Ακόμα και σαν έμποροι ελπίδων, τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν αποτύχει παταγωδώς.
Έχει περάσει ένας μήνας από τις εκλογές και η άνετη πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ χάσκει αποσβολωμένη μπροστά στο τιμόνι της διακυβέρνησης. Υποτίθεται ότι διαθέτει το κυβερνούν κόμμα πιο έμπειρα και δοκιμασμένα σε υπουργικές θέσεις στελέχη. Μόνον που δεν τα βλέπουμε. Προς το παρόν το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται εγκλωβισμένο σε μια υπόγεια πάλη ανάμεσα στην προσπάθεια του Παπανδρέου να έχει τον απόλυτο έλεγχο του κόμματος και στους προεδρικούς να εκδηλώνουν την έντονη αντίθεσή τους, με τους «Βενιζελικούς» να κρατούν προς το παρόν ουδέτερη στάση.
Μία ενδιαφέρουσα ψηφοφορία
Το τέλος της περασμένης εβδομάδας έκρυβε μια δυσάρεστη έκπληξη για τον Πρωθυπουργό. Ο υποδειχθείς, για γραμματέας του κόμματος Σωκράτης Ξυνίδης από τον Γ. Παπανδρέου δεν συγκέντρωσε την πλειοψηφία των παρισταμένων και την επιλογή του προέδρου έσωσε, κατά πάσα πιθανότητα, το λευκό των 64 «Βενιζελικών».
Συγκεκριμένα ο Ξυνίδης έλαβε 181ψήφους και ο «Ανδρεϊκός» και ιστορικό κομματικό στέλεχος Γιώργος Παναγιωτακόπουλος (χωρίς κυβερνητική θέση ποτέ) έλαβε 125. Μαζί με τα πέντε άκυρα (πιθανώς κάποια επιλεγμένα να είναι άκυρα), τους 125 ψήφους του Γ. Παναγιωτακόπουλου και τα 64 λευκά, το σύνολο των συνέδρων που αποδοκίμασαν την επιλογή του Γ. Παπανδρέου ανέρχονται σε 194, έναντι των 181 που πήρε ο Σ. Ξυνίδης. Αν τα λευκά και τα άκυρα υπολογίζονταν στο 50% συν ένα που είναι αναγκαίο για την εκλογή του γραμματέα, τότε η ψηφοφορία έπρεπε να επαναληφθεί μεταξύ των δύο πρώτων. Δηλαδή επαναλαμβάνεται η απάτη του υπολογισμού του εκλογικού μέτρου στις κανονικές εκλογές, που ούτε εκεί άκυρα και λευκά προσμετρούνται για τον καθορισμό του, πράγμα που θα βοηθήσει τα μικρότερα κόμματα.
Αναζητώντας τις αιτίες της αποδοκιμασίας του προεδρικού εκλεκτού, θα πρέπει να σταθούμε σε δύο σημεία. Το ένα είναι η εξαγγελία διαχωρισμού κόμματος και κυβέρνησης, που συνεπάγεται και την επιλογή των ΓΓ των υπουργείων με την υποβολή αιτήσεων από γενικά ενδιαφερόμενους κι όχι από τον κομματικό μηχανισμό.
Το δεύτερο αφορά στον αποκλεισμό κομματικών στελεχών, που δεν είναι αρεστά στον πρόεδρο από κυβερνητικές θέσεις, με σκοπό να μειωθεί το κύρος τους και σιγά - σιγά να παραμεριστούν, ώστε κόμμα και κυβέρνηση να είναι απόλυτα ελεγχόμενα από τον Παπανδρέου. Προς την κατεύθυνση αυτή κινείται και η εξαγγελία του για την εφαρμογή του πολυσυζητημένου γερμανικού μοντέλου. Η μία του όψη είναι ο περιορισμός της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης των μικρών κομμάτων. Αν μάλιστα εφαρμοστεί και το όριο του 5%, τότε δύσκολα άλλο κόμμα πλην του ΚΚΕ θα μπει στην Βουλή.
Η άλλη του όψη όμως κατατείνει στον απόλυτο έλεγχο κόμματος και κυβέρνησης, κατ' επέκταση, από τον αρχηγό. Όχι μόνο, σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, θα λειτουργήσει σε μεγάλο βαθμό η λίστα, αλλά με την κατάτμηση των περιφερειών (λέγεται ότι η Β' Αθήνας θα κοπεί σε 4- 6 περιφέρειες) θα δημιουργηθούν περισσότερες μονοεδρικές περιφέρειες, όπου σε αμφίβολες ή σίγουρα χαμένες έδρες, ο αρχηγός θα μπορεί να ορίζει έναν μη αρεστό, ώστε εύκολα να αποκλείει την εκλογή του.
Το πρόβλημα όμως παραμένει το κατά πόσο οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων θα μπορέσουν να περάσουν την γραμμή αυτή στα στελέχη και στους βουλευτές τους. Μπορεί σήμερα να έχουμε τις αντιδράσεις μόνον από το ΠΑΣΟΚ (σ' αυτές πρέπει να συμπεριλάβουμε και τα 35 λευκά κατά την εκλογή του Χρ. Παπουτσή σαν γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας), όμως με την εκλογή του νέου αρχηγού στη ΝΔ, άμεσες θα είναι και οι αντιδράσεις στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Στάζουν πίκρα τα stage
Οι παροχές που είχε τάξει το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά φαίνεται να απομακρύνονται, εκτός αν προχωρήσει η κυβέρνηση σε νέο γενναίο δανεισμό, που όμως θα είναι πολύ πιο ακριβός, αφού η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας θα υποβαθμιστεί ακόμα περισσότερο. Η κυβέρνηση θέλει να χειροτερέψει η εικόνα της οικονομίας. Δεν εξηγείται αλλιώς η απροθυμία της να διατηρήσει εισπράξεις από φόρους που είχε επιβάλλει η ΝΔ, που είχε υπολογίσει γύρω στα 3,5 δις ευρώ έσοδα τους τελευταίους μήνες του 2009. Έτσι από τα μέτρα που εξήγγειλε προεκλογικά, το ΠΑΣΟΚ επέλεξε να προχωρήσει στην κατάργηση των προγραμμάτων έμμισθης μαθητείας (stage) στο δημόσιο. Καιρός είναι να γνωρίσουμε αυτά τα περίφημα προγράμματα που άρχισαν να εφαρμόζονται από το 1997. Το 1996 αποφασίστηκε στην ΕΕ να επιδοτηθούν τα stage με τον σκοπό κάποιοι να μαθητεύσουν στην καινούργια τεχνολογία και να αποκτήσουν οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας την απαιτούμενη εμπειρία, ώστε να την συμπεριλάβουν στο βιογραφικό τους και να διεκδικήσουν μια οριστική θέση εργαζομένου.
Από μια άποψη αυτό ήταν μια πρόοδος, αφού μέχρι τότε η μαθητεία ήταν κατά κανόνα άμισθη. Η διάρκεια των προγραμμάτων αυτών είχε οριστεί για διάστημα από έξι έως 18 μήνες και ήταν επιδοτούμενη από την ΕΕ. Το έγκλημα από την εφαρμογή των προγραμμάτων αυτών στην Ελλάδα έχει δύο όψεις. Η πρώτη αφορά στην ομηρία χιλιάδων νέων ανθρώπων προς άγρα ψήφων και τακτοποίηση των κομματικών φίλων. Η δεύτερη αφορά στην παραβίαση της κοινοτικής οδηγίας, αφού η Ελλάδα συνεχίζει να εισπράττει την επιδότηση ακόμα και για άτομα που δουλεύουν για χρόνια και υποτίθεται ότι προ πολλού είχαν αποκτήσει την απαιτούμενη εμπειρία. Είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος να ξεσηκωθούν εκεί στις Βρυξέλλες, να μας επιβάλλουν πρόστιμο και να ζητούν την επιστροφή των επιδοτήσεων που δόθηκαν παράνομα, δηλαδή ακόμα και σε άτομα που είχαν αποκτήσει εμπειρία και κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Πετούν στο δρόμο εργαζόμενους
Μένει όμως και το ηθικό μέρος της υπόθεσης. Αν εξαιρέσουμε τους διορισμούς μετά την προκήρυξη των εκλογών, που είναι παράνομοι, ακολουθούν δεκάδες χιλιάδες θέσεις που είχαν καλυφθεί ακόμα και επί ημερών των κυβερνήσεων Σημίτη και συνέχιζαν να εργάζονται. Δεν είναι μόνον οι διορισμένοι στις κεντρικές δημόσιες υπηρεσίες. Πολλοί περισσότεροι είχαν διοριστεί στους Δήμους και τις Νομαρχίες, όπου η ΝΔ δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο και είχαν προχωρήσει σε διορισμούς Κοινοτάρχες, Δήμαρχοι και Νομάρχες που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ. Πέρα όμως από τις κομματικές τοποθετήσεις των διορισμένων υπάρχει μια άλλη αλήθεια πολύ πιο πικρή, η ανάγκη για εργασία, που οδήγησε τους νέους αυτούς να δεχθούν εργασία ανασφάλιστη και αμειβόμενη με ψιχία. Ξαφνικά θα χάσουν και αυτά τα λίγα. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι τα καθεστώς των stage είναι ανήθικο και πρέπει να καταργηθεί. Όμως θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για όσους μέχρι σήμερα εργάζονται στα προγράμματα αυτά. Δεν πετάς έτσι στο δρόμο χιλιάδες νέους. Αλλά πίσω από την κίνηση αυτή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ κρύβεται το πιο απεχθές νεοφιλελεύθερο πρόσωπο των κατ' όνομα σοσιαλιστών. Διατηρούν τις θέσεις αυτές στον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα να τρίβουν οι βιομήχανοι τα χέρια τους και να επιβραβεύουν την κυβερνητική απόφαση. Γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. Έτσι θα συνεχίζουν να απασχολούν ανασφάλιστους, με αμοιβές πείνας και με την ευχέρεια να τους απολύουν όποτε θέλουν.
Με άλλα λόγια έχουμε την εφαρμογή του απάνθρωπου καθεστώτος της ελαστικής εργασίας. Επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι τους πιο απάνθρωπους νόμους η εξουσία τους περνά μέσα από τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας.
elkosmos
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου