Η Αριστερά… σε τιμή ευκαιρίας.!

Ένας από τους αστικούς μύθους με τους οποίους μεγαλώνει σχεδόν… κάθε γενιά, ορίζει την Αριστερά ως το σύνορο ανάμεσα στη… μπλαζέ προσέγγιση της ζωής και την αναζήτηση ενός άλλου αυτοπροσδιορισμού στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η αφήγηση μάλιστα γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, καθώς προσδιορίζει και τα ηλικιακά όρια της περιπλάνησης: Έχεις πρόβλημα αν δεν είσαι Αριστερός στα χρόνια της εφηβείας σου, άντε και λίγο αργότερα, απ’ την άλλη όμως έχεις πρόβλημα και αν… παραμένεις Αριστερός, από τη στιγμή που θα ενταχθείς στη ρουτίνα της εργασιακής καθημερινότητας.
Δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν οι πτυχές της παραπάνω εξίσωσης. Χρήζει φυσικά debate το για ποιόν λόγο η Αριστερά έχει οικειοποιηθεί το dna της προόδου, αφαιρώντας το από κάθε άλλη ιδεολογική δεξαμενή και αφετηρία, και αυτή ωστόσο η συζήτηση χρειάζεται… υπομονή.
Το πραγματικό ζητούμενο των ημερών, είναι το πώς ο Τύπος, τα κόμματα, και τα πάσης φύσεως και προέλευσης συμφέροντα, προσεγγίζουν και αντιμετωπίζουν το τι θα κάνει η Αριστερά στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Ή μάλλον, προσπαθούν να υποδείξουν στην Αριστερά τι να κάνει. Δηλαδή, την ίδια στιγμή που αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Δημοκρατική Αριστερά και τις λοιπές συνιστώσες, καθοριστικό ρόλο για την οριστική διαμόρφωση του εκλογικού χάρτη της χώρας, σε επίπεδο Περιφερειών και Δήμων, υποτιμούν αβασάνιστα και ισοπεδωτικά, τη νοημοσύνη του κόσμου της Αριστεράς. Θέλουν να τους χειραγωγήσουν.
Προφανώς και οι απαντήσεις των Αριστερών θα δοθούν στην κάλπη. Και φυσικά αργότερα, μετά τις εκλογές, μιας και για εκείνους ο αγώνας είναι καθημερινός, διαρκείας, πολυεπίπεδος και πολυμέτωπος. Η 2η Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών, δεν είναι τίποτα περισσότερο από… ακόμη μια μέρα στα χαρακώματα.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, ας θυμηθούμε τη ρήση του Όσκαρ Λαφοντέν, τότε που πάσχιζε να διασώσει το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας, και συνολικά την κοινωνία των ενεργών πολιτών της πατρίδας του, από τον… κεντροδεξιόστροφο Γκέρχαρντ Σρέντερ: Η καρδιά χτυπάει Αριστερά. Αρκεί κανείς να την ακούει…
Νικόλαος-Κυριάκος Ζωντανός