Μαύρα κοράκια κατά του ασύλου..

Πυρ ομαδόν κατά του «πανεπιστημιακού ασύλου» αναπτύσσεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα τη συνδρομή καθεστωτικών “βλημάτων” ένθεν και ένθεν της κάνης! Επειδή αυτό οφείλει να διαγραμμιστεί με ακρίβεια χιλιοστού, ή να περιχαρακωθεί τη βοηθεία ηλεκτροφόρων συρματοπλεγμάτων, ακόμη ακόμη να ναρκοθετηθεί, ή τέλος τέλος να προϋποτίθεται παροχή βίζας για την είσοδο εντός του χώρου ευθύνης του. Αν οι ισχυρισμοί αυτοί ήταν απλώς γελοίοι δεν θα υπήρχε χρεία απασχόλησης μαζί τους ειμή μόνον στην περίπτωση που θα εκφέρονταν από στόματα πολιτικών αλλά και κρατικών αξιωματούχων των οποίων οι θέσεις αποκαλύπτουν προθέσεις. Δυστυχώς συντρέχουν και τα δύο. Ο μολυσματικός για το κοινωνικό περιβάλλον συγκεκριμένος  ζόφος, εκλύεται από στόμια εκφοράς αποβλήτων φωλιά των οποίων είναι η ιζηματογενής ψυχή τους. Και η δυσωδία των υλικών αλέσεών της αποβάλλεται από το στόμα τους. Γιατί δεν μπορεί να μην γνωρίζουν. Δεν μπορεί να μην ξέρουν πως το «άσυλο» ως λέξη δεν αποτελεί γεωγραφικό ή πολεοδομικό προσδιορισμό. Γνωρίζουν και μάλιστα άριστα ότι ως έννοια εξαπλώνεται πάνω και πέρα από σύνορα, από εκείνα που οι ελεύθεροι νόες δεν γνωρίζουν. Και όταν γράφω ελεύθεροι νόες δεν εννοώ τα καθεστωτικά τσιράκια των Μέσων Μαζικών Εγκλημάτων ή τις εντός του κοινοβουλίου φθηνές απομιμήσεις μιας δήθεν ελεύθερης σκέψης. Αλλά όλους όσους όπως οι γονείς μου παραιτήθηκαν των προσωπικών τους απολαβών για να αντισταθούν μέχρις εσχάτων στην επιβολή φασιστικών εξουσιών δια των οποίων επιχειρήθηκε και επιχειρείται η κοπαδοποιίηση του ανθρώπου. Μόνο και μόνο  για την ικανοποίηση της βουλιμίας μιας ολιγομελούς αγέλης αιμοβόρων λύκων. Της αλητοελιτοκρατίας. Του μοναδικού στο ζωικό βασίλειο είδους που σκοτώνει το είδος του όχι γιατί πεινά αλλά χάριν γούστου ή πιο σωστά χάριν της απληστίας του.

Έτσι ως «άσυλο» δεν ορίζεται ένα οικοδομικό τετράγωνο, αλλά το σύνολο του εδάφους του πλανήτη πολύ περισσότερο μιας πολιτισμένης χώρας ιδία δε όταν επί των εδαφών αυτής σμιλεύτηκε ο πολιτισμός στα θεία πρόσωπα των πνευματικών ηγετών της. Είναι αυτοί που προωθώντας την σκέψη την ανέλιξαν σε έρευνα στην βάση της οποίας εδραιώθηκαν οι επιστήμες. Κυρίως εκείνη της φιλοσοφίας που ανθός της λογίζεται μια από τις μέγιστες αξίες ζωής. «Το άσυλο». Όχι αυτό των ανιάτων του πολιτικού και κοινωνικού μας φρενοκομείου. Αλλά το άλλο. Εκείνο που προστατεύει τον άνθρωπο και αναδεικνύει συνολικά την ζωή ως υπέρτατο αγαθό και όχι αποκλειστικά μια μεμονωμένη δραστηριότητά της. Την εκπαίδευση. Υπό την ευρεία έννοια του ασύλου οι λειτουργοί της δικαιοσύνης χαίρουν μιας ισοβιότητας (ανεξαρτησίας θέλει συζήτηση)  οι λαϊκοί αντιπρόσωποι (λέμε τώρα ) βουλεύονται (όχι βολεύονται) απρόσκοπτα εντός του κοινοβουλίου, οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν μιας νομοθετημένης προστασίας για να παράγουν ασφαλώς (εντάξει λέμε και καμιά μαλακία) και οι αιρετές κυβερνήσεις θωρακίζονται από το άσυλο του συνταγματικού τείχους που τους εξασφάλισε εκλογικά (συζητήσιμο) η λαϊκή αποδοχή και, και, και… Άρα το άσυλο αναφέρεται στο σύνολο των πανανθρώπινων αξιών και όχι αποκλειστικά στην οχύρωση της γνώσης η οποία ειρήσθω εν παρόδω δεν περιφράσσεται αλλά αντιθέτως οφείλει να καθίσταται κτήμα του λαού.

Ακριβώς γι αυτό οι πολιτικές ύαινες  του νεοφιλελευθερισμού επιτίθενται μανιωδώς κατά του πανεπιστημιακού ασύλου. Για να ανατινάξουν και το τελευταίο οχυρό προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επειδή όλα τα υπόλοιπα τα έχουν ήδη εκθεμελιώσει! Αυτοί (οι κυβερνώντες και οι δηλητηριώδεις ουρές τους) δεν είναι που στο όνομα της εκπαίδευσης παράγουν εξειδικευμένους αμόρφωτους; Αυτοί δεν είναι που χρόνια τώρα κατάστησαν τον άνθρωπο από εργαζόμενο απασχολήσιμο; Αυτοί δεν είναι που προωθούν το σύγχρονο δουλεμπόριο εγχώριων ψυχών στο όνομα της εργασίας; Αυτοί δεν είναι που στο όνομα της πατρίδας παραχώρησαν μειοδοτικά  και εξακολουθούν την κυριαρχία της; Αυτοί δεν είναι που στο όνομα της ορθόδοξης ενημέρωσης επικήρυξαν την αιρετική άποψη με συνέπεια να φορέσει αυτή κουκούλα; Αυτοί δεν είναι που στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και του εμπορίου κλέβουν τον λαό; Αυτοί δεν είναι που στο όνομα του συντάγματος παραγράφουν κακουργήματα; Αυτοί δεν είναι που στο όνομα της παγκοσμιοποιημένης ελευθερίας πήραν τα ψαράκια της γυάλας και τα έριξαν στους ωκεανούς των καρχαριών;  Ναι αυτοί είναι. Αυτοί που το ύψιστο παράδειγμά τους για την κατάργηση του ασύλου είναι η εντός των πανεπιστημιακών χώρων κλοπή ενός πορτοφολιού την ίδια στιγμή που ληστεύεται ατιμωρητί ολόκληρος ο λαός. Δοξάστε τους !!

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

eandrik @otonet.gr