Θερινές Διακοπές; Λαστ γηαρ!...

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ...

Έκανα λογοπαίγνιο στον τίτλο μου από τη διαφήμιση της «ωραίας» Νατάσσας του «λαστ γηαρ», αν και θα έπρεπε να παραδεχθώ ότι ούτε «λαστ γηαρ» πήγαμε διακοπές, και του πατροπαράδοτου «και διηγώντας τα να…κλαίς!»…

Τα δεδομένα της ύφεσης, της ανεργίας και της οικονομικής δυσπραγίας έχουν αγγίξει τέτοια απίστευτα χαμηλά ιστορικά επίπεδα που επιβεβαιώνουν ότι τελικά τα…καταφέρανε οι Πολιτικοί μας έτσι ώστε φέτος οι θερινές διακοπές της μέσης ελληνικής οικογένειας να υπολείπονται σε τέτοιο βαθμό και σε τόσο ψηλά ποσοστά της πιθανότητας πραγματοποίησής τους που να μπορούμε πλέον να μιλάμε όχι για τις πολυπόθητες θερινές διακοπές αλλά για …όνειρα θερινής νυκτός!

Τα θεμελιακά ερωτήματα, πέραν από τον σαφή οικονομικό τους χαρακτήρα επεκτείνονται και σε συγκεκριμένες ψυχολογικές και κοινωνιολογικές διαστάσεις που θα έπρεπε να θέσουν σε τροχιά παραγωγικού προβληματισμού το σύνολο των Κυβερνητικών στελεχών και μαζί τους τους υπόλοιπους από τους και τις 300 της Βουλής καθώς στο συσσωρευμένο υπαρξιακό άγχος και το στρες έρχεται τώρα να προστεθεί και η απροσδόκητα βάναυση φετινή παροιμιακή αδυναμία της μέσης ελληνικής οικογένειας να «γεμίσει τις συμβολικές μπαταρίες»με την απόλαυση του δεκαπενθήμερου ή εικοσαήμερου των θερινών διακοπών.

Οι συνθήκες διαβίωσης και συμβίωσης στα σύγχρονα αστικοβιομηχανικά κέντρα των οικονομικά αναπτυγμένων χωρών σε συνδυασμό με τον κατακερματισμό των διαπροσωπικών μας σχέσεων όχι μόνο ανάμεσα σε φίλους, γνωστούς και συνεργάτες αλλά και στα μέλη των ίδιων οικογενειών έχουν φορολογήσει σε απίστευτο βαθμό τον μέσο Έλληνα, την Ελληνίδα και τα παιδιά μας τόσο σε οργανικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.

Το έντονο εργασιακό στρες γεννιέται και θεριεύει μέσα σε εργασιακά φυσικά και ψυχοκοινωνικά περιβάλλοντα που είχαν μορφοποιήσει τις θερινές διακοπές των 2,3 ή 4 εβδομάδων ως απαραίτητο στοιχείο για την διατήρηση των λεπτών ισορροπιών της ψυχοσωματικής και ψυχοδιανοητικής μας υγείας. Οι διακοπές με απόδραση από τα καθημερινά και καθιερωμένα εργασιακά μας καθήκοντα είναι ένας σημαντικός τρόπος που διαθέτει ο σύγχρονος εργαζόμενος σε όλες τις χώρες του της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατά προέκταση του ΟΟΣΑ για να «γεμίζει τις συμβολικές μπαταρίες του.»

Οι διακοπές, και ιδιαίτερα οι θερινές λειτουργούν θεραπευτικά για μικρούς και μεγάλους, δημιουργούν ένα μεγάλο φάσμα θετικών παραστάσεων και ψυχοσυναισθηματικά θετικά φορτισμένων καταστάσεων που θα μας συντροφέψουν ως ευχάριστες αναμνήσεις τους υπόλοιπους μήνες χαϊδεύοντας τον ψυχικό μας κόσμο.

Πέρυσι, στην Ελλάδα της Κυβέρνησης Καραμανλή οι μισές και πλέον ελληνικές οικογένειες στερήθηκαν τις θερινές οικογενειακές διακοπές, όπως στερήθηκαν και μεμονωμένα άτομα και άλλα ερωτευμένα ζευγάρια που δεν είχαν ακόμη δεθεί με τα δεσμά του γάμου.

ΦΕΤΟΣ, στην Ελλάδα της Κυβέρνησης Παπανδρέου, στην Ελλάδα της τρόικας, και του Δ.Ν.Τ. που κάθε μέρα ζητά ολοένα και περισσότερες ΘΥΣΙΕΣ ο ελληνικός Λαός ΔΕΝ έχει πλέον ούτε την όρεξη να προσφέρει στο παραμύθι της ΣΩΤΗΡΙΑΣ της ΠΑΤΡΙΔΑΣ και της Εθνικής Οικονομίας αλλά ούτε καν την οικονομική δυνατότητα!

ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, που ΔΕΝ στηρίζουν σχεδόν σε βαθμό «κακουργήματος» την Κυβερνητική πολιτική που ΕΠΕΒΑΛΕ η τρόικα και «διατείνεται» ότι διαμορφώνει η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά οι λίγοι που σέβονται το λειτούργημα της ενημέρωσης του λαού και όχι της υστερόβουλης «διαμόρφωσης της κοινής γνώμης» ακόμη ΨΑΧΝΟΥΝ εκείνον τον συμπατριώτη μας που είχε σταματήσει στο δρόμο τον κ Παπανδρέου και του είχε πει (είναι πλέον ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ αυτή η πρόταση) «Κύριε Πρόεδρε για την Πατρίδα να θυσιάσω και τον μισθό μου!!!...»

Ο άνθρωπος αυτός εντοπίστηκε ή παραμένει…ΑΦΑΝΤΟΣ;

Πόσο αντιπαραγωγικό και ψυχοσυναισθηματικά τραυματικό που μπορεί να απολήξει σε κοινωνική απαξίωση μπορεί να αποδειχθεί το γεγονός της στέρησης των θερινών μας διακοπών;

Υπάρχει ανάμεσα σε πολλούς επιστήμονες της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της ανθρώπινης κοινωνίας η άποψη ότι εφόσον οι θερινές διακοπές θεωρούνται ως επιθυμητές από την πλειοψηφία της κοινής γνώμης τότε εκείνοι που τις στερούνται για διάφορους λόγους, ιδιαίτερα μάλιστα εάν πρωτεύουν οι οικονομικοί λόγοι ένδειας, υποφέρουν διπλά όχι μόνο γιατί δεν μπορούν να χαρούν τις ποθητές διακοπές αλλά και επειδή εισπράττουν το κοινωνικό όνειδος της οικονομικής τους αδυναμίας!

Η αλήθεια είναι ότι οι καλοκαιρινές, και όχι μόνο, διακοπές κατά τις τελευταίες δεκαετίες είχαν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχοσύνθεσης του σύγχρονου εργαζόμενου καθώς θεωρούνταν ως απαραίτητες για «το γέμισμα των μπαταριών» μας.

Φέτος επειδή η δυσφορία των λαϊκών, και όχι μόνο, μαζών διογκώνεται την ίδια ακριβώς στιγμή που ο υδράργυρος του θερμομέτρου έχει πάρει την ανηφόρα καθώς τελειώνει ο Ιούνιος, έχει γίνει επιτακτική ανάγκη οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας και τα Εργατικά Κέντρα να διευρύνουν τη βάση και τον αριθμό των δικαιούχων για κουπόνια κοινωνικού τουρισμού.

Μην ξεχνάμε ότι το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης που ΘΑ δινόταν τον Μάιο έγινε και αυτό τελικά…άφαντο!

Το φετινό σοκ της οικονομικής ανέχειας, της αφαίμαξης των ελάχιστων πόρων που διαθέτουν οι συνταξιούχοι, του στραγγαλισμού της αγοράς από ρευστό και της διαφαινόμενης μείωσης του τουριστικού εισοδήματος προβλέπω να διογκώνουν τη διάχυτη πλέον δυσφορία η οποία καθώς θα επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο από την έλλειψη θερινών διακοπών μπορεί να αποδειχθεί κοινωνιολογικά ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ αμέσως μετά τον Δεκαπενταύγουστο και το ερχόμενο Φθινόπωρο….