Για την εξωτερική πολιτική μας:
Αντιγράφοντας, το αποτυχημένο μοντέλο εξωτερικής πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου, διατυπωθέν διά του δόγματος δεν διεκδικούμε τίποτε δεν παραχωρούμε τίποτε, η ελληνική Διπλωματία το τροποποίησε στη συνέχεια κατ’ ουσίαν ώστε να πάρει τη διατύπωση δεν διεκδικούμε τίποτα, είμαστε πολιτισμένη χώρα και συζητάμε χαμογελαστά και πολιτισμένα κάθε πρόβλημα εδαφικής ή άλλης φύσεως που υπάρχει ή ανακύπτει μεταξύ της χώρας μας και των γειτόνων της.
Αποτέλεσμα αυτής της εξωτερικής πολιτικής, πέραν της απώλειας των δύο νήσων στα Ίμια και της κατ’ ουσίαν παραχώρησης συγκυριαρχίας των Τούρκων στην Ελληνική Θράκη είναι να διεκδικούν ευθέως οι γείτονες της Ελλάδος ελληνικά εδάφη:
1. Οι Σκοπιανοί διεκδικούν την Ελληνική Μακεδονία στο σύνολο της περιλαμβανομένης Χαλκιδικής και Πιερίας μέχρις του Ολύμπου…
2. Οι Αλβανοί διεκδικούν την Ελληνική Ήπειρο μέχρι την Άρτα και κατά άλλην εκδοχή, μέχρι το Αντίρριο.
3. Οι Τούρκοι διεκδικούν την ελληνική Θράκη, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, το μισό της θαλάσσιας περιοχής του Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα και το υπόλοιπο της Κύπρου.
Οι διεκδικήσεις αυτές, πλην αυτών των Σκοπιανών, οι οποίοι με καθοδήγηση των ΗΠΑ θέτουν ευθέως θέμα άμεσου προσάρτησης του υπολοίπου της Ελληνικής Μακεδονίας στο Σκοπιανό κρατικό μόρφωμα στο οποίο με κρυφές αποφάσεις της Ντόρας Μπακογιάννη επί της θητείας της στο ΥΠΕΞ έχει παραχωρηθεί το όνομα Μακεδονία, προς το παρόν διατυπώνονται εμμέσως με δημοσιευμένους χάρτες, με δηλώσεις αναρμόδιων δήθεν κρατικών αξιωματούχων Ουτσεκάδων Τσάμηδων και προκειμένου περί της Θράκης με συνεχείς επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων και βουλευτών κατά δεκάδες.
Η επιμονή, το θράσος και ο φανατισμός με τον οποίο προβάλλονται οι εδαφικές διεκδικήσεις των γειτόνων της Ελλάδος από επίσημα ή ημι-επίσημα κυβερνητικά όργανα αλλά και από απλούς πολίτες των χωρών αυτών οδηγεί σε σοβαρές σκέψεις ως προς τους πραγματικούς στόχους αυτών των διεκδικήσεων.
Έχοντας υπ’ όψιν τα διεθνή δεδομένα, είτε αυτά αφορούν σε προσαρτήσεις εδαφών αδυνάτων χωρών από ισχυρούς γείτονες, είτε επαναστατικά κινήματα εναντίον γενόμενων κατακτήσεων, καταλήγει κάποιος εν τελευταία αναλύσει στο συμπέρασμα ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται στις διάφορες περιοχές του πλανήτη.
Έτσι, κατά προσομοίωση του Βαλκανικού Κοσόβου, προέκυψε το Κόσοβο της Ν. Οσετίας στον Καύκασο και κατά προσομοίωση του προηγούμενου των Τούρκων το 1974 στην Κύπρο, μαγειρεύεται ανάλογο επιχειρήσεων των Σκοπιανών με φανερή Αμερικανο-Εβραϊκή υποστήριξη στην ελληνική Μακεδονία.
Τι συνέβη στην Κύπρο το 1974; Οι Τούρκοι, επωφελούμενοι ακυβερνησία στην Ελλάδα made in ΗΠΑ, με Αγγλοαμερικανική αεροναυτική υποστήριξη και με το πρόσχημα της προστασίας της μειονότητας των ομοεθνών τους στην Κύπρο κατέλαβαν το 40% του κυπριακού εδάφους και ελήστευσαν τις περιουσίες της πλειοψηφίας των Ελλήνων της Β. Κύπρου εγκατέστησαν 300.000 και κατ’ άλλους 400.000 εποίκους, κυρίως κακοποιούς αποφυλακισθέντες κ.λπ. κατώτερης κοινωνικής θέσης υποκείμενα.
Και αυτή η ληστεία της ελληνοκυπριακής ιδιοκτησίας έγινε με την ανοχή και την έμμεση στήριξη της διεθνούς κοινότητας, εξέχων μέλος της οποίας επέτρεψε στη σύζυγό του να παρίσταται ως νομικός σε συμβολαιογραφικές πράξεις πωλήσεων αρπαγμένων κυπριακών περιουσιών.
Και φθάσαμε σήμερα, 35 χρόνια μετά την κατάκτηση των εδαφών της Βορείου Κύπρου, το υποκατάστατο των Τούρκων κατακτητών να εορτάζει τους γάμους της κόρης του σε πολυτελές ξενοδοχείο πρώην ελληνοκυπριακής ιδιοκτησίας (συνέβη προ μηνών και τούτο) με προσκεκλημένο ένα σύγχρονο Κουΐσλιγκ, τον απίθανο πρόεδρο της Ελληνικής Κύπρου Χριστόφια.
Η μεγάλη – απίθανη, θα έλεγε κανείς – συμμετοχή των Σκοπιανών πολιτών στο μεγαλεπήβολο Αμερικανο -εβραιο - κατευθυνόμενο σχέδιο του έξαλλου πρωθυπουργού τους εις βάρος των ελληνικών εδαφών της Μακεδονίας, αυτό ακριβώς τον απώτερο στόχο έχει:
Να υφασπαστούν, κατά το προηγούμενο των Τούρκων της Κύπρου, τις περιουσίες των Ελλήνων της Μακεδονίας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΖΑΦΕΙΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου