Την παραίτησή του υπέβαλε κι επίσημα ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρήστος Κίττας, ο οποίος δέχθηκε επίθεση την Κυριακή από νεαρούς, οι οποίοι προσπάθησαν να καταλάβουν το κτίριο της Πρυτανείας. O κ. Κίττας χαρακτήρισε την παραίτηση του «επώδυνη» και ανέφερε ότι οδηγήθηκε σε αυτή «εξαιτίας της ψυχικής του εκμηδένισης και της βιολογικής του αδυναμίας, που είναι τα αποτελέσματα των πολλών τραυματικών γεγονότων».
Χθες, εξερχόμενος του Ιπποκράτειου όπου νοσηλευόταν μετά την επίθεση που δέχτηκε, δήλωσε πως από τη στιγμή που 18 ή και 20 χρονών παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν να είναι μαθητές μου ή εγγόνια μου, βιαιοπραγούν και καταστρέφουν τον ναό της ελεύθερης σκέψης, τον ναό της Παιδείας, εγώ έχω στερέψει, έχω πεθάνει ψυχικά» και υπογράμμιζε ότι δεν μπορεί πια να προσφέρει τίποτα παραπάνω.
Ακολουθεί η επιστολή παραίτησης του:
Κυρίες και κύριοι Συγκλητικοί,
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι και συνεργάτες,
Αγαπητά μου παιδιά,
Αδυνατώντας πλέον να προσφέρω τις υπηρεσίες μου εξαιτίας της ψυχικής μου εκμηδένισης και της βιολογικής μου αδυναμίας, που είναι τα αποτελέσματα των πολλών τραυματικών γεγονότων, τα οποία συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στο χώρο της Παιδείας, αλλά και της νεολαίας γενικότερα, με καίριο δυστυχώς για μένα χτύπημα αυτός της περασμένης Κυριακής, υποβάλλω σήμερα στη Σύγκλητο την παραίτησή μου από τη θέση του Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η απόφασή μου αυτή είναι...αμετάκλητη και γι΄αυτό σας παρακαλώ ακολουθώντας τις νόμιμες διαδικασίες, να επιλέξετε κατά την κρίσης σας ανάμεσα στους τρεις άξιους συνεργάτες μου κυρίους Αντιπρυτάνεις, τον καταλληλότερο για τη θέση του νέου Πρύτανη έως τη λήξη της θητείας της παρούσας Πρυτανικής Αρχής, έως δηλαδή την 31η Αυγούστου του 2010.
Σας διαβεβαιώ ότι μια τέτοια απόφαση για έναν ακαδημαϊκό άνδρα που αφιέρωσε 38 χρόνια της ζωής του στην προσπάθεια βελτίωσης του Πανεπιστημίου μας, που αγωνίσθηκε για μια καλύτερη Παιδεία, μια Παιδεία για όλους, μια Παιδεία που αποτελεί το μόνο ουσιαστικό όπλο για την αναστήλωση της δοκιμαζόμενης χώρας μας, μια τέτοια απόφαση επαναλαμβάνω είναι περισσότερο από επώδυνη, αλλά όπως προείπα είναι αμετάκλητη.
Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου στον αντικαταστάτη μου νέο Πρύτανη, όποιος και αν είναι αυτός, να μπορέσει να ολοκληρώσει ότι σχεδιάσαμε και ότι ονειρευτήκαμε μέσα σε μια ατμόσφαιρα χωρίς βία.
Θα ήθελα να παρακαλέσω όλους εσάς, να του συμπαρασταθείτε στο δύσκολο έργο του με τον ίδιο τρόπο που σταθήκατε πλάι σε μένα όλα αυτά τα χρόνια και σας ευχαριστώ θερμά γι΄αυτό.
Αφού αυτή η επιστολή μου είναι το τελευταίο ουσιαστικά έγγραφο που υπογράφω ως Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, θα ήταν παράληψη να μην ευχαριστήσω όλους εσάς που «οχυρωμένοι» μέσα στο Ιστορικό Κεντρικό Κτήριο, αποτρέψατε την καταστροφή του, τουλάχιστον 15 φορές τον τελευταίο χρόνο, με κίνδυνο της ζωής σας. Αυτό ισχύει και για την τελευταία βίαιη επίθεση της 6ης Δεκεμβρίου του 2009 που είχε τα γνωστά για όλους αποτελέσματα. Θα με συγχωρέσετε όμως γιατί είμαι υποχρεωμένος να σταθώ ειδικά στο τραγικό αυτό γεγονός και να μνημονεύσω ιδιαίτερα για την αυτοθυσία τους, τον Γενικό Γραμματέα μας, αλλά και τους διοικητικούς υπαλλήλους και τα μέλη ΔΕΠ που προπηλακίστηκαν βάναυσα ή/και τραυματίστηκαν. Προσωπικά χρωστώ ευγνωμοσύνη στο Θόδωρο Παπούλια, στον Πέτρο Καρακίτσο, στο Γιώργο Τριμπέρη και σε ένα, άγνωστο σε μένα, νέο «απ΄αυτούς» (τη μόνη αχτίδα φωτός, ότι μπορεί να έχει σωθεί ακόμη κάποια σταγόνα ανθρωπιάς μέσα στο τόσο μίσος που κυριαρχεί στις καρδιές τους) για τους γνωστούς σε εκείνους λόγους.
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης τους φοιτητές μας που ευρισκόμενοι για την ειρηνική τους πορεία στα πολυβασανισμένα «Προπύλαια», με παρέλαβαν συντετριμμένοι για να με συνοδεύσουν σε ένα πιο ασφαλές για μένα μέρος. Θα ήθελα όμως συνάμα να απευθύνω μια έκκληση προς αυτούς, μια έκκληση από έναν άνθρωπο που γνωρίζουν καλά πόσο τους αγαπά, να καταλάβουν πια ότι με τις καταλήψεις υποθάλπουν, άθελά τους πιστεύω, αυτούς που πιστεύουν στη βία. Είναι πια καιρός να μάθετε να διεκδικείτε τα δίκαια αιτήματά σας με άλλους τρόπους. Είναι βέβαιο ότι έτσι θα κερδίσετε περισσότερα.
Για μια ακόμη φορά σας ευχαριστώ θερμά όλους και σας παρακαλώ να με συγχωρήσετε για τα όποια λάθη μου.
Με τιμή
Καθηγητής Χρήστος Κίττας
Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Στο καλό κε πρύτανη. Δεν είσαι όμως άμοιρος ευθυνών κε Κίττα. Όπως έστρωσες, κοιμήθηκες. Υπέθαλψες την κατάσταση αυτή που τώρα καταγγέλεις. Και την καταγγέλεις τώρα που σε έθιξε προσωπικά, τώρα που χύθηκε το δικό σου αίμα! Όταν χυνόταν το αίμα άλλων (αστυνομικών, καθηγητών, φοιτητών, κτλ), δεν σε ενδιέφερε διοτι ήταν "οι αξίες της ελευθερίας της (αριστερής) έκφρασης" που προείχαν. Τώρα άλλαξες άρδην άποψη, εεε;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τώρα που κατάλαβες, την κοπανάς! Ναί, αλλά ποιός θα συμμαζέψει τις συνέπειες των λαθών σου;
Ειναι αργα για δακρυα Στελλα που λεει και το ασμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΗΠΩΣ ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΕ ΠΡΥΤΑΝΗ ΕΠΡΕΠΕ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΤΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ? ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΓΝΩΣΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΧΩΡΟ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί όλοι οι πρυτάνεις έχουν γένεια; Παριστάνουν κι αυτοί τους επαναστάτες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι η πανεπιστημιακή ηγεσία ευθύνεται πρωτίστως για τα χάλια στην Ανώτατη "Παιδεία". Το μόνο που ζητούσαν πάντα και ζητάνε και σήμερα είναι λεφτά, κονδύλια. Για να τα κάνουν τι; Το ήθος δεν αγοράζεται με χρήμα. Όσα και αν τους δώσει το διαλυμένο και χρεοκοπημένο κράτος, η ξεχαρβαλωμένη Παιδεία δεν ανασταίνεται πια. Θα βουλιάζει στο τέλμα των καταλήψεων και του ασύλου.
Πρόκειται για πανεπιστημιακό άσυλο ανιάτων.