Παπανδρέου ή τανκς;

Του Δημήτρη Μυ
Σε περίεργους πειρασμούς φαίνεται ότι υποκύπτει η ηγεσία της «Δημοκρατικής (κυβερνητικής) Παράταξης» καθώς μόλις και μετά βίας συγκρατεί (αυτή και τα μιντιακά της παπαγαλάκια) τη φράση: «Ή εμείς ή το χάος». Όπα ρε παιδιά, κόψτε κάτι. Μια χαρά θα τα κατάφερναν να μας σφίξουν το ζωνάρι και οι… συντηρητικοί. Έτσι κι αλλιώς η χώρα διοικείται από τα μάνιουαλ της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών…
Παρ όλα αυτά, τον αυτόματο κυβερνητικό πιλότο δηλαδή, η τρέχουσα πολιτική διαχείριση προκαλεί ένα πικρό χαμόγελο που σιγά- σιγά μετατρέπεται σε οργή, όπως ακριβώς συμβαίνει με το ψέμα: Την πρώτη φορά, το πιστεύεις, μετά θέλεις να το πιστέψεις, στη συνέχεια, ελπίζεις κάτι να συμβεί και το ψέμα να μετατραπεί σε αλήθεια…
Κάπως έτσι ζήσαμε δεκαετίες σ αυτή τη χώρα. Μόνο που τώρα τα ψέματα δεν μπορούν να μας «ζεστάνουν» ούτε για μια μέρα. Από το προεκλογικά «λεφτά υπάρχουν » του πρωθυπουργού στο «δεν υπάρχει σάλιο» του Λοβέρδου μεσολάβησαν μόνο κάποιοι μήνες. Από τις προεκλογικές αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού μέχρι τις μετεκλογικές αποφάσεις για την κατάργηση μισθών και συντάξεων και τις απειλές για 300.000 απολύσεις δεν μεσολάβησε ούτε ένας χρόνος.
Η μετεκλογική πραγματικότητα ανέτειλε το 2010 τόσο τρομακτική που τα άθλια και τεράστια προεκλογικά ψεύδη ξεχάστηκαν.
Ξεχάστηκαν; Αυτή είναι η ελπίδα του Γιώργου Παπανδρέου που απόψε το βράδυ θα μας κοιτάξει διακαναλικώς στα μάτια για να μας πει: «Ή εγώ ή το χάος».
Τάπανε κι άλλοι στο παρελθόν…. Πρόεδρε.