Ευτυχώς και αποκλειστήκαμε...

Ευτυχώς και αποκλειστήκαμε. Την φράση αυτή μου είπε αντί για καλημέρα άνθρωπος καθώς πρέπει και Ελληνας με όλη τη σημασία της λέξης. Απόρησα στην αρχή γιατί δεν περίμενα να υπάρχει Ελληνας που θα ήθελε τον αποκλεισμό της Εθνικής μας. Δεν του απάντησα και κατάλαβε την δυσφορία μου και έσπευσε να μου εξηγήσει γιατί χάρηκε που αποκλειστήκαμε. Φαντάζεσαι, μου είπε να είχαμε νικήσει την Αργεντινή και να παίρναμε την πρόκριση;
Ο Παπανδρέου γονυπετής προσευχότανε να κατατάγαμε περιφανή νίκη επί των Αργεντινών και να ξεχάσουν οι Ελληναράδες την Τρόικα, τα μέτρα, τα ασφαλιστικά και να ξεχυθούν στους δρόμους και να πανηγυρίζουν ξέφρενα τον Εθνικό θρίαμβο.
Φαντάζεστε τι θα διαβάζαμε στις εφημερίδες και τι θα βλέπαμε στις τηλεοράσεις. Τα λιοντάρια, οι τίγρεις, οι αετοί και άλλα παρόμοια πέτυχαν το ακατόρθωτο, έσπασαν το φράγμα της φαντασίας, έκαναν την Ελλάδα περήφανη, όλοι μιλάνε με θαυμασμό για εμάς.
Δεν θυμάσαι τι έγινε όταν πήραμε το Ευρωπαϊκό το 2004. Παραμονές Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Εξεπλήξαμε την Ευρώπη με αυτό το επίτευγμα και πλάκωσαν κατά μιλιούνια, τότε, οι Ευρωπαίοι τουρίστες για να γνωρίζουν από κοντά την χώρα που γεννάει τέτοια παλικάρια.
Ευτυχώς, φίλε, που αποκλειστήκαμε γιατί όσο θα προχωρούσαμε θα ήμασταν όλοι με την προσοχή στραμμένη στην τηλεόραση. Πού να φτάναμε και στον τελικό. Θα γινόταν ο κακός χαμός. Ετσι ο Παπανδρέου και οι Υπουργοί του θα έκαναν ένα ξένοιαστο καλοκαίρι. Δεν εισακούστηκαν οι προσευχές του Πρωθυπουργού.
Αρχισα να κλονίζομαι. Μπήκε μέσα μου η αμφιβολία. Από την ώρα που χωρίσαμε σκεφτόμουν τα λόγια του. Και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι έχει δίκιο.
Είμαστε αλλοπρόσαλλος λαός. Ή καλύτερα αναίσθητος περιηγητής του κόσμου τούτου. Όταν οι άλλοι κλαίνε, εμείς γελάμε και όταν οι άλλοι γελάνε, εμείς κλαίμε.
Κάνουμε βαβούρα για το δενδράκι που θα κοπεί, βλέποντας αδιάφορα το δάσος που καίγεται.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Δ. ΚΑΨΑΛΗΣ