Πίσω από την κουκούλα

Η ελληνική κοινή γνώμη τρομοκρατείται συστηματικά.
Τρομοκρατείται από το ενδεχόμενο οικονομικής χρεοκοπίας, ώστε να υπομείνει καρτερικά τη φοροληστρική επιδρομή σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, ενώ η φορολόγηση των επιχειρήσεων μειώνεται.
Τρομοκρατείται καθώς γνωρίζει καλά πως, όποιος επιχειρήσει να διαμαρτυρηθεί διαδηλώνοντας ειρηνικά, είναι πολύ πιθανό να βρεθεί στη μέση άγριων επεισοδίων ανάμεσα σε αστυνομικούς που παρακολουθούν σχεδόν αμέτοχοι (όχι επειδή αυτό θέλουν, αλλά γιατί τέτοιες εντολές έχουν από την πολιτική ηγεσία) και σε αντιεξουσιαστές κουκουλοφόρους που σπέρνουν τον τρόμο σχεδόν ανενόχλητοι.
Η «πολιτικώς ορθά» σκεπτόμενη αριστερά κραυγάζει για λιγότερη καταστολή αλλά δικαιολογεί -κρυφά ή απροκάλυπτα- την κινηματική βία.
Συγχέοντας όμως την ελευθερία με την βίαιη αυθαιρεσία, ωθεί τη χώρα σε κοινωνικό παρανάλωμα.
Παραπονιόταν πρόσφατα ένας φίλος μου, αριστερός, πως η «αριστερή δράση έχει απολέσει πια την λεβεντιά της, γιατί φόρεσε κουκούλα».
Πλουσιόπαιδα των βορείων προαστίων που σφετερίζονται το όνομα «επαναστάτης» και αποπροσανατολισμένα παιδιά ξεσπούν την συσσωρευμένη οργή, που τους προκαλούν τα σύγχρονα αδιέξοδα, με πρόσχημα ιδεολογικά υποπροϊόντα του πολυπολιτισμού (πχ αντι-εθνικισμός, αντι-φασισμός) τα οποία τελικά εξυπηρετούν τη νεοταξική παγκοσμιοποίηση.
Οι ιδεολογικοί καθοδηγητές της νέας τάξης φοράνε κουκούλα στους νέους μας (όπως οι κατακτητές στους δωσίλογους κατά την κατοχή) τους κάνουν πλύση εγκεφάλου με αφορισμούς και συνθήματα, ενώ τους εκπαιδεύουν να σπάνε, να καταστρέφουν, να καίνε και να μισούν στα τυφλά.
Το ολοκληρωτικό παραπολιτικό τηλεθέαμα προσπαθεί από τον περσινό Δεκέμβριο να μας πείσει ότι υπάρχει ένα μαζικό κίνημα εξέγερσης της νεολαίας μας. Η αλήθεια είναι πως τα αδιέξοδα της νεολαίας μας γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, δίχως να της εξηγεί κανείς τα πραγματικά αίτια της κρίσης και χωρίς κανείς να της προσφέρει ρεαλιστικές και αποτελεσματικές λύσεις.
Αντίθετα, την παγιδεύουν στο αδιέξοδο της αντίδρασης για την αντίδραση.
Ανάλογα δε με τα συμφέροντά τους, αυτοί που κινούν τα νήματα ρυθμίζουν την ένταση της αντίδρασης.
Από τους βανδαλισμούς μετά από κάποιο ποδοσφαιρικό αγώνα.
Τους εμπρησμούς βιβλιοπωλείων και εκδοτικών οίκων που τολμούν να ασχολούνται με την αρχαία Ελλάδα και να διατηρούν μία στοιχειώδη πατριωτική αντίληψη για την Ιστορία.
Μέχρι το τρόμο-θέαμα του Δεκεμβρίου 2008.
Πώς; Με ιστοσελίδες τύπου indymedia, με οργανώσεις τύπου antifa, αλλά και πρωτοσέλιδα μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδων, όπως η Ελευθεροτυπία της 12/12/2008 με τίτλο: «Μάθημα 1ο: Έφοδος στα Τμήματα». Παρέδιδαν «επαναστατικά μαθήματα» στους μαθητές μας, ενώ τους πλαισίωναν με οργανωμένες στρατιές από «γνωστούς αγνώστους» και αλλοδαπούς για να τους παρακινήσουν σε ένα πλιάτσικο χωρίς προηγούμενο.
Αυτό που φοβάμαι περισσότερο, είναι πως όλη αυτή η τρομοκρατία και οι κουκουλοφόροι θα χρησιμοποιηθούν ως προβοκατόρικο άλλοθι, σε συνδυασμό με την απαξίωση και τον ευνουχισμό της Αστυνομίας, προκειμένου να καμφθούν οι όποιες αντιστάσεις διαθέτει ο ελληνικός λαός.
Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται να βρεθεί μπροστά σε οικονομικά και εθνικά τετελεσμένα…
Κάποιοι έχουν συμφέρον να τον σύρουν σε αυτά παθητικό και αδρανή.

Γιάννης Τσιλιμίγκρας
Καθηγητής - Ιστορικός