Όταν και τα όνειρα δολοφονούνται…

Πατήστε για μεγέθυνση

Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Είναι από τις φορές που η Ιστορία υποκλίνεται σε έναν άνθρωπο, ο οποίος αποδεικνύεται μεγαλύτερος και σημαντικότερος, τόσο από το ονοματεπώνυμο που κουβαλά, όσο και από το αξίωμα που κατέχει. Ίσως επειδή αυτό το πανούργο θηλυκό (η Ιστορία), είχε πιστέψει στην αλλαγή του μέλλοντος, που επρόκειτο να φέρει ο άνθρωπος αυτός.
Στις 22 Νοεμβρίου 1963, η πόλη του Ντάλας και η πολιτεία του Τέξας των ΗΠΑ, έμελλε να περάσουν στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Και να ανακαλούνται διαχρονικά στις μνήμες των κοινωνιών, ως ο τόπος όπου δολοφονήθηκε ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι. Το μέρος όπου δολοφονήθηκε ένα όνειρο.
Γύρω από την υπόθεση της δολοφονίας του Κένεντι, έχει υφανθεί ένας ιστός συνωμοσιολογίας, παρασκηνίου και διαπλοκής, που όμοιό του δεν έχουμε κληθεί να διαχειριστούμε, τουλάχιστον στα σύγχρονα χρόνια. Τον σκότωσε ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ; Τον σκότωσε μόνο ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ; Πόσοι ενεπλάκησαν στην πιθανολογούμενη από όλους συνωμοσία; Πόσοι από τους… πολλούς που ήθελαν να δουν νεκρούς και τους δυο αδελφούς Κένεντι, τον Τζον και τον Ρόμπερτ, με τον δεύτερο να δολοφονείται επίσης, μερικά χρόνια αργότερα, όταν φάνταζε ως ο επικρατέστερος επόμενος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών;
Η σκηνή με τη Τζάκι να προσπαθεί να βγει από την προεδρική λιμουζίνα, προκειμένου να σώσει τη ζωή της, χάραξε το συναισθηματικό ασυνείδητο ολόκληρων γενεών. Ίσως όμως περισσότερο και από αυτή την εικόνα, οι… χίλιες λέξεις να βρίσκονται πίσω από την εικόνα του διαδόχου του JFK.
O Λίντον Τζόνσον (από το… Τέξας) ορκίστηκε Πρόεδρος μέσα στο Air Force One… επειδή φοβόταν. Και από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του, ξεκίνησε να ξηλώνει το πουλόβερ της πολιτικής του Κένεντι: Στις σχέσεις με την ΕΣΣΔ και το Σιδηρούν Παραπέτασμα, στον πόλεμο του Βιετνάμ, σε κάθε πτυχή της διεθνούς παρουσίας τους, οι ΗΠΑ θύμιζαν πολύ έντονα τα «γεράκια» που κυρίευσαν τον Λευκό Οίκο μετά την εκλογή Μπους το 2000. Και οδήγησαν στην ανθρωπότητα στο χείλος του φόβου, της ανασφάλειας και του τρόμου. Αφαιρώντας της το δικαίωμα να ονειρεύεται.
Το ίδιο δηλαδή δικαίωμα που αφαίρεσαν από την ανθρωπότητα οι σφαίρες οι οποίες τερμάτισαν τη ζωή του Τζον Κένεντι. Όχι βέβαια επειδή ο πιο λαμπερός από την οικογένεια Κένεντι ήταν… ο σύγχρονος Περικλής. Δεν ήταν. Η ιδεολογική προσέγγισή του στα προβλήματα της κοινωνίας, και τις διεθνείς σχέσεις του τότε κόσμου όμως, θα μπορούσε να είχε βάλει τις βάσεις ώστε οι κοινωνίες των ανθρώπων που ακολούθησαν, να ζήσουν σε ένα καλύτερο, πιο φιλόξενο και αλληλέγγυο περιβάλλον. Όχι στον τρόμο.