Παραλογισμός ως πολιτικό υποκείμενο

Γράφει ο Χάρης Παυλίδης
Η χώρα εισήλθε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο με κύρια και αποκλειστική ευθύνη του πρωθυπουργού. Αυτή είναι πλέον μια πραγματικότητα που διαφοροποιεί αν δεν αλλάζει τα δεδομένα, όχι μόνο σε σχέση με την εκλογική αναμέτρηση της 7ης Νοεμβρίου αλλά και γενικότερα στο πολιτικό σκηνικό.
Ασφαλώς αυτό θα έχει επιπτώσεις στο ήδη βεβαρημένο πολιτικό κλίμα. Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα αυξηθεί η ένταση στο κοινωνικό πεδίο επηρεάζοντας ακόμη περισσότερο το κακό κλίμα που επικρατεί στην αγορά.
Τα πρώτα μηνύματα που στέλνουν οι αγορές είναι ενδεικτικά για το τι ακριβώς πρόκειται να ακολουθήσει τις επόμενες εβδομάδες. Ανεξάρτητα εάν μπλοφάρει ή όχι ο κύριος Παπανδρέου, το διακύβευμα που έθεσε έρχεται σε πλήρη αναντιστοιχία με όσα διακήρυττε όλο το προηγούμενο διάστημα για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα.
Δεν πείθει όταν απ’ τη μια "χτυπάει καμπανάκι" για την οικονομία και από την άλλη αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Και δεν πείθει γιατί ο λόγος τον οποίον επικαλείται δεν είναι σοβαρός σε σχέση με την σοβαρότητα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα.
Το δίλημμα "Μνημόνιο ή πτώχευση" όταν τίθεται στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ χάσει την Περιφέρεια Αττικής, δηλαδή εάν η τύχη του κυρίου Σγουρού είναι άμεσα συνυφασμένη με την Τρίτη δόση του δανείου, τότε πραγματικά το επίπεδο της Δημοκρατίας είναι τραγικό.
Αν η έξοδος από την επιτήρηση εξαρτάται από τις επιδόσεις του κυρίου Καμίνη, τότε μ’ αυτή τη λογική θα πρέπει όλοι να τρέξουμε και να ψηφίσουμε "δαγκωτό" τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ. Για να σοβαρευτούμε, αφού όλοι συμφωνούμε ότι η κατάσταση είναι σοβαρή, η τακτική που ακολουθεί πλέον η κυβέρνηση είναι άκρως επικίνδυνη.
Ας ευχηθούμε ότι τουλάχιστον η αντιπολίτευση δεν θα την ακολουθήσει σε αντίστοιχου ύφους και επιπέδου τακτικές.