Μιας και γίνεται τόσος λόγος για κακούς χειρισμούς, για πράξεις και παραλείψεις των καλών μας πολιτικών, είπα να φτιάξω μια λίστα με τους χειρότερους υπουργούς.
Οι τωρινοί υπουργοί απαλλάσσονται. Έχουν δρόμο μπροστά τους.
Άφησα πολλούς εκτός που ενδεχομένως άξιζαν μια θέση στη λίστα, αλλά προτίμησα αυτούς που εκφράζουν σχολές νεοελληνικής πολιτικής πρακτικής.
Σαφώς και οι κρίσεις είναι υποκειμενικές, βιωματικές και άρα αυθαίρετες. Πάσα αντίρρηση δεκτή.
10. Αριστοτέλης Παυλίδης: Δεν πρωτοτύπησε σε πράξεις, ούτε σε μεθόδους. Η οχύρωση του πίσω από την ασυλία ήταν όμως παροιμιώδης. Το "δεν παραιτούμαι κύριε συνάδελφοι" με το παράλληλο κούνημα του δείκτη, σε συνδυασμό με την ομηρία της κυβέρνησης και το μαστίγωμα για μήνες των ΜΜΕ, του δίνουν τη θέση στη λίστα.
9. Γιάννης Ποττάκης: Οι φίλοι του έχουν να λένε ότι δεν τους πούλησε ποτέ, ότι είναι αυτοδημιούργητος, η αλαζονεία του όμως στους υπουργικούς θώκους υπήρξε μνημειώδης. Κερδίζει επάξια μία θέση, καθώς έφτασε στα πρόθυρα της διάλυσης το τελευταίο υπουργείο που του ανατέθηκε
8. Μιχάλης Λιάπης: Αν στο Μεταφορών κράτησε τα προσχήματα, στο Πολιτισμού δάκρυσαν από τα γέλια και οι Καρυάτιδες. Όταν το όνομα του αναμείχθηκε με τη Ζήμενς, η έννοια του κουτοπόνηρου πήρε άλλη διάσταση.
7. Μένιος Κουτσόγιωργας: Δεν είχα πρόθεση να βάλω στη λίστα πολιτικούς που δεν είναι πια κοντά μας, αλλά ο Μένιος συμβολίζει όσο κανένας άλλος το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ. Ο πιστός πρασινοφρουρός, άσκησε καθήκοντα και πρωθυπουργού την εποχή του Χέρφιλντ, λύγισε προδομένος από αυτούς που υπηρέτησε με μανία.
6. Σάββας Τσιτουρίδης: Αμάρτησε για τα δομημένα, για τα ομόλογα, για τα Ταμεία. Η κλασσικότερη ίσως περίπτωση του άλλα λέω και άλλα κάνω. Θα έκανε μεγάλη καριέρα την δεκαετία του '50. Θα ήταν πιο ψηλά στη λίστα αλλά υπάρχουν και καλύτεροι…
5. Άκης Τσοχατζόπουλος: Όταν έχασε την πνευματική καθοδήγηση του Αντρέα, είπε να γίνει αρχηγός. Δεν του βγήκε και έχασε τον προσανατολισμό του. Αφέθηκε στις απολαύσεις της ζωής…
4. Γιώργος Βουλγαράκης: Η πιο κυνική περίπτωση. Η φράση του "ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" είναι πλέον ιστορική. Δεκάδες υπουργοί λειτούργησαν με αυτό το τσιτάτο. Ήταν αυτός που το εκστόμισε…
3. Γιάννος Παπαντωνίου: Σε εποχές ανάπτυξης και ΟΝΕ θα μπορούσε να περάσει αλώβητος αλλά τον έφαγε ο λαϊκός καπιταλισμός. Το Χρηματιστήριο μετακόμισε μετά τη θητεία του…
2. Θόδωρος Ρουσσόπουλος: Ο χαρακτηριστικότερος εκφραστής της κυβερνητικής προπαγάνδας στην μεταπολίτευση. Ίσως έκανε τη δουλειά καλύτερα από όλους, για αυτό και όταν έπεσε, έκανε πάταγο. Το παρασκήνιο έφαγε πολλούς, αυτός αισθανόταν πολύ ισχυρός. Τελικά ήταν παραίσθηση…
1. And the Oscar goes to…Όσοι δεν το έχετε βρει, ζούσατε σε άλλη χώρα για χρόνια. Ladies and gentlemen, ο άνθρωπος των Ιμίων, του Οτσαλάν, της Μαδρίτης, των S-300, ευφυής και φωνακλάς, έντιμος και δύστροπος, πολύπλοκος και (αυτο)καταστροφικός, ο άνθρωπος που ο Αντρέας έβλεπε διάδοχό του, ο Θόδωρος Πάγκαλος. Έχει όμως ακόμα μια ευκαιρία να απαλύνει τις εντυπώσεις. Τελικά εκτός από τη μπάλα και η Ιστορία είναι πόρνη.
Για να μην είμεθα μηδενισταί, θα επανέλθω και με τους καλύτερους…
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου