Του Χρήστου Παπαδημητρίου...
Οικονομολόγου - εκπαιδευτικού.
Η κατάσταση της ύφεσης αποτελεί τον αντίποδα της ανάπτυξης, και βέβαια αποτελεί μέγεθος του οποίου οι καθοριστικοί παράγοντες που το διαμορφώνουν, μπορούν εκ των υστέρων με τις ανάλογες παρεμβάσεις να διαφοροποιηθούν και κατά συνέπεια να μπορεί να χαρακτηριστεί η ύφεση ως ήπια, η ως αντιμετωπίσιμη, η ως βραχυχρόνια, η μακροχρόνια, η ως απροσδιόριστη κατάσταση όπως συμβαίνει σήμερα στην χώρα μας.
Απροσδιόριστη καθότι η πολιτεία (δια του πολιτικού κόσμου κυρίως -αλλά όχι μόνο) δεν συμφωνεί στο τι τελικά την διαμόρφωσε, και κατά συνέπεια να βρίσκεται σε αντικειμενική δυσκολία όσον αφορά τα μέτρα με τα οποία θα αντιμετωπίσει την ύφεση όχι βέβαια με φόρο - πολιτικές, που επιτείνουν την διάρκειά της γιατί με πολύ απλό τρόπο η οικονομική θεωρία διαθέτει ως εργαλεία μετακίνησης της οικονομίας από την φάση της ύφεσης σε αυτή της ανάπτυξης την ενίσχυση της δυναμικής της αγοράς την μείωση των φόρων, την αύξηση των κρατικών δαπανών, την συμπλήρωση της ρευστότητας.
Μην θεωρηθεί υπερβολή το γεγονός της άγνοιας, η της αδιαμφισβήτητης προβληματικής, απόδειξη για τούτο οι πολιτικές και τα μέτρα τα οποία φαίνεται να έχουν μόνο ευκαιριακό και μη βιώσιμο χαρακτήρα ,ποτέ όμως και πουθενά από μόνα τους τέτοια μέτρα δεν οδήγησαν και ποτέ χώρα σε έξοδο από ύφεση, ποτέ.
Σε γενικές γραμμές και με απλό τρόπο περιγραφόμενη η ύφεση είναι η περίοδος της οικονομίας όπου υπάρχει αυξανόμενος πληθωρισμός, υπάρχει μεγάλη ανεργία, οι αγορές δύσκολα δανείζουν χρήματα, οι αξίες των μετοχών και των αξιόγραφων υποχωρούν, παρατηρείται στενότητα μετρητών, και η αγοραστική δυνατότητα των πολιτών μειώνεται, και εξ όλων των προαναφερομένων, η παραγωγή μειώνεται και η ανάπτυξη πολλές φορές παίρνει και αρνητικό πρόσημο.
Την παραπάνω κατάσταση της οικονομίας, η οικονομική πολιτική επιστήμη έχει καταλήξει ότι ο μοναδικός τρόπος για μια ήπια έξοδο αποτελεί η τόνωση του αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, η ανάπτυξη νέων καινοτόμων επιχειρήσεων και τομέων, η ύπαρξη σταθερού και σύγχρονου επιχειρηματικού περιβάλλοντος, το οποίο να προσδιορίζεται από οικονομικές κυρίως παραμέτρους, μέτρα δηλαδή να ευνοούν την ανάπτυξη, την ζήτηση την παραγωγή νέου προϊόντος,
Η θέση μου (και είναι «απλοϊκά» δοσμένη για να είναι κατανοητή από όλους καθότι δεν γίνονται οι αναφορές για συγκεκριμένο αναγνώστη και για την αυτοϊκανοποίηση του γράφοντα) είναι ότι αφενός μεν η ύφεση στην Ελλάδα δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου ανάπτυξης που επικράτησε στην χώρα μας, αλλά μιας μακράς αντίληψης και κακής πολιτικής διαχείρισης, αφετέρου δε η με τον οποιοδήποτε τρόπο προκύψασα ύφεση δεν αντιμετωπίζεται με αύξηση των φόρων, με επιπλέον ακριβό η φτηνό δανεισμό, με περικοπές μισθών, με περαιτέρω συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης, γιατί όλα αυτά τα μέτρα χαρακτηρίζονται μικροοικονομικού σχεδιασμού, και προοπτικής , μη αναπτυξιακά ,δεν υποστηρίζονται δε από την μακρό οικονομική, θεωρία και πράξη, και μάλλον θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν προβληματικά, περιστασιακά, μη αναπτυξιακά και εν τέλει μέτρα που θα παρατείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τον εφιάλτη της ύφεσης.
Εκτίμηση μου ότι η άρθρο-γράφιση σε αυτό το θέμα κούρασε και δεν το παρακολουθεί πια ο πολίτης, όχι μόνο στον περιφερειακό τύπο αλλά και στον Αθηναϊκό, πρώτον διότι αρκετά άρθρα δεν γίνονται κατανοητά από την πληθώρα των όρων και των αριθμών, αλλά και από το γεγονός ότι υπάρχει ένας συν φερτός πληροφοριών συνήθως από μη οικονομολόγους περισσότερο από δημοσιογράφους αλλά και από ανθρώπους που ως διαθέτοντες χρόνο θεωρούν ότι μπορούν να γράφουν δια πάν επιστητό προκαλώντας βεβαίως σύγχυση καθότι άλλο οικονομία άλλο θρησκεία και άλλο παραπολιτική φιλολογία.
Κοντολογίς η ύφεση στην χώρα μας προκλήθηκε από παράγοντες που όλοι μας γνωρίζουμε.
Αυτοί που την προκάλεσαν προκαλούν ακόμη σήμερα, εμείς που θα υποστούμε τις συνέπειες αυτής της μακροχρόνιας όπως φαίνεται ύφεσης δεν μπορούμε να φανταστούμε το εφιαλτικό τοπίο που θα περιέλθει η χώρα.
Χαρακτηρίζεται εφιαλτικό γιατί το διάστημα αυτό δεν θα υποστεί η χώρα τις συνέπειες της ύφεσης μόνο, αλλά θα υποστεί μια άνευ προηγουμένου βίαιη παρέμβαση όχι μόνο στο επίπεδο διαβίωσης, αλλά και σε αυτό της αξιοπρέπειας και της εθνικής συνοχής.
Θεωρώ ότι η παρούσα κατάσταση θα έχει εφιαλτικές συνέπειες όχι μόνο οικονομικές αλλά κοινωνικές- οικογενειακές, ψυχολογικές, χαρακτηρίζονται τέτοιες γιατί θα είναι πρωτόγνωρες και θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι ότι χωρίς νέα παραγωγή εθνικού προϊόντος, και η οποία επιτυγχάνεται με άλλα μέτρα που ακόμη σχολάζουν, η ύφεση θα από δομεί τον κοινωνικό ιστό όπως η ανίατη ασθένεια το ανθρώπινο σώμα και βέβαια όταν εμφανιστεί στην πλήρη της εξέλιξη γιατί ακόμη είμαστε στην εμφάνιση της.
Η αίσθηση είναι ότι η παρούσα κατάσταση θα είναι μεγάλη. Τον ακριβό δανεισμό θα ακολουθήσει φτηνός, το πραγματικό γεγονός όμως είναι ότι το προϊόν αυτό κατευθύνεται και πάλι προς μη παραγωγικές και αναπτυξιακές προοπτικές για την χώρα, αλλά για εξόφληση δεδουλευμένων αμαρτημάτων και κατά συνέπεια επειδή η έξοδος από την ύφεση δεν γίνεται με ασκήσεις επί χάρτου αλλά με συγκεκριμένα δοκιμασμένα οικονομικά μεθοδολογικά εργαλεία μακροοικονομικής ανάπτυξης, εάν και εφόσον αργήσουν να ληφθούν (για διάφορους λόγους) τόσο θα διαρκεί και ο εφιάλτης της ύφεσης.
Απροσδιόριστη καθότι η πολιτεία (δια του πολιτικού κόσμου κυρίως -αλλά όχι μόνο) δεν συμφωνεί στο τι τελικά την διαμόρφωσε, και κατά συνέπεια να βρίσκεται σε αντικειμενική δυσκολία όσον αφορά τα μέτρα με τα οποία θα αντιμετωπίσει την ύφεση όχι βέβαια με φόρο - πολιτικές, που επιτείνουν την διάρκειά της γιατί με πολύ απλό τρόπο η οικονομική θεωρία διαθέτει ως εργαλεία μετακίνησης της οικονομίας από την φάση της ύφεσης σε αυτή της ανάπτυξης την ενίσχυση της δυναμικής της αγοράς την μείωση των φόρων, την αύξηση των κρατικών δαπανών, την συμπλήρωση της ρευστότητας.
Μην θεωρηθεί υπερβολή το γεγονός της άγνοιας, η της αδιαμφισβήτητης προβληματικής, απόδειξη για τούτο οι πολιτικές και τα μέτρα τα οποία φαίνεται να έχουν μόνο ευκαιριακό και μη βιώσιμο χαρακτήρα ,ποτέ όμως και πουθενά από μόνα τους τέτοια μέτρα δεν οδήγησαν και ποτέ χώρα σε έξοδο από ύφεση, ποτέ.
Σε γενικές γραμμές και με απλό τρόπο περιγραφόμενη η ύφεση είναι η περίοδος της οικονομίας όπου υπάρχει αυξανόμενος πληθωρισμός, υπάρχει μεγάλη ανεργία, οι αγορές δύσκολα δανείζουν χρήματα, οι αξίες των μετοχών και των αξιόγραφων υποχωρούν, παρατηρείται στενότητα μετρητών, και η αγοραστική δυνατότητα των πολιτών μειώνεται, και εξ όλων των προαναφερομένων, η παραγωγή μειώνεται και η ανάπτυξη πολλές φορές παίρνει και αρνητικό πρόσημο.
