Ένας διακεκριμένος ιατρός, είναι αφοσιωμένος στην επιστήμη, το επάγγελμά του, τους ασθενείς του, τους οικείους του και τους φίλους του. Δεν αρνείται τις υπηρεσίες του και τη βοήθειά του προς αγνώστους, που έχουν ανάγκη των γνώσεών του. Με την επιστημονική του κατάρτιση, την εμπειρία του, την απερίσπαστη προσοχή του και την επιμέλειά του, σώζει συχνά ανθρώπινες ζωές.
Είναι συνεπέστατος προς όλες τις υποχρεώσεις του, τη χήρα μητέρα του, τη σύζυγό του, τα παιδιά του, τους γονείς της συζύγου του και όλους τους συγγενείς του. Αλλά και προς την πολιτεία, της οποίας είναι ειλικρινής, έντιμος και σταθερός φορολογούμενος. Από το πρωΐ μέχρι τη νύχτα εργάζεται σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο, του οποίου είναι υπεύθυνος ενός σημαντικοτάτου διαγνωστικού τμήματος.
Δικαίως απαιτεί την εκτίμηση και το σεβασμό των συνανθρώπων του. Προσφάτως παρεκάλεσε ένα φίλο του, συνταξιούχο ανώτατο αξιωματικό, να τον μεταφέρει στο Χαλάνδρι, προκειμένου να κλείσει ένα κοινό λογαριασμό με το γιό του, σε υποκατάστημα τραπέζης. Εκείνος δέχθηκε να τον εξυπηρετήσει προθύμως. Έτσι πήγαν στο οικείο τραπεζικό κατάστημα, του οποίου πελάτης είναι ο ιατρός. Ο τελευταίος εξήλθε από την παλιά Mercedes του φίλου του, με την απλή καθημερινή περιβολή του. Όμως τη στιγμή εκείνη, διερχόταν ένας άνδρας ηλικίας 40 περίπου ετών, ο οποίος, παρατηρώντας το αυτοκίνητο με τον απόστρατο αξιωματικό, που τον εξέλαβε προφανώς ως μισθωτό οδηγό, κοίταξε βλοσυρά τον ιατρό και του είπε με οργή: «Λαμόγιο»!
Απαρηγόρητος ο φίλος ιατρός...
Διαβάστε τη συνέχεια ---> εδώ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου