Ηπρωτοφανής θεσμική εκτροπή του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος αναγόρευσε εαυτόν υπεράνω της Βουλής των Ελλήνων, αλλάζοντας σχετική διάταξη του νομοσχεδίου, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να υπογράφει τις συμφωνίες με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, χωρίς να εισάγονται στη Βουλή για κύρωση, αλλά μόνο για συζήτηση και ενημέρωση, αναδεικνύει τρεις σοβαρές διαστάσεις του ζητήματος.
Πρώτον, ότι ο υπουργός προχώρησε σε κοινοβουλευτικό πραξικόπημα και σκόπιμη παράκαμψη της Βουλής, όπως καταγγέλθηκε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και μάλιστα επικαλούμενος το άρθρο 36 παρ. 1 του Συντάγματος, για τη χρήση δικαιώματος, το οποίο, όμως, αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όχι τον υπουργό Οικονομικών.
Δεύτερον, ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν απολαμβάνει πλέον της εμπιστοσύνης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός του. Οχι απλώς επειδή πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αντέδρασαν στη συγκεκριμένη απόφαση, αλλά, κυρίως, γιατί τον θεωρούν υπεύθυνο για τα λάθη που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση στην οικονομία και στη λήψη τόσο σκληρών και ακραίων μέτρων που πλήττουν όλα τα ευαίσθητα κοινωνικά στρώματα.
Και, τρίτον, ότι ο σημερινός υπουργός Οικονομικών, αλλά και συνολικά η ελληνική κυβέρνηση, όπως έχει καταστεί φανερό, δεν έχουν την εμπιστοσύνη των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ηγεσίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όχι μόνο για την εκπροσώπηση της χώρας μας στις διμερείς διαπραγματεύσεις, αλλά, κυρίως, ως προς την αξιοπιστία τους να εφαρμόσουν αποτελεσματικά το πακέτο των μέτρων και το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης και να επιτύχουν τη ζητούμενη βελτίωση των δεικτών της ελληνικής οικονομίας.
Μπορεί ο υπουργός Οικονομικών, εφόσον μέχρι τότε βρίσκεται ακόμη στη θέση του, να φέρει για ψήφιση στη Βουλή τον δανειακό προγραμματισμό, όπως υποσχέθηκε για να καθησυχάσει τις αντιδράσεις, αλλά το βέβαιο είναι ότι άλλο πράγμα είναι να ψηφίζει η Βουλή και άλλο να αποφασίζει μόνος του ο υπουργός και να δεσμεύει τη χώρα.
Οπως είναι διαφορετικό να καλύπτει η χώρα τις δανειακές της ανάγκες με μία συμφωνία και άλλο να σύρεται σε επαχθείς όρους επειδή ολιγώρησε και χαρακτηρίστηκε από παλινωδίες το κρίσιμο διάστημα.
Τα ΜΜΕ παίζουν πολύ βρώμικο ρόλο αυτή την περίοδο, ιδιαίτερα το συγκρότημα του Αλαφούζου και στο συγκρότημα Λαμπράκη. Η μόνη εφημερίδα που κρατάει σωστή στάση πιστεύω ότι είναι η Ελευθεροτυπία και δευτερευόντως το Έθνος με τα άρθρα του Δελαστίκ και φυσικά οι εφημερίδες της αριστεράς με όλα τους τα ελαττώματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛησμονησες τον Ριζοσπαστη και το περιοδικο ΠΡιν της ακρας αριστερας που υπογραφει ο γνωστος ακραιος κομμουνιστης Δελαστικ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕῖσης το βλογκ του ιιδιμεεδια..
Οι εφημεριδες που ανεφερες φημιζονται για την "αντικειμενικοτητα"τους και την "διψα" για την αληθεια..
Εγω θα σου συνιθσουσα να διαναζης ρης ΕΣΤΙΑ ωστε να κρινης τι σημναιε ΕΝΗΜΕΡΩΣΙ οχι διαστροφη. Οχι παραπληροφορησι οχι φαια προπαγανδα..
Ιασων