Την παραπάνω κατάσταση της οικονομίας, η οικονομική πολιτική επιστήμη έχει καταλήξει ότι ο μοναδικός τρόπος για μια ήπια έξοδο αποτελεί η τόνωση του αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, η ανάπτυξη νέων καινοτόμων επιχειρήσεων και τομέων, η ύπαρξη σταθερού και σύγχρονου επιχειρηματικού περιβάλλοντος, το οποίο να προσδιορίζεται από οικονομικές κυρίως παραμέτρους, μέτρα δηλαδή να ευνοούν την ανάπτυξη, την ζήτηση την παραγωγή νέου προϊόντος,
Η θέση μου (και είναι «απλοϊκά» δοσμένη για να είναι κατανοητή από όλους καθότι δεν γίνονται οι αναφορές για συγκεκριμένο αναγνώστη και για την αυτοϊκανοποίηση του γράφοντα) είναι ότι αφενός μεν η ύφεση στην Ελλάδα δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου ανάπτυξης που επικράτησε στην χώρα μας, αλλά μιας μακράς αντίληψης και κακής πολιτικής διαχείρισης, αφετέρου δε η με τον οποιοδήποτε τρόπο προκύψασα ύφεση δεν αντιμετωπίζεται με αύξηση των φόρων, με επιπλέον ακριβό η φτηνό δανεισμό, με περικοπές μισθών, με περαιτέρω συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης, γιατί όλα αυτά τα μέτρα χαρακτηρίζονται μικροοικονομικού σχεδιασμού, και προοπτικής , μη αναπτυξιακά ,δεν υποστηρίζονται δε από την μακρό οικονομική, θεωρία και πράξη, και μάλλον θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν προβληματικά, περιστασιακά, μη αναπτυξιακά και εν τέλει μέτρα που θα παρατείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τον εφιάλτη της ύφεσης.
Εκτίμηση μου ότι η άρθρο-γράφιση σε αυτό το θέμα κούρασε και δεν το παρακολουθεί πια ο πολίτης, όχι μόνο στον περιφερειακό τύπο αλλά και στον Αθηναϊκό, πρώτον διότι αρκετά άρθρα δεν γίνονται κατανοητά από την πληθώρα των όρων και των αριθμών, αλλά και από το γεγονός ότι υπάρχει ένας συν φερτός πληροφοριών συνήθως από μη οικονομολόγους περισσότερο από δημοσιογράφους αλλά και από ανθρώπους που ως διαθέτοντες χρόνο θεωρούν ότι μπορούν να γράφουν δια πάν επιστητό προκαλώντας βεβαίως σύγχυση καθότι άλλο οικονομία άλλο θρησκεία και άλλο παραπολιτική φιλολογία.
Κοντολογίς η ύφεση στην χώρα μας προκλήθηκε από παράγοντες που όλοι μας γνωρίζουμε.
Αυτοί που την προκάλεσαν προκαλούν ακόμη σήμερα, εμείς που θα υποστούμε τις συνέπειες αυτής της μακροχρόνιας όπως φαίνεται ύφεσης δεν μπορούμε να φανταστούμε το εφιαλτικό τοπίο που θα περιέλθει η χώρα.
Χαρακτηρίζεται εφιαλτικό γιατί το διάστημα αυτό δεν θα υποστεί η χώρα τις συνέπειες της ύφεσης μόνο, αλλά θα υποστεί μια άνευ προηγουμένου βίαιη παρέμβαση όχι μόνο στο επίπεδο διαβίωσης, αλλά και σε αυτό της αξιοπρέπειας και της εθνικής συνοχής.
Θεωρώ ότι η παρούσα κατάσταση θα έχει εφιαλτικές συνέπειες όχι μόνο οικονομικές αλλά κοινωνικές- οικογενειακές, ψυχολογικές, χαρακτηρίζονται τέτοιες γιατί θα είναι πρωτόγνωρες και θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι ότι χωρίς νέα παραγωγή εθνικού προϊόντος, και η οποία επιτυγχάνεται με άλλα μέτρα που ακόμη σχολάζουν, η ύφεση θα από δομεί τον κοινωνικό ιστό όπως η ανίατη ασθένεια το ανθρώπινο σώμα και βέβαια όταν εμφανιστεί στην πλήρη της εξέλιξη γιατί ακόμη είμαστε στην εμφάνιση της.
Η αίσθηση είναι ότι η παρούσα κατάσταση θα είναι μεγάλη. Τον ακριβό δανεισμό θα ακολουθήσει φτηνός, το πραγματικό γεγονός όμως είναι ότι το προϊόν αυτό κατευθύνεται και πάλι προς μη παραγωγικές και αναπτυξιακές προοπτικές για την χώρα, αλλά για εξόφληση δεδουλευμένων αμαρτημάτων και κατά συνέπεια επειδή η έξοδος από την ύφεση δεν γίνεται με ασκήσεις επί χάρτου αλλά με συγκεκριμένα δοκιμασμένα οικονομικά μεθοδολογικά εργαλεία μακροοικονομικής ανάπτυξης, εάν και εφόσον αργήσουν να ληφθούν (για διάφορους λόγους) τόσο θα διαρκεί και ο εφιάλτης της ύφεσης.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου