Όχι, δεν τα έβαλα με το Θεό, αφού η θεότητα είναι απρόσωπη, είναι Ενέργεια και Νόμος, δεν έχει προτιμήσεις ούτε εκδηλώνει συναισθηματισμούς, και η Φύση κάνει τη δουλειά της. Όταν έρθει η ώρα για να γίνουν υπόγειες ανακατατάξεις στα έγκατα της γης, δε δείχνει έλεος. Εκείνοι που έχουν πρόβλημα να ερμηνεύσουν τέτοιες "θεομηνίες" είναι όσοι πιστεύουν σε έναν προσωπικό Θεό που τους δίδαξαν οι οργανωμένες θρησκείες. Ο μόνος προσωπικός Θεός είναι αυτός που κατοικεί μέσα μας και κάνει θαύματα όπως εκείνο της 13χρονης που ανασύρθηκε ζωντανή από τα ερείπια μετά από 15 ώρες. " Άνθρωποι πέθαιναν κάτω από μένα. Δεν φοβήθηκα ούτε μια στιγμή", είπε στους άφωνους διασώστες! Δείτε εδώ το συγκλονιστικό video του CNN.
Ο νους μου πάει σε όλους τους πολεμοκάπηλους που ισοπεδώνουν χώρες και λαούς, προκαλώντας ίδια ή και μεγαλύτερη δυστυχία από εκείνη που προκαλεί κάθε τόσο ο άσπλαχνος Εγκέλαδος. Θυμήθηκα το Ιράκ. Η μνήμη μου με πήγε πίσω στην αποφράδα ημέρα της 16ης Iανουαρίου του 1991, όταν o πατήρ Μπους εξαπέλυσε την ανελέητη "Καταιγίδα της Ερήμου" ισοπεδώνοντας τη Βαγδάτη. Τότε οι κυβερνήσεις των "δημοκρατικών" χωρών δεν έδειξαν την ευαισθησία που δείχνουν όταν πρόκειται για φυσικές καταστροφές. Τότε είχαν στοιχηθεί με το "μεγάλο αδερφό" για να τιμωρήσουν τον Σαντάμ Χουσεΐν, τον "πιο επικίνδυνο άνθρωπο στον κόσμο", όπως τον αποκαλούσαν τα Αμερικάνικα ΜΜΕ.
Ο πόλεμος αυτός - "η μητέρα όλων των μαχών" - με είχε συγκλονίσει τόσο που έγραψα βιβλίο - αμείλικτο κατηγορώ εναντίον των ΗΠΑ - τόσο στα Ελληνικά όσο και στα Αγγλικά. (Η Αγγλική έκδοση είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα μου http://www.seferou.net/ και μπορείτε να την κατεβάσετε δωρεάν). Και επειδή ο υιός Μπους ζήλεψε τη μαύρη δόξα του πατρός αυτού, εξαπέλυσε κι εκείνος αεροπορική επιδρομή εναντίον της Βαγδάτης στις 19 Μαρτίου του 2003, την οποία ακολούθησε εισβολή και ανελέητη σφαγή στο Ιράκ με τις γνωστές μέχρι σήμερα ολέθριες συνέπειες...
Σήμερα, ενώ οι κυβερνήσεις των κρατών καλούν τους λαούς να προσφέρουν βοήθεια για την ανακούφιση των τραγικών θυμάτων του Εγκέλαδου, συγχρόνως δαπανούν δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς υψηλής τεχνολογίας, ετοιμάζοντας τον επόμενο "Αρμαγεδδώνα". Είναι ή δεν είναι ο άνθρωπος το αγριότερο και πιο ηλίθιο θηρίο της γης; Κι ενώ ο θλιβερός απολογισμός του καταστροφικού σεισμού στην Αϊτή είναι μέχρις στιγμής πάνω από 100.000 νεκροί, η Καταιγίδα της Ερήμου άφησε πίσω της πάνω από 200.000 νεκρούς και εκατομμύρια άστεγους και ακρωτηριασμένους, ενώ τα παιδιά που πέθαναν τα επόμενα χρόνια από τις τραγικές συνέπειες του πολέμου είναι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες...
Μια και το θυμήθηκα τώρα, θέλω να συμμεριστώ μαζί σας τον πόνο μου για την τύχη των βιβλίων μου για την Καταιγίδα της Ερήμου. Το μεν βιβλίο στα Αγγλικά με τον τίτλο "Desert Storm" εκδόθηκε από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης, αλλά ποτέ δεν έφτασε στα βιβλιοπωλεία διότι κάποιος προφανώς τους τράβηξε το αυτί, το δε ελληνικό εκδόθηκε με τον τίτλο "Σφαγή εκ Προμελέτης" από το "Παρασκήνιο" αλλά δεν είχε ζήτηση, όπως μου είπε ο εκδότης, διότι έκανε σκληρή κριτική κατά των Αμερικανών!
Η Αριστερά, δυστυχώς, δεν το αγκάλιασε, παρόλο που είχα πλησιάσει πολλούς παράγοντες, ίσως επειδή δεν ήμουνα μέλος του Κόμματος. Το ακόμη πιο απογοητευτικό όμως για μένα, που είχα δώσει την ψυχή μου και πάνω από δύο χρόνια γι' αυτό το βιβλίο (δεν υπήρχε τότε Ιντερνέτ, και η συγκέντρωση στοιχείων ήταν αυτή καθεαυτή ένα θαύμα υπέρβασης της ανθρώπινης δύναμης), ήταν όταν μια μέρα πήγα στον εκδότη και του πρότεινα, αφού το βιβλίο δεν είχε ζήτηση στα βιβλιοπωλεία, να το έδινε σε πλανόδιους που πωλούν βιβλία στα καροτσάκια σε δρόμους και πλατείες της Αθήνας για ένα εκατοστάρικο, τότε. Η απάντησή του ήταν ότι τα είχε δώσει ήδη για πολτοποίηση διότι δεν χώραγε η αποθήκη του! "Θα μπορούσες να μου το πεις και θα τα αγόραζα εγώ στην τιμή που τα έδωσες με το κιλό για πολτοποίηση" ψέλλισα, ενώ έφευγα με σκυφτό το κεφάλι και αβάσταχτο πόνο στην ψυχή. Τώρα που ξαναφέρνω στη μνήμη μου αυτό το επώδυνο σοκ, απορώ πού βρήκα τη δύναμη να ξαναγράψω άλλα βιβλία...
Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν η σκληρότητα του ανθρώπου ξεπερνάει ακόμη και τα πιο καταστροφικά ξεσπάσματα της φύσης...
Πίσω στο δράμα των Αϊτινών: Τι μπορούμε να κάνουμε για να τους ανακουφίσουμε; Εκτός από υλική βοήθεια, τι μπορούμε να κάνουμε για να σβήσουμε από την ψυχή τους τον τρόμο και την απόγνωση, να απαλύνουμε την οδύνη για τον τραγικό χαμό αγαπημένων τους προσώπων; Τίποτα; Ίσως ένα βουβό κλάμα, κάποιοι στεναγμοί αλάλητοι που βγαίνουν αυθόρμητα από την καρδιά μας να είναι μια προσευχή, ένα μοίρασμα του πόνου τους.
Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, που είδες στις ειδήσεις την πρωτοφανή καταστροφή, αν δεν δάκρυσες, ίσως πρέπει να προβληματιστείς για τη σκληράδα της ψυχής σου. Πόσο ανθρώπινος/η είσαι; Πόσο άνθρωποι είμαστε όλοι εμείς που αλληλοτρωγόμαστε, ενώ "κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατο"; Πόσο απρόβλεπτη και σκληρή είναι η ζωή... Εμείς, πότε θα μάθουμε να αγαπάμε; Θα μου πεις, δε μας αφήνει η "Δημοκρατία". Η βλοσυρή αυτή γυναίκα χρειάζεται αλληλομισούμενα κόμματα - κοινωνικά κομμάτια - για να αναπτυχθεί... Αλίμονο, το μίσος είναι ο βιότοπός της! Γι αυτό δε βλέπουμε χαΐρι και προκοπή. Μην ψάχνετε αλλού για τα αίτια της κακοδαιμονίας μας. Ματαιοπονείτε...
Δείτε τώρα την άλλη όψη, την ανθρώπινη και σπλαχνική πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, στο πρόσωπο του χαρισματικού Προέδρου της Barack Obama:
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου