Η δυσφήμηση της χώρας

Οι θέσεις μας είναι ξεκάθαρες, τις διατυπώνουμε ευθαρσώς και μισούμε τα μισόλογα. Διαφωνούμε στις εισβολές, καταλήψεις και τα ακτιβίστικα χάπενινγκ στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Το έχουμε ξαναγράψει και το επαναλαμβάνουμε. Οι συμβασιούχοι θα μπορούσαν να καταλάβουν όποιο άλλον χώρο ήθελαν εφόσον πιστεύουν ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Να κλείσουν το υπουργείο Πολιτισμού, να μην επιτρέψουν την είσοδο στον υπουργό για παράδειγμα. Δεν μπορούν όμως να απαγορεύουν στον ταξιδιώτη που έχει έρθει από χώρα μακρινή να ζήσει ένα όνειρο ζωής.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος για ό,τι συνέβη χθες.
Η άλλη είναι ότι γίναμε για άλλη μία φορά ρεζίλι. Για τη νέα ξεφτίλα ευθύνεται φυσικά η κυβέρνηση. Υπήρχαν χίλιοι τρόποι να ρυθμίσει ο υπουργός το πρόβλημα και να μη φθάσουν τα πράγματα εδώ που έφθασαν. Στα δακρυγόνα δηλαδή που δέχθηκαν και αμέριμνοι τουρίστες που περίμεναν στωικά μήπως κι ανέβουν στον Ιερό Βράχο. Τα δακρυγόνα και τα ΜΑΤ χρησιμοποιήθηκαν από την κυβέρνηση του ανθρώπου που πριν από δύο χρόνια από τα έδρανα της Βουλής φώναζε, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ότι «ο αγώνας συνεχίζεται στο πεζοδρόμιο». Ηταν τότε που η Φ. Πετραλιά προσπαθούσε να αλλάξει πέντε πράγματα στο ασφαλιστικό, καμιά σχέση με τη σημερινή λαίλαπα.
Για τον Γιώργο Παπανδρέου τότε τα δακρυγόνα έτσουζαν τα μάτια, χθες τους χάριζαν λάμψη… Και να ήταν μόνο αυτή η περίπτωση. Θυμηθείτε τι είχε γίνει όταν και πάλι ως άλλος επαναστάτης είχε κατέβει στον Πειραιά για να συμπαρασταθεί στους Κρητικούς αγρότες και είχαν πέσει δακρυγόνα; Τι είχε ακούσει τότε η κυβέρνηση; Η εικόνα μπροστά στην Ακρόπολη έκανε τον γύρο του κόσμου. Μία εικόνα από τις πολλές του πρώτου έτους της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που δυσφήμησαν τη χώρα.
e-typos