Επίστευσαν οι Ελληνες εις την ορθοφροσύνη και αποτελεσματικότητα των διεθνών και ευρωπαϊκών μηχανισμών και αντιμετώπισαν το «Μνημόνιο» της τρόικας ως θεραπευτική αγωγή για την επανόρθωση των εγκληματικών σφαλμάτων όλων των κυβερνήσεων της Ελλάδος από το 1980, οπότε η χώρα ενετάχθη στην ΕΟΚ και στη συνέχεια στη Ζώνη του Ευρώ.
Αλλά το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα είναι γραφειοκρατικοί και όχι «πολιτικοί» μηχανισμοί. Είναι θεματοφύλακες κατευθυντηρίων αρχών, την τήρηση των οποίων απαιτούν, ασχέτως των επιπτώσεων που θα έχουν τα όποια μέτρα – όχι απλώς στην κοινωνία, αλλά και στην πραγματική οικονομία.
Δεν ήταν ασφαλώς έργο της τρόικας να εισχωρήσει στις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας. Αυτό ήταν το καθήκον του «οικονομικού» επιτελείου της κυβερνήσεως και ειδικότερα του κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, που φαίνεται όμως να λειτούργησε κυρίως ως Μέγας Διερμηνεύς της τρόικας προς τους αυτόχθονες υπουργούς της κυβερνήσεως στην Αθήνα.
Κακώς στοχοποιείται η τρόικα, κακώς στοχοποιείται το Μνημόνιο αυτό καθ’ αυτό. Οι γραφειοκράτες ασχολούνται με αριθμούς, δεν ασχολούνται με την πραγματική οικονομία, την ανάπτυξη, αλλά ούτε με την κοινωνία. Στόχος τους είναι να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των πιστωτών της Ελλάδος, και αυτό τουλάχιστον το ΔΝΤ δεν έπαυσε ποτέ να επαναλαμβάνει δημοσίως.
Ευρισκόμενο προφανώς σε πανικό, το οικονομικό επιτελείο της κυβερνήσεως του κ. Παπανδρέου υιοθέτησε για τη λύση του προβλήματος μία μέθοδο λογιστική, με αποτέλεσμα να πλήξει και αυτόν ακόμη τον στρεβλό δυναμισμό της ελληνικής μεσαίας τάξεως, που έπρεπε ασφαλώς να εκσυγχρονισθεί αλλά όχι να διαλυθεί εκ βάθρων.
Σήμερα πλέον δεν υπάρχει παραγωγική τάξη που να μην μέμφεται το Μνημόνιο για το αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η χώρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι η προσπάθεια της κυβερνήσεως αναπτύσσεται εν κενώ, δίχως την στήριξη καμίας κοινωνικής ομάδος.
Το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου επιρρίπτει στην απελθούσα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας την κακοδαιμονία που πλήττει την Ελλάδα. Αλλά όσο περνάει ο χρόνος τόσο τα επικοινωνιακά τεχνάσματα παύουν να είναι πειστικά.
Αυτό που σήμερα πληρώνει η χώρα είναι το διαπραγματευτικό έλλειμμα της κυβερνήσεώς της. Η ισχύς της Ελλάδος βρισκόταν στην αδυναμία της που απειλούσε το οικοδόμημα της Ευρωζώνης. Ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν διαπραγματεύθηκε επιθετικά σε αυτήν τη βάση. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με ορισμένους, είναι να οδηγείται η Ελλάς σε ελεγχόμενη πτώχευση – εξέλιξη που ίσως αποδειχθεί χειρότερη από την άμεση πτώχευση που επεχείρησε να αποτρέψει ο κ. Γιώργος Παπανδρέου.
Αλλά το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα είναι γραφειοκρατικοί και όχι «πολιτικοί» μηχανισμοί. Είναι θεματοφύλακες κατευθυντηρίων αρχών, την τήρηση των οποίων απαιτούν, ασχέτως των επιπτώσεων που θα έχουν τα όποια μέτρα – όχι απλώς στην κοινωνία, αλλά και στην πραγματική οικονομία.
Δεν ήταν ασφαλώς έργο της τρόικας να εισχωρήσει στις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας. Αυτό ήταν το καθήκον του «οικονομικού» επιτελείου της κυβερνήσεως και ειδικότερα του κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, που φαίνεται όμως να λειτούργησε κυρίως ως Μέγας Διερμηνεύς της τρόικας προς τους αυτόχθονες υπουργούς της κυβερνήσεως στην Αθήνα.
Κακώς στοχοποιείται η τρόικα, κακώς στοχοποιείται το Μνημόνιο αυτό καθ’ αυτό. Οι γραφειοκράτες ασχολούνται με αριθμούς, δεν ασχολούνται με την πραγματική οικονομία, την ανάπτυξη, αλλά ούτε με την κοινωνία. Στόχος τους είναι να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των πιστωτών της Ελλάδος, και αυτό τουλάχιστον το ΔΝΤ δεν έπαυσε ποτέ να επαναλαμβάνει δημοσίως.
Ευρισκόμενο προφανώς σε πανικό, το οικονομικό επιτελείο της κυβερνήσεως του κ. Παπανδρέου υιοθέτησε για τη λύση του προβλήματος μία μέθοδο λογιστική, με αποτέλεσμα να πλήξει και αυτόν ακόμη τον στρεβλό δυναμισμό της ελληνικής μεσαίας τάξεως, που έπρεπε ασφαλώς να εκσυγχρονισθεί αλλά όχι να διαλυθεί εκ βάθρων.
Σήμερα πλέον δεν υπάρχει παραγωγική τάξη που να μην μέμφεται το Μνημόνιο για το αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η χώρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι η προσπάθεια της κυβερνήσεως αναπτύσσεται εν κενώ, δίχως την στήριξη καμίας κοινωνικής ομάδος.
Το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου επιρρίπτει στην απελθούσα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας την κακοδαιμονία που πλήττει την Ελλάδα. Αλλά όσο περνάει ο χρόνος τόσο τα επικοινωνιακά τεχνάσματα παύουν να είναι πειστικά.
Αυτό που σήμερα πληρώνει η χώρα είναι το διαπραγματευτικό έλλειμμα της κυβερνήσεώς της. Η ισχύς της Ελλάδος βρισκόταν στην αδυναμία της που απειλούσε το οικοδόμημα της Ευρωζώνης. Ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν διαπραγματεύθηκε επιθετικά σε αυτήν τη βάση. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με ορισμένους, είναι να οδηγείται η Ελλάς σε ελεγχόμενη πτώχευση – εξέλιξη που ίσως αποδειχθεί χειρότερη από την άμεση πτώχευση που επεχείρησε να αποτρέψει ο κ. Γιώργος Παπανδρέου.
Συγγνώμη που το σχόλιο αφορά άλλο, σχετιζόμενο θέμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήNASA-ΝSF ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΤΩΡΑ ότι τρέμουν για παγωνιές!
Γι΄αυτό οι βορειοευρωπαίοι (και οι γενίτσαροί τους) χτυπάνε τον ευρωπαϊκό Νότο (ΚΑΙ επειδή ΤΡΕΜΟΥΝ την εξάντληση των καυσίμων), και μόνο με αποκέντρωση-αιγοτροφική ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ μπορούμε να επιβιώσουμε και να αμυνθούμε με βαλκανική συμμαχία:
August 26, 2010
Large changes in the sun's energy output may drive unexpectedly dramatic fluctuations in Earth's outer atmosphere.
The results showed the thermosphere cooling in 2008 by 41 kelvins.
The research, led by scientists at the National Center for Atmospheric Research (NCAR) in Boulder, Colo., and the University of Colorado at Boulder (CU), indicates that the sun's magnetic cycle, which produces differing numbers of sunspots over an approximately 11-year cycle, may vary more than previously thought.
"If it is indeed similar to certain patterns in the past, then we expect to have low solar cycles for the next 10 to 30 years," professor Woods says.
http://www.nsf.gov/news/news_summ.jsp?cntn_id=117580&org=NSF&from=news