Η "αποχή" κάποτε κατέστρεψε την Ελλάδα και η "αποχή" σήμερα μπορεί να δώσει την ελπίδα.
Η "αποχή" του 1946 έχτισε το μεταπολεμικό παρακράτος και η "αποχή" του 2009 απειλεί να το γκρεμίσει.
Όταν το ΕΑΜ β’ πρότεινε την αποχή, ως "επιλογή" των πολιτών, γνώριζε τι ακριβώς επεδίωκε. "Ακροβατούσε" μεταξύ σωστού και λάθους σ' ό,τι αφορά τη γενικότερη δημοκρατική και εκλογική λειτουργία, αλλά αυτό το έκανε, έχοντας γνώση κάποιων ιδιομορφιών του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τις οποίες αγνοεί ο μέσος πολίτης. Ένα ψευδοδημοκρατικό δικομματικό πολιτικό σύστημα, όπως είναι το ελληνικό, δεν μπορεί να "νικηθεί" ή ν' "αποκαλύψει" τις αδυναμίες του με συμβατικές τακτικές αντίδρασης. Ακριβώς, επειδή δεν μπορεί να συμβεί αυτό, επιλέξαμε αντισυμβατικές μεθόδους.
Επιλέξαμε να προτείνουμε κάτι, το οποίο θεωρητικά είναι λάθος, για ν' αποκαλυφθεί το σωστό. Με "λάθος" επιλογή μπορείς να παράγεις το "σωστό" αποτέλεσμα, αν γνωρίζεις τι επιδιώκεις. Το εσκεμμένο λάθος μέσα σε ένα σύστημα-"παγίδα" μπορεί να "εξουδετερώσει" τον σχεδιασμό του. Τον έξυπνο φασιστικό σχεδιασμό του.
Αυτό το οποίο λέμε δεν είναι παράλογο. Είναι σαν να είσαι παγιδευμένος μέσα σε ένα virtual σύστημα, το οποίο σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι μέσα σε ένα "τούνελ" με μία και μοναδική διέξοδο. Είναι προφανώς λάθος, όταν βρίσκεσαι μέσα σε ένα τούνελ, να πάρεις φόρα και να πέσεις στον τοίχο. Δεν είναι λάθος όμως, όταν γνωρίζεις ότι το περιβάλλον είναι virtual και το λάθος αποκαλύπτει αυτό το οποίο δεν φαίνεται. Αποκαλύπτει απλά ότι δεν υπάρχει "τούνελ" και τα πάντα είναι μια οφθαλμαπάτη. Μια κοινή απάτη, την οποία έστησαν οι φασίστες, για να παγιδεύουν τον κόσμο στα "μαγαζιά" τους.
Διαβάστε τη συνέχεια ---> εδώ
ΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΤΗΦΟΡΟ Η ΕΛΛΑΔΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή1. ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Και ίσως να είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της, που αυτή η πορεία φθοράς, αποδιάρθρωσης, αυτή η διαδικασία αποκαθήλωσης της εθνικής υπόστασης και απόλυτης «μπαχαλοποίησης» του καθημερινού γίγνεσθαι, ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια όλων μας σαν κακογυρισμένη ταινία.
Είναι η πρώτη φορά ίσως που κανείς δεν προσπάθησε, κανένας δεν κόπιασε, κανένας δεν ίδρωσε για ν ανατρέψει τις όποιες κατακτήσεις (όσο αμφιλεγόμενες και αν ήταν) της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Δε χρειάστηκε να το κάνει…
Δε χρειάστηκε να το επιχειρήσει καν…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Οι καλοθελητές που συνθέτουν το πολιτικό σύστημα , αυτοί που το οικοδόμησαν με μεράκι και που κάνουν τα πάντα, ακόμα και …αντιπολίτευση για να το συντηρούν, φρόντισαν να παραδώσουν τα κλειδιά και μαζί μ αυτά τα ιερά και τα όσια αυτής της χώρας.
Για τα σοβαρά και σπουδαία που κρίνονται καθημερινά κανείς δε μιλά.
