"Άνδρες γαρ πόλις…"

"...Άνδρες γαρ πόλις, και ου τείχη ουδέ νήες ανδρών κεναί..." (Θουκυδίδης Η-77)
Με τα λόγια αυτά του Αθηναίου Στρατηγού Νικία, στη Σικελία, ο Θουκυδίδης δεν εννοεί φυσικά ότι τα "τείχη" και οι "νήες" είναι άχρηστα ή άνευ σημασίας. Εκείνο που θέλει να τονίσει είναι ότι αυτά είναι άνευ αξίας αν δεν υπάρχουν κατάλληλοι και ικανοί άνδρες που θα τα επανδρώσουν και θα τα χειριστούν. Οι άνδρες είναι εκείνοι που θα εξασφαλίσουν την πόλη και όχι απλά οι οχυρώσεις και οι εξοπλισμοί.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας διαθέτουν οπλικά συστήματα πολύ περισσότερα και πολύ πιο αξιόπιστα από εκείνα των περισσοτέρων χωρών της Ευρώπης. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι περισσότερα και πιο σύγχρονα από τα οπλικά συστήματα χωρών μεγαλυτέρων και πιο προηγμένων οικονομικά και τεχνολογικά. Παράλληλα όμως προς το ενδιαφέρον για προμήθεια σύγχρονων οπλικών συστημάτων είναι αδήριτη η ανάγκη ενδιαφέροντος για το έμψυχο υλικό.
Για τους άνδρες που αναφέρει ο Θουκυδίδης.
Αυτούς που θα τα χειριστούν, θα τα οργανώσουν και τελικά θα τα διοικήσουν και θα τα χρησιμοποιήσουν στη μάχη. Διότι αυτοί θα πρέπει να έχουν υψηλό ηθικό και φρόνημα, και να είναι απερίσπαστοι στο έργο που έχουν να επιτελέσουν.
Οι ένοπλες δυνάμεις μιας χώρας αποτελούν την εγγύηση της ασφάλειάς της αλλά, ταυτόχρονα, και το ουσιαστικό και ακαταμάχητο επιχείρημα της εθνικής της πολιτικής. Η ισχύς τους είναι η συνισταμένη της μαχητικής ικανότητας του προσωπικού τους και της ποιότητας και αξιοπιστίας του υλικού τους. Ειδικότερα σε ότι αφορά στο προσωπικό, η μαχητική του ικανότητα εξαρτάται από το επίπεδο της εκπαίδευσης και του φρονήματός του.
Οι ένοπλες δυνάμεις αξίζουν ότι αξίζουν τα στελέχη τους.
Αυτό σημαίνει ότι και το φρόνημά τους είναι ευθέως ανάλογο του φρονήματος των στελεχών τους. Αυτά αξιοποιούν τη θέληση του έθνους και για το λόγο αυτό πρέπει να είναι φορείς και συντελεστές των εθνικών ιδανικών. Απαιτείται λοιπόν η αποκατάσταση της θέσης και του κύρους του σώματος των αξιωματικών ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον που θα το χαρακτηρίζει η απόλυτη εμπιστοσύνη και εκτίμηση εκ μέρους της Πολιτείας, η οποία οφείλει, παράλληλα, να τους εξασφαλίσει απολύτως τη δυνατότητα να λειτουργούν χωρίς το άγχος της βιοτικής μέριμνας. Επίσης, να τους εξασφαλίσει τη δυνατότητα να εφαρμόζουν πλήρως τους στρατιωτικούς νόμους και κανονισμούς, που η δημοκρατική πολιτεία έχει θεσπίσει, χωρίς παρεμβάσεις. Έχουν τη δυνατότητα και τη θέληση να το πράξουν, αφού και σήμερα, με όλες τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν, εργάζονται και προσπαθούν νυχθημερόν, χωρίς ίσως πάντοτε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Παράλληλα, θα πρέπει να υπάρχει κατάλληλη ηθική προετοιμασία των μελλοντικών μαχητών προ της εισόδου τους στις ένοπλες δυνάμεις. Αυτό προϋποθέτει ένα αναμορφωμένο σχολείο με στελέχη ικανά να μεταδώσουν στους νέους τα μηνύματα της ιστορίας, την αγάπη προς την Πατρίδα, το αίσθημα της θυσίας και της αγωνιστικότητας.
Ιστορικοί αναθεωρητισμοί και "προβληματισμοί" του τύπου "Τι είν’ η πατρίδα μας;" έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, και φυσικά δεν δημιουργούν συνειδητούς πολίτες ούτε άξιους μαχητές.

Δρ. Ιωάννης Παρίσης

ΥΓ. Θα παρατηρήσατε ότι αποφεύγω τη χρήση του όρου "ένστολοι" που συνηθίζεται τελευταίως. Όπως έχω γράψει προσφάτως, θα πρέπει να πάψουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο αυτό, διότι ένστολοι είναι πολλές κατηγορίες υπαλλήλων του Κράτους χωρίς τις ιδιαίτερες νομοθεσίες, καταστατικούς νόμους και συνταγματικές δεσμεύσεις, αλλά και την αποστολή των αξιωματικών των ΕΔ. Τι σχέση έχουν οι ΕΔ με τους ένστολους δημοσίους υπαλλήλους που δεν υπάγονται στον ΣΠΚ, έχουν συνδικαλισμό, κάνουν συλλαλητήρια…;
Δείτε επίσης: Το φρόνημα ως παράγων εθνικής ισχύος
parisis & olympia