Μια άλλη πολιτική......ίσως;

Τελικά ο δρόμος για την χρεοκοπία περνάει κατ' ανάγκη από τον βερμπαλισμό των παρήγορων και ψεύτικων λόγων, την ανυποληψία, τους διθύραμβους που καθόλου δεν αργούν να μετατραπούν σε ρέκβιεμ και τα χαμόγελα με τις ανούσιες τοποθετήσεις και περισσότερο ανόητες δημοσιογραφοεξηγήσεις.
Μας πρήξανε μήνες τώρα με μετέωρες δηλώσεις που επιβεβαίωσαν, σε όλους πλέον, με τον χειρότερο τρόπο την αβεβαιότητα με την οποία πορεύεται η χώρα.
Διαχρονικά περάσαμε από το "λεφτά υπάρχουν" στο "θα τα καταφέρουμε μόνοι μας".
Από το "πιστόλι στο τραπέζι" στο άπλωμα του "διχτιού ασφαλείας".
Από το "χρειαζόμαστε την τεχνογνωσία του ΔΝΤ" στο "η προσφυγή στο ΔΝΤ είναι ανοιχτή".
Από τον εξορκισμό του ΔΝΤ και την επιδιωκόμενη αλληλεγγύη της Ευρώπης στην Σύνοδο Κορυφής και στον "μηχανισμό στήριξης" που με την σειρά του αποδεικνύεται κούφια λόγια. (αποστασιοποίηση της Μέρκελ, μη ενεργοποίησή του από την Ελλάδα, τα spread στα 12μηνης λήξης ομόλογα στα 4,95%, το πιστόλι στοχεύει τον κρόταφο των εργαζομένων).
Η κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει σχέδιο. Η φλυαρία, η υστέρηση και η με ευκολία αποδοχή των εντελλομένων χαρακτηρίζουν την πορεία της.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι εναλλακτικές λύσεις έχει (αν πράγματι έχει) στα συρτάρια της. Αλλά δείχνει τελείως αιφνιδιασμένη από τις εξελίξεις. Η εικόνα που σχηματίζουν οι πολίτες είναι πως σύρεται σε υποδείξεις που της συστήνουν οι εταίροι, οι εταίρες και άλλοι γνωστοί κι άγνωστοι φίλοι...
Φως στο τούνελ, με πιστόλι στο τραπέζι ή όχι, δεν πρόκειται να υπάρξει.
Το χρέος δεν καλύπτεται με τοκογλυφικά δάνεια. Το πούλημα των ασημικών δεν μπορεί να είναι η λύση.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου φαίνεται ότι έχει σπαταλήσει την εμπιστοσύνη με την οποία την περιέβαλε η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού τον περασμένο Οκτώβρη.
Η χθεσινή παραίνεση του πρωθυπουργού προς τους υπουργούς για καλύτερο συντονισμό, δεν δρα ούτε σαν ασπιρίνη.
Χρειάζεται μια άλλη πολιτική με ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ για επαναχάραξη της πορείας της Ελλάδας.
Φυσικά και είμαστε με την πλάτη στον τοίχο.
Όσο είμαστε αδρανείς και υπάκουοι τόσο περισσότερο θα είμαστε τα θύματα του διεθνή καπιταλισμού.
Χρειαζόμαστε μια αντεπίθεση σαν χώρα. Αλλιώς το παιχνίδι είναι χαμένο...
activistis