Η …κερκόπορτα της επαιτείας.!

Αυτές τις ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας μια είδηση από τη Ρόδο, συνοδευόμενη από πολλές, σχετικές με το θέμα, φωτογραφίες. Μια είδηση που προκάλεσε μεγάλο θόρυβο, και παράλληλα αίσθηση. Ρόδος, η ζητιανούπολη, έγραψαν πολλά Μέσα Ενημέρωσης, και δεν υπερέβαλαν. Η μεσαιωνική πόλη των Ιπποτών, κατακλύσθηκε από πάσης φύσεως επαίτες, φέτος το καλοκαίρι.
Εικόνες τριτοκοσμικές, σε μια από τις πρώτες τουριστικές βιτρίνες μας, και γι’ αυτό δικαιολογημένος ο δημοσιογραφικός θόρυβος. Να ήταν όμως μόνο η Ρόδος… Αυτές τις εικόνες τις συναντάς παντού πια, σε όλες τις μεγάλες πόλεις μας, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, αλλά περισσότερο, εδώ και πολλά χρόνια, στην καρδιά της χώρας, στην Αθήνα.
Μια απαράδεκτη κατάσταση, που ξεκίνησε με τα περίφημα "παιδιά των φαναριών", και σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα… τέρας, που το εκθρέψαμε εμείς οι ίδιοι, με την αδιαφορία μας.
Λαθρομετανάστες, οι περισσότεροι ζητιάνοι, φτάνουν στη χώρα μας έχοντας πληρώσει αδρά (αλήθεια, που βρίσκουν αυτά τα ποσά;) για μια θέση στον… παράδεισο, και μόλις φτάσουν, διοχετεύονται αμέσως στην παραγωγή. Το ελληνικό ξέφραγο αμπέλι, έχει αποδειχθεί ένας ιδανικός τόπος δράσης γι’ αυτές τις συμμορίες. Από τα "κουρελιασμένα σύνορα", μπαίνουν συνεχώς ανενόχλητοι στη χώρα, και απλώνονται παντού, σαν πολύποδας, χιλιάδες κάθε χρόνο.
Στις αρχές του καλοκαιριού, η Αστυνομία εξάρθρωσε στην Καλαμάτα πολυμελή σπείρα Ρουμάνων επαιτών. Στη Θεσσαλονίκη είχαν πιαστεί Βούλγαροι. Κατά καιρούς, οι αστυνομικές αρχές εξαρθρώνουν διάφορες συμμορίες, αλλά οι περιπτώσεις αυτές μάλλον είναι περιστασιακές, και όχι συστηματικές, σαν το παράνομο παρκάρισμα, εξορμούμε για μια εβδομάδα, και μετά το ξεχνάμε! Στη Ρόδο, όπου ζητήθηκε από φορείς παρέμβαση του Εισαγγελέα, καταγγέλλεται ότι τους μαζεύει η δημοτική αστυνομία, και σε μια ώρα είναι πάλι έξω και ζητιανεύουν.
Οι αριθμοί πρέπει να αρχίσουν να μας τρομάζουν. Η επαιτεία αυξήθηκε κατά 52% μέσα σε έναν χρόνο (2008-2009) και ακόμη δεν έχει καταμετρηθεί για το 2010. Όπου σταθείς και όπου βρεθείς, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τους πάσης φύσεως και φυλής ζητιάνους. Καθαριστές παρμπρίζ, πωλητές λουλουδιών και μπανανών, μικροηλεκτρονικών της φωτιάς και ό, τι άλλο μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους. Ανάπηροι ή δήθεν ανάπηροι από τους χώρες του τέως ανατολικού μπλοκ, που μας "πωλούν" την κακοτυχία τους.
Όλοι αυτοί έχουν τις "ειδικότητές" τους, όπως για παράδειγμα οι Πακιστανοί τον καθαρισμό των παρμπριζ. Υπάρχει όμως ένα ακόμη παρακλάδι της επαιτείας, το παρεμπόριο. Οι Αφρικανοί για παράδειγμα, στήνουν μαγαζάκι επί του πεζοδρομίου, με τσάντες-μαϊμού, οι Κινέζοι που εμφανίστηκαν και αυτοί τα τελευταία χρόνια, ηλεκτρονικά της συμφοράς και ένα σωρό άλλες μαϊμούδες. Ολόκληρα παζάρια απλωμένα στα πεζοδρόμια, σε βαθμό που να μην μπορεί να περάσει άνθρωπος. Τώρα, αν με ρωτήσετε τι χάνει το κράτος από αυτό το παρεμπόριο, το μόνο που μπορώ να απαντήσω είναι πως χάνει πολλά, μα πάρα πολλά λεφτά, που ένα ποσοστό τους βέβαια, μπαίνει σε κάποιες τσέπες.
Όλους αυτούς τους φτωχοδιάβολους, που και αυτοί είναι θύματα της μαφίας, τους συναντάς ακόμη και στα πανηγύρια των εκκλησιών να έχουν απλωμένη παντού την πραμάτεια τους, σαν εικόνα από… μεσαιωνικό παζάρι. Και μου προξενεί τεράστια απορία πως η Εκκλησία της Ελλάδας δεν προβληματίζεται, χρόνια τώρα, γι’ αυτή την απαράδεκτη και ασύμβατη με έναν εκκλησιαστικό εορτασμό κατάσταση.
Η οργανωμένη επαιτεία είναι ένα σημαντικό κομμάτι του εγκλήματος στην Ελλάδα. Κινείται από συγκεκριμένη μαφία Ελλήνων και ξένων, η οποία δρα βάσει χωροταξικού σχεδιασμού, ποια "ειδικότητα" θα στείλουν, και σε ποιο σημείο. Βλέπεις για κάποιες μέρες έναν χωλό στη Βουλιαγμένης προς τη Γλυφάδα, και την άλλη εβδομάδα τον βρίσκεις στα βόρεια προάστια προς την Κηφισιά. Οι "ειδικότητες" ανακυκλώνονται συνεχώς στα "σημεία εργασίας", και ακόμη, δεν μένουν όλη μέρα στο πόστο οι ίδιοι ζητιάνοι, αλλάζουν βάρδιες.
Όλη αυτή η κατάσταση είναι ένας δυναμίτης στα θεμέλια της χώρας, της κοινωνίας, που όταν σκάσει θα προκαλέσει τέτοια κατάρρευση, ίδια και χειρότερη με εκείνη τω Δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη. Η ανεξέλεγκτη δράση αυτών των συμμοριών, λόγω έλλειψης αντίδρασης από πλευράς κράτους, σε κάνει να πιστεύεις στο ακραίο σενάριο, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη οργανωμένο σχέδιο διάλυσης της χώρας.
Ας δούμε τώρα, και τα… οικονομικά της συμμορίας. Απ’ όσα ακούγονται, ένας επιτήδειος ζητιάνος σε καλό πόστο, μπορεί να κάνει μεροκάματο έως και 30 ευρώ ημερησίως. Οι "θέσεις εργασίας" υπολογίζονται γύρω στις 15.000 σε όλη την Αθήνα, και ο ημερήσιος τζίρος κυμαίνεται από 200.000 έως 300.000 ευρώ! Ποσά ασύλληπτα, και μάλιστα μαύρου χρήματος, που εκτρέφει πλουσιοπάροχα αυτή τη λερναία ύδρα.
Είναι πολύ το χρήμα. Τόσο πολύ, ώστε να ταϊζει τον κόσμο που πρέπει, για να "στραβώνουν" τα μάτια και να βουλώνουν τα στόματα.

Νίκος Νικολαϊδης