Κι εκείνοι που επιχειρούν κακότεχνα να δημοκοπήσουν καταπιανόμενοι με κάποιες πλευρές τους, είναι ολοφάνερο πως αναζητούν εφαλτήρια για να εξυπηρετήσουν μικροκομματισμούς και ανίερες σκοπιμότητες.
2. ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΑΝ.
Προοπτική???
Σχεδιασμός???
Ελπίδα???
Είναι μερικά μόνο από τα μεγάλα ερωτηματικά που είναι καταδικασμένα σ αυτό το σάπιο σκηνικό να μένουν αναπάντητα…
Ο καταγγελτικός λόγος περισσεύει στις μέρες μας. Άλλωστε πάντα ήταν εύκολο να καταδείξεις αυτά που κάνει ή δεν κάνει κανείς, πολύ δε περισσότερο που τα τελευταία χρόνια όλα τούτα εκδηλώνονται με τρόπο ιδιαίτερα προκλητικό.
Ποιος όμως τόλμησε να δείξει που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια οι κυρίαρχες επιλογές, οι υπαναχωρήσεις και η μειοδοσία στο βαθμό που δεν ανατραπούν άμεσα???
Ποιος πήρε την πρωτοβουλία να αφυπνίσει αυτόν το λαό και να τον κάνει μπαίνοντας ο ίδιος μπροστά, ανάχωμα για να μπει ένα τέλος σ αυτή την κατηφόρα???
Ποιος τόλμησε να προσδιορίσει με σαφήνεια την εθνική κόκκινη γραμμή, να την αναδείξει σε κυρίαρχο στοιχείο της σύγχρονης πολιτικής πραγματικότητας, να υποτάξει το σύνολο της δουλειάς του στην απρόσκοπτη εξυπηρέτησή της και να συσπειρώσει μαχητικά γύρω από αυτήν και σε στόχους σαφείς και συγκεκριμένους τις πιο ζωντανές δυνάμεις του λαού μας???
ΚΑΝΕΙΣ.
Κάποιοι γιατί δεν θέλησαν. Γιατί συνειδητά επέλεξαν να εξυπηρετήσουν και να προωθήσουν συγκεκριμένες επιλογές και σχεδιασμούς που αποβλέπουν στην παγίωση μιας διαφορετικής πραγματικότητας, που άλλοι σχεδίασαν και που επείγονται να επιβάλλουν.
Κάποιοι άλλοι γιατί δεν μπόρεσαν. Γιατί εγκλωβισμένοι σε απεραντολογίες και ιδεολογήματα του παρελθόντος, δεν έχουν την ικανότητα ενδεχομένως και την προθυμία, να συνειδητοποιήσουν πως εκτός από την ανέξοδη επαναστατική γυμναστική του πεζοδρόμιου, υπάρχουν και τα σχέδια που γίνονται κάτω από το τραπέζι. Σχέδια που δεν ακολουθούν πολιτικά πρωτόκολλα και δεν συνάδουν με προσεγγίσεις μεθοδολογικές για να τα αντιλαμβάνεται κανείς «κατά πως έμαθε»…
Υπάρχουν και οι τρίτοι, εκείνοι που προσπάθησαν, εκείνοι που υγιώς ανέδειξαν πλευρές των προβλημάτων, αλλά που δεν κατάφεραν να πείσουν για το ρεαλιστικό της πρότασης και το ελπιδοφόρο της παρουσίας τους στην πολιτική ζωή. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Αυτή είναι η μοίρα της ασυνέχειας, της αποσπασματικότητας, της περιοδικότητας στην εμφάνιση και στην πολιτική παρουσία.
Κυρίως όμως είναι συνέπεια, της ελλιπούς πολιτικής αναζήτησης, και πάνω απ΄όλα της αποϊδεολογικοποίησης της πολιτικής τους υπόστασης και πρακτικής.
Αυτά τα κενά, ο εποχιακός παραγοντισμός και η επετειακή δράση δεν είναι δυνατόν να τα αναπληρώσουν.
3. ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ?
Φυσικά και υπάρχει.
Μπορεί να καθυστερήσαμε, αλλά δεν δικαιούμαστε...
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ: http://ellinikoforum.blogspot.com/