Πάνω στόν πανικό τῆς ὑλικῆς ἐπιβίωσης, πολλές ἰδέες καί πολλά μέσα ἀντίστασης καί ἀντίδρασης θά προταθοῦν γιά τήν πρόληψη τῆς οἰκονομικῆς κατάρρευσης. Πολύ φοβᾶμαι ὅμως, ὅτι εἶναι πολύ ἀργά πιά γιά νά τήν ἀποφύγουμε. Θά τήν ὑποστοῦμε, γιατί ὁ νόμος τῆς παρακμῆς εἶναι ἄτεγκτος. Τό θέμα εἶναι νά καταφέρουμε νά μήν ἐξαθλιωθοῦμε καί νά δουλέψουμε σωστά, γιά νά μπορέσουμε νά ἀναγεννηθοῦμε στό μέλλον.
Χρειάζεται νά τό κατανοήσουμε βαθειά, ὅτι σέ τέτοιες περιπτώσεις προηγεῖται ἡ πνευματική καί ἡ ἠθική παρακμή καί ἕπεται ἡ ὑλική. Πρῶτα ἁλώνεται καί καθυποτάσσεται ὁ ἄνθρωπος ἐσωτερικά, ἐκμαυλίζεται καί ὑποδουλώνεται στό χρῆμα καί μετά γίνεται εὔκολη λεία τῶν διαφόρων τρωκτικῶν.
Αὐτός πού θά καταφέρει νά ξαναβρεῖ μέσα του τό στῖγμα τῆ ἀνθρωπιᾶς, πού θά ξαναχτίσει τήν πίστη του στόν Θεό καί στίς ἀπόλυτες ἀξίες τίς ὁποῖες τοῦ ἔχει παραδώσει ἡ ἑλληνική κληρονομιά του, αὐτός δέν θά γνωρίσει ἐξαθλίωση καί ἀπόγνωση, γιατί τοῦ δίνονται δυνάμεις ἄνωθεν νά σταθεῖ στά πόδια του καί βρίσκει τό κουράγιο καί τούς τρόπους γιά νά ἐπιβιώσει.
Σέ ἕναν τέτοιον πνευματικόν στόχο μπορεῖ νά ὑπάρξει ἑνότητα δυναμική καί ἀποτελεσματική στό νά ἐπιφέρει μόνιμες κοινωνικές ἀλλαγές καί ὅχι κύκλους ἐπανάληψης πάνω στό ἴδιο μοτίβο. Ἀντιθέτως, ποτέ δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει μία ἐποικοδομητική συλλογική δράση, ὅταν ὁ στόχος βασίζεται στήν κοινή ὑλική ἀνάγκη ἀτόμων διαφορετικῆς ἰδεολογίας καί θρησκευτικῶν πεποιθήσεων. Γιατί ἁπλούστατα, ἡ ὑλική ἀνάγκη εἶναι ἕνας παροδικός στόχος πού μόλις ἐκλείψει ἐπικρατεῖ πάλι ἡ διαίρεσις καί ἡ διχόνοια, ἐνῶ ὁ πνευματικός στόχος – πού καθορίζει τήν ἰδιαιτερότητα τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους – ἐκφράζει μία μόνιμη ἐπιδίωξη τῆς Ἀλήθειας καί τῆς Τελειότητας. Αὐτός εἶναι πού πρέπει νά γίνει καί ὁ στόχος ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς Γῆς καί στό μέτρο πού θά ἐπιτυγχάνεται, θά ἐκπληρώνεται ἡ πραγματική ἑνότητα καί ἡ παγκόσμια εἰρήνη καί εὐημερία.
Ἀκόμα καί ἐάν αὐτός ὁ στόχος φαίνεται ἀνέφικτος, ἐπειδή πολλοί ὑπάρχουν πού ἀρνοῦνται νά τόν ἐπιλέξουν, ὅσοι τόν ἐνστερνίζονται βγαίνουν ὄντως ἀπό τό τέλμα καί ζοῦνε σ’ ἕναν διαφορετικόν κόσμο. Ὅσο καί ἄν φαίνεται δυσνόητο, τόν κόσμο στόν ὁποῖον ζοῦμε τόν φτιάχνουμε ἐμεῖς καί εἶναι θέμα ἐσωτρικοῦ βιώματος, πού δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἐξωτρικές συνθῆκες. Οἱ ἐσωτερικές ἐπιλογές διαμορφώνουν μίαν ἐντελῶς διαφορετική στάση στήν ἀντιμετώπιση τῶν ἐξωτερικῶν συνθηκῶν καί βοηθοῦν τόν ἄνθρωπο νά μήν ἐξουθενωθεῖ στίς δύσκολες περιστάσεις.
Δέν χρειάζεται λοιπόν νά ζητήσουμε πίσω τή Ἑλλάδα μας. Κανείς δέν μπορεῖ νά μᾶς τήν πάρει καί κανείς δέν τήν ἔχει γιά νά μᾶς τήν δώσει πίσω. Ἐμεῖς τήν προδώσαμε μέσα μας. Ὡς ἐκ τούτου θά συμβούλευα μέ ὅλη μου τήν ψυχή, ὅλους τούς νεώτερους φίλους τοῦ Διαδικτύου, πού ἔχουν ἀνύσηχο πνεῦμα καί ἀγωνιοῦν, νά παρατήσουν τά Greeklish καί τούς ἀγγλικούς ὅρους καί νά πάρουν κανένα παλιό βιβλίο γραμματικῆς νά μελετήσουν, γιατί τό πρῶτο καί πιό σημαντικό ἐργαλεῖο ἔκφρασης καί φορέας ἀξιῶν γιά ἕναν λαό εἶναι ἡ γλῶσσα του – πόσο μᾶλλον ἡ ἑλληνική, πού εἶναι ἡ γλῶσσα τῶν γλωσσῶν.
Ἐπίσης νά ψάξουμε καί νά βροῦμε πρόσωπα πραγματικά ἀξιόλογα καί καλλιεργημένα – πού εὐτυχῶς ὑπάρχουν ἀκόμα στόν ἑλλαδικό χῶρο – γιά νά μάθουμε ἐμεῖς καί τά παιδιά μας τίς διδαχές τοῦ Χριστοῦ, τήν σοφία τῶν προγόνων μας, τήν παράδοσή μας, τήν μακραίωνη ἱστορία μας, ὥστε νά διδαχθοῦμε καί ἀπό τά προτερήματα καί ἀπό τά ἐλαττώματά μας καί ἔτσι νά ξαναβροῦμε τήν χαμένη ψυχή μας πού εἶναι καί ἡ πραγματική μας ταυτότητα. Καλλιέργεια χρειαζόμαστε ψυχική καί πνευματική, γιατί αὐτή συνιστᾶ την οὐσιαστική Ἑλλάδα και αὐτή εἶναι πού χάσαμε στό πέρασμα τοῦ χρόνου, προσχωρώντας στίς ὑλικές ἀπολαύσεις.
Καί ὅποιος ἔχει λίγη γῆ ἄς σκύψει ταπεινά νά τήν καλλιεργήσει μέ ἀγάπη καί νά εἶναι σίγουρος ὅτι θά τόν ἀνταμείψει πλουσιοπάροχα.
Ναυσικᾶ Παπαϊωάννου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου