Σκουπίδια και ...σκουπίδια.!

Γράφει ο Χρήστος Θεοχαράτος
Από την 1η Ιανουαρίου 1981, όταν η χώρα μας έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας -και, εν συνεχεία, της Ευρωπαϊκής Ενωσης- μέχρι σήμερα, την Ελλάδα κυβέρνησαν επί 20 χρόνια κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και επί 10 χρόνια κυβερνήσεις της Ν.Δ.
Σε αυτά τα τριάντα χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις –αναφορικά με τα απορρίμματα και με τη διαχείρισή τους– είχαν:
1. Μια ουσιαστική υποχρέωση απέναντι στον ελληνικό λαό, του οποίου όφειλαν να προστατεύουν την υγεία και το φυσικό περιβάλλον του. Και,
2. Μια συμβατική υποχρέωση απέναντι στις Βρυξέλλες, δηλονότι, να καταργήσουν μέσα σε καθορισμένα χρονικά όρια τις παράνομες χωματερές και να εξασφαλίσουν είτε την υγειονομική ταφή των σκουπιδιών, είτε την επεξεργασία τους με σύγχρονες μεθόδους, είτε και τα δύο μαζί.
Την ίδια τριακονταετία οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχειρίστηκαν τεράστια χρηματικά ποσά - δηλαδή εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ προερχόμενα, είτε από κοινοτικούς πόρους είτε από δανεισμό.
Το θέμα των σκουπιδιών, όμως, παρέμεινε άλυτο. Και τώρα με τις οικονομίες του «Καλλικράτη» δέχεται τη χαριστική βολή: βρωμολογάει σύμπασα η Αθήνα, σύμπαν το Λεκανοπέδιο και σύμπασα η Ελλάδα.
Γιατί, τάχα;
Διότι, τα σκουπίδια δεν είναι δυνατό να διαχειριστούν αποτελεσματικά άλλα σκουπίδια!
Διότι και οι κυβερνήσεις αποδείχτηκαν σκουπίδια και οι κρατικές υπηρεσίες αποδείχτηκαν σκουπίδια και οι διορισμένοι περιφερειάρχες και οι διορισμένες ή αιρετοί νομάρχες και οι αιρετοί δήμαρχοι και όλα τα όργανα του δημόσιου τομέα που εμπλέκονται στη διαχείρισή τους.
Αν, δηλαδή, η υγειονομική διαχείριση των σκουπιδιών προσπόριζε κέρδη στην εγχώρια και ξένη ολιγαρχία, με άκρα δουλικότητα οι ελληνικές κυβερνήσεις θα είχαν σπεύσει να λύσουν το πρόβλημα, όπως, άλλωστε, έσπευσαν και έλυσαν άλλα προβλήματα - όπως:

• Την κατασκευή των Ολυμπιακών Εργων.
• Το τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων στο Χρηματιστήριο.
• Το ξήλωμα των εργασιακών και ασφαλιστικών εγγυήσεων και σχέσεων.
• Την επιβολή μονόπλευρης και ασήκωτης λιτότητας, πότε με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και πότε με Μνημόνια.
• Τη αυτοδιοικητική απορρύθμιση της χώρας, πότε με «Καποδίστριες» και πότε με «Καλλικράτες» κ.τ.λ. κ.τ.λ…

Με άλλα λόγια, το πρόβλημα των αστικών απορριμμάτων παραμένει άλυτο, διότι καμιά κυβέρνηση από το 1981 μέχρι σήμερα δεν εργάστηκε πάνω σ’ ένα μοντέλο ολοκληρωμένης ανάπτυξης, σύμφωνα με τα συμφέροντα του λαού και της χώρας - είτε άρεσε στην ολιγαρχία είτε όχι.
Ολες οι κυβερνήσεις κρύβονταν πίσω από κινητοποιήσεις, προσφυγές, αντιδικίες, δικαστικές αποφάσεις, καθυστερήσεις και πάσης φύσεως κωλυσιεργίες, διότι δεν ενδιαφερόταν πραγματικά καμιά κυβέρνηση. Διότι αν ενδιαφερόταν, θα μπορούσε να υπερκεράσει όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια.
Προχθεσινός, άλλωστε, δεν είναι ο νόμος («φαστ τρακ») του κ. Παμπούκη για την υπερκέραση της Γραφειοκρατίας και των Αντικινήτρων για τις μεγάλες επενδύσεις;
Τα σκουπίδια, όμως, σκουπίδια. Και σε ό,τι αφορά τα απορρίμματα και σε ό,τι αφορά την εξουσία διαχρονικά!