Τα "φρουτάκια" ως πολιτική ...ανάπτυξης.!

Φτηνά κόλπα...

Πας στη σύνοδο κορυφής, τρως μια ξεγυρισμένη πεντάρα από τη Γερμανία και μετά γυρνάς και κάνεις δηλώσεις για το σύστημα με το οποίο έπαιξες και τη μαχητικότητα που έδειξε η ομάδα.

Τα φούμαρα δηλαδή που πουλούσαν οι παραγοντίσκοι του ελληνικού ποδοσφαίρου κάποτε, τα θεωρούν πολιτική και μάλιστα εμπνευσμένη οι ηγέτες τού σήμερα!

ΜΕ τέτοιους ηγέτες και τέτοια «πολιτική» δεν είναι περίεργο που οι υπουργοί συναγωνίζονται ο ένας τον άλλο στην κενολογία, περιφερόμενοι από τα πρωινάδικα στα μεσημεριανάδικα και από τα τηλεπαράθυρα των κατά δήλωση δελτίων ειδήσεων σε μεταμεσονύχτιες εκπομπές πολιτικού διαλόγου, όπου συστηματικά απουσιάζουν και ο διάλογος και η πολιτική.

ΚΑΘΕ σωστός υπουργός των καιρών μας θλίβεται πολύ για τις δυσκολίες που περνούν οι πολίