Τον Σεπτέμβριο του 1955, ο Ελληνισμός βίωσε μία τραγωδία, άσχετα αν καποιοι φροντίζουν και κάνουν ότι μπορούν ώστε αυτή να ξεχαστεί. Οι προαιώνιοι εχθροί μας τούρκοι, με ένα ομολογουμένως έξυπνο σχέδιο, εξόντωσαν τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης. Με μία προβοκάτσια, και συγκεκριμένα με μία βόμβα που εξερράγη στην Θεσσαλονίκη, στο σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ, έφτιαξαν την αιτία για να εξαπολύσουν το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης, αλλά και άλλων περιοχών. Η πονηριά των τούρκων στο όλο εγχείρημα δεν μπόρεσε να καλύψει την βλακεία τους, αφού τα έκτακτα φύλλα των τουρκικών εφημερίδων που ενημέρωναν για το κτύπημα κυκλοφόρησαν μισή ώρα πρίν την έκρηξη της βόμβας στην Θεσσαλονίκη. Ανυπόμονοι οι μογγόλοι.
Μεθοδευμένα ξεσπά ένα κύμα βίαιων ενεργειών. Δολοφονίες, λεηλασίες, εμπρησμοί, βιασμοί, έλαβαν χώρα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Τα έκτροπα ξεκίνησαν στις 6 Σεπτεμβρίου και κορυφώθηκαν τις επόμενες ημέρες. Οι τουρκικές αρχές παρακολουθούσαν με απάθεια τον μανιασμένο όχλο να καταστρέφει τα πάντα. Τόσο ο άγγλος, όσο και ο αμερικανός πρόξενος με επείγουσες αναφορές τους επεσήμαναν ότι η κατάσταση ήταν τελείως ανεξέλεγκτη, και βέβαια τόνιζαν την ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου. Ακόμα και αξιωματικοί που υπηρετούσαν στο κλιμάκιο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη με τις οικογένειες τους δεν γλίτωσαν την μανία του τουρκικού όχλου. Με το στημένο αυτό επεισόδιο οι τούρκοι έδιωξαν στην ουσία την πλειοψηφία των Ελλήνων της Πόλης, αλλά ταυτόχρονα ξεκαθάρισαν και τα δικά τους πολιτικά ζητήματα, αφού μετά το πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης, επεβλήθη στρατιωτικός νόμος και έπεσε η αυλαία για την κυβέρνηση Μεντερές με τον πιο βίαιο τρόπο. Αυτή η επέτειος, αυτή η θλιβερή μέρα των Σεπτεμβριανών, δεκαετίες τώρα, είναι στην αφάνεια.
Αν εξαιρέσει κανείς, τους εθνικιστές και μεμονωμένους συλλόγους και φορείς, το επίσημο κράτος έδειχνε σαν να μην ήθελε να δεχθεί ότι συνέβη αυτή η ημέρα, σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα.
Πολλοί δεν ξέρουν τι κακριβώς έγινε τον Σεπτέμβριο του 1955.
Και είναι φυσικό, αφού σκοπίμως δεν γίνονται αναφορές για εκείνη τη τραγική ημέρα, δεν υπάρχουν αφιερώματα στις τηλεοράσεις, δεν εκδίδουν ανακοινώσεις τα κόμματα. Το ελλαδικό κράτος δεν έχει χώρο για ιστορικές μνήμες και γεγονότα τέτοιου είδους. Το ελλαδικό κράτος που βιώνει οξύτατη οικονομική κρίση αλλά κυρίως κρίση θεσμών, που μέρα με την μέρα χάνει την εθνική του ανεξαρτησία, που δεν είναι πλέον κυρίαρχο κράτος, ξεχνά τον Σεπτέμβριο του 1955.
Μήπως το 1974 για κάποιους η Κύπρος δεν ήταν μακριά;
Μήπως οι πολεμιστές της Κύπρου δεν αναφερόντουσαν ως τραυματίες της Κορέας;
Μήπως μέχρι πρόσφατα το πολιτικό κατεστημένο θεωρούσε ότι στην Κύπρο δεν έγινε πόλεμος;
Με αυτά τα δεδομένα δεν πρέπει και να απορούμε γιατί τα Σεπτεμβριανά, δεν μνημονεύονται όπως θα έπρεπε. Φύγανε τότε όσοι Έλληνες φύγανε και όλα ξεχαστήκανε. Αντί για ένα αφιέρωμα στην τραγική εκείνη περίοδο του Σεπτεμβρίου του 1955, οι τηλεοράσεις δείχνουν τον υπουργό των Εξωτερικών Δρούτσα, να χαζογελά με τον τούρκο ΥΠΕΞ Νταβούτογλου στο μουντομπάσκετ της Κωνσταντινούπολης. Μικρή λεπτομέρεια σε σχέση με όλες τις γελοιότητες του πολιτικού κατεστημένου, όσον αφορά την ανυπαρξία εθνικής εξωτερικής πολιτικής σε σχέση με τους τούρκους.
Και βέβαια θυμόμαστε το Νταβός, τα Ιμια, τις ζεμπεκιές του Παπανδρέου, τις κουμπαριές του Καραμανλή. Εμείς δεν ξεχνούμε.
Δεν ξεχνούμε την μαύρη επέτειο του Σεπτεμβρίου του 1955.
Δεν ξεχνούμε επίσης πως οι τούρκοι, αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, ήταν, είναι και θα είναι πάντα εχθροί μας. Και επειδή , όπως είναι γνωστό, η Ιστορία επαναλαμβάνεται, ας αναλογιστούν κάποιοι πως ξεκίνησαν τα τραγικά εκείνα γεγονότα, και ας σκεφτούν πως και που ενδεχομένως θα μπορούσαν να συμβούν τα ίδια.
Τάσος Δημητρακόπουλος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου