Αναρωτιέμαι σε ποιά χώρα του κόσμου, υπάρχουν αντίστοιχες διαδικασίες «επιβεβλημένης» ενημέρωσης όπως η προχθεσινή διακαναλική συνέντευξη του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Έξι κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας εξέπεμπαν ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα επί δίωρο. Εντάξει, ο μεν Star αποχώρησε νωρίς, ο δε τηλεοπτικός Σκάι προχώρησε στην προβολή της συνέντευξης μετά τα μεσάνυκτα εξασφαλίζοντας, πάντως, ένα ποσοστό τηλεθέασης άνω του 3%.
Τη συνέντευξη του κ. Παπανδρέου, το πολιτικό ενδιαφέρον της οποίας εξαντλήθηκε στο πρώτο τέταρτο, παρακολούθησαν σχεδόν τρία εκατομμύρια τηλεθεατές. Εξ αυτών, υποθέτω, κάποιοι από ειλικρινές ενδιαφέρον (εξ ου και το υψηλό ποσοστό συνταξιούχων άνω των 65 ετών), κάποιοι από επαγγελματική διαστροφή (πολιτικοί και δημοσιογράφοι, μεταξύ αυτών) και κάποιοι άλλοι γιατί δεν μπορούσαν ή δεν πρόλαβαν να νοικιάσουν ένα dvd της προκοπής για να περάσουν το βράδυ τους.
Δεν αμφισβητώ ότι η συνέντευξη του Πρωθυπουργού της χώρας, και μάλιστα σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, είναι ενδιαφέρουσα. Ούτε ότι, παρά τη συχνά χαοτική διατύπωση, ο Γ. Παπανδρέου πέτυχε μέρος έστω όσων επεδίωκε με τη τηλεοπτική του εμφάνιση, δηλαδή να απευθυνθεί σε ένα μαζικό κοινό, να προβάλει το δικό του διακύβευμα προς τους πολίτες, που σε λιγότερο από δύο εβδομάδες θα ψηφίσουν για, θυμίζω, δημάρχους και περιφερειάρχες και, εν τέλει, να αλλάξει ή να επανατοποθετήσει την πολιτική ατζέντα που μέχρι χθες όριζε η αντιπολίτευση και, κυρίως, ο Αντώνης Σαμαράς. Ο βαθμός επιτυχίας, βέβαια, θα κριθεί προσεχώς.
Αυτό που αμφισβητώ είναι το format της συνέντευξης και το «υποχρεωτικό» της παρακολούθησής της από τους πολίτες.
Όσοι βιάζεστε να πείτε «μα, είναι ο Πρωθυπουργός», απλώς σκεφθείτε αν, στο διάστημα μέχρι τις 14 Νοεμβρίου, μπορείτε να ανεχθείτε, για λόγους ισότητας, τέσσερις ακόμη διακαναλικές συνεντεύξεις: του Αντώνη Σαμαρά, της Αλέκας Παπαρήγα, του Γιώργου Καρατζαφέρη και του Αλέξη Τσίπρα. Προφανώς η απάντηση είναι όχι. Άσε δε που ως δημοσιογράφος, θεωρώ άκρως αντιπαραγωγικό το μοντέλο των πολλών δημοσιογράφων που δεν μπορούν ή, συχνά, δεν επιθυμούν να επανέλθουν σε ερωτήσεις συναδέλφων τους.
Επανερχόμενος στο αρχικό ερώτημα, υποθέτω ότι σε ελάχιστα κράτη ανά τον κόσμο – δεν ομιλώ βέβαια για συνθήκες έκτακτης ανάγκης, πολέμου κ.λπ. – υπάρχει τέτοιου είδους τηλεοπτική «επιβολή» μίας τηλεοπτικής συνέντευξης του εκάστοτε ηγέτη. Μία εκ των χωρών αυτών είναι σίγουρα η Βόρειος Κορέα, αλλά και εκεί αμφιβάλλω αν υπάρχουν τόσα πολλά κανάλια…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου