάλκης και να αναγνωρισθεί ο οικουμενικός ρόλος του Πατριαρχείου από την Τουρκία.

Η κυρία Κλίντον επιβεβαίωσε ότι έχουν ήδη ξεκινήσει συζητήσεις ώστε η βάση του Ιντσιρλίκ να διαδραματίσει πάλι σημαίνοντα ρόλο.
Είναι καιρός να περάσουμε και εμείς στις λογικές της νέας εποχής.