Στην Ελλάδα του 2010...

Η Ελλάδα είναι η χώρα του λαϊκισμού και της υποκρισίας, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Και δεν μπορώ να πω ότι παλιότερα ήταν καλύτερα τα πράγματα, γιατί στα τριάντα κάτι μου δεν έχω γνωρίσει άλλη Ελλάδα, παρά αυτή που βλέπουμε όλοι σήμερα:

• Οι αριστεροί του ΚΚΕ έχουν στήσει επιχειρήσεις και τα κονομάνε από το σύνολο των εφημερίδων που τυπώνονται εκεί. Αρνούνται οποιοδήποτε σχόλιο για απολύσεις και περικοπές που οι ίδιοι κάνουν στις επιχειρήσεις τους...
• Οι κάθε είδους "προοδευτικοί" έχουν για πρότυπο τους τον Στάλιν.
• Οι δεξιοί της χώρας είναι στο πλευρό του δοκιμαζόμενου εργατικού λαού και υπόσχονται διάφορα.
• Ο ΛΑΟΣ προσπαθεί τρία χρόνια μετά την είσοδο του στη βουλή να ισορροπήσει σε μια πολιτική θέση.
• Όσο για τον σοσιαλιστή Παπανδρέου συναγωνίζεται τους Ρεπουμπλικάνους σε δεξιόστροφες πολιτικές με σοβαρές πιθανότητες να τους ξεπεράσει.

Και ένας ρημάδης λαός στη μέση, να έχει πέσει από τα σύννεφα με τους "κλέφτες πολιτικούς που τον κορόιδεψαν", που αισθάνεται την αδικία στο πετσί του και επιβραβεύει εναλλάξ τους ίδιους κλέφτες πολιτικούς για δεκαετίες.
Στην Ελλάδα του 2010 κανένας δεν θέλει να πει την αλήθεια αλλά και κανένας δεν είναι διατεθειμένος να την ακούσει. Όλοι έχουν γίνει οικονομολόγοι που μιλάνε με άνεση για τα πλεονάσματα της Γερμανίας που αντιστοιχούν στα ελλείμματα του Νότου, με μοναδικές γνώσεις το δελτίο ειδήσεων των οκτώ.
Το σκηνικό που περιγράφεται παραπάνω είναι σχεδόν αδύνατο να επαναληφθεί σε παγκόσμια κλίμακα σε οποιαδήποτε χώρα στο μέλλον. Είναι μία μίξη σκληρών ναρκωτικών, σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων, άρρωστης ψευτο-υπερηφάνειας και μπόλικου αλκοόλ που έχει ποτίσει και το τελευταίο υγιές κύτταρο της ύπαρξης μας.
Και ψάχνουμε απεγνωσμένα τους ενόχους που μας έβγαλαν από την νιρβάνα του καφέ, της πιστωτικής κάρτας και του διακοποδάνειου. Που μας αναγκάζουν να δουλέψουμε για να γίνουμε άνθρωποι. Στην Ελλάδα του σάπιου ΚΚΕ, του φραπέ και της ξαπλώστρας όλα αυτά ηχούν γελοία και επικίνδυνα. Μέχρι αποδείξεως του εναντίον.
29-26