Τελικά, παράδεισος ή κόλαση είναι η Ελλάδα;

Η απάντηση έρχεται από τον Δημήτρη Ρίζο

ΣΕ ποια χώρα ζούμε, αλήθεια; Στην Ελλάδα της Κόλασης ή στην Ελλάδα του Παραδείσου; Επειδή αυτή την απίστευτα αντιφατική Ελλάδα ζούμε αυτές τις μέρες του καλοκαιριού και της ταλαιπωρίας, θα επαναλάβω σήμερα παλαιότερο άρθρο μου – ρεπορτάζ:
ΜΠΟΡΕΙ να υπάρχει ο Παράδεισος μέσα στην… Κόλαση; Ναι, μπορεί, όταν πρόκειται για την Ελλάδα και τους Ελληνες, όταν πρόκειται γι’ αυτόν τον τόπο των μεγάλων αντιφάσεων.
ΖΟΥΜΕ μέσα σε πολλές κολάσεις, αλλά δεν παύουμε να ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου.
ΕΧΟΥΜΕ το ωραιότερο καλοκαίρι, αλλά το απολαμβάνουμε περνώντας μέσα από την κόλασή του…
Ας γίνω, όμως, περισσότερο σαφής.
Το ελληνικό καλοκαίρι είναι μοναδικό. Είναι ένα πανηγύρι χαράς, μια όαση ανεμελιάς, μια πανδαισία φωτός…Είναι ο ουρανός μας, η διάφανη θάλασσά μας, τα νησιά μας… Είναι μια απλόχερη ευλογία Θεού…
ΑΠΟ εκεί και πέρα, εμείς οι Ελληνες κάνουμε ό,τι μπορούμε για να δημιουργούμε μικρές κολάσεις μέσα στον Παράδεισό μας.
Για να ταξιδέψεις στο νησάκι για τις διακοπές σου, περνάς τον Γολγοθά σου… Καταρχήν θα σου πούνε ότι "δεν υπάρχει θέση"! Αν παρά ταύτα βρεις θέση, το πλοίο θα έχει… τριπλάσιους επιβάτες κι εσύ θα ταξιδεύεις στριμωγμένος σε καμιά βρόμικη κουπαστή…
Αν τελικά ταξιδέψεις.
Διότι ή το καράβι θα έχει βλάβη ή ο πλους θα έχει αναβληθεί ή…
ΕΙΝΑΙ και η Ολυμπιακή. Εχεις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσεις το ΠΡΟ-ΠΟ, παρά να πετάξεις με τα φτερά της.
ΚΑΙ ξεροσταλιάζεις στα λιμάνια και στα αεροδρόμια και τρέχει ποτάμι ο ιδρώτας σου, αλλά όταν τελικά φτάσεις στο νησάκι, ξεχνάς την Κόλαση και νιώθεις πανευτυχής στον Παράδεισο!
ΣΦΥΖΕΙ από ζωή η παραλία. Η θάλασσα, οι ψαροταβέρνες, τα κλαμπ, όλα χαρά Θεού… Πώς φτάνεις, όμως, ώς εκεί; Κυκλοφοριακό χάος. Μπλοκάρισμα και η κίνηση στο σημειωτόν. Κόλαση…
Και γιατί Κόλαση;
Διότι κάποιοι ασυνείδητοι κρατικοί αρμόδιοι - των δήμων ή του ΥΠΕΧΩΔΕ, θα σας γελάσω - αδιαφορούν αν τα φανάρια έχουν τελείως απορυθμιστεί και αναβοσβήνουν τρελά… Αδιαφορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις αποσυμφόρησης της κυκλοφορίας – και είναι απλό να ανοίξουν τη λεωφόρο και να δημιουργηθούν μία ή δύο ακόμη λωρίδες κυκλοφορίας. Αντίθετα, οι ξυλοσχίστες του Δημοσίου (ή του Δήμου) αχρήστευσαν και τον παράδρομο στην παραλιακή Λεωφόρο!.. Αλλά κανένας δεν συγκινείται…
ΕΞΩ καρδιά οι Ελληνες, γίνονται ένα με το εύκρατο και γλυκό κλίμα μας. Δουλεύουν λίγο, μιλάνε πολύ, έχουν αργούς ρυθμούς, τους αρέσουν το "αραλίκι" και η καλοπέραση, έχουν δημιουργήσει τις περισσότερες αργίες.
Και τις χαίρονται…
Αλλά όταν έχουν την ανάγκη να εξυπηρετηθούν από το Δημόσιο, τότε ξαναβρίσκουν μπροστά τους την Κόλαση.
Ο αρμόδιος λείπει σε (ατέλειωτες) διακοπές, η υπάλληλος τηλεφωνεί στον γκόμενο και ο τμηματάρχης σε παραπέμπει στις καλένδες…
Κόλαση!...
ΓΥΡΝΑΣ κουρασμένος στο σπιτάκι σου, σωριάζεσαι στον καναπέ και ανοίγεις την τηλεόραση για να χαλαρώσεις. Αν πέσεις σε δελτίο ειδήσεων, θα σου μαυρίσει η ψυχή:
Γιος μαχαιρώνει τη μάνα του…
Ακρίβεια στην αγορά… Απεργοί κλείνουν το κέντρο της Αθήνας… Ανεργία… Ληστείες… Χρεοκοπούν τα Ασφαλιστικά Ταμεία… Θλίψη και δυστυχία…
Αν πέσεις σ’ ευχάριστο σίριαλ, τότε σου αρχίζουν τον πόλεμο νεύρων! Κάθε πέντε λεπτά εκπομπής σού ρίχνουν κατακέφαλα… είκοσι λεπτά διαφήμιση… Και πάλι τα ίδια και σου κάνουν τα νεύρα τσατάλια.
Κόλαση!…
Κλείνεις την τηλεόραση και βγαίνεις έξω, κάτω από τον αττικό έναστρο ουρανό, να αναπνεύσεις την αύρα της θάλασσας. Και ξαναζείς στον Παράδεισο!
ΘΑ μπορούσα να συνεχίσω αυτό το ταξίδι μέσα στην ελληνική Κόλαση και στον ελληνικό Παράδεισο, εναλλάξ.
Αλλά πιστεύω ότι αυτή η ιδιαιτερότητα είναι που κάνει ενδιαφέρουσα τη ζωή μας.
Και μας κάνει ανέμελους και ευτυχείς…
Διότι δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε το χαμηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών στην Ευρώπη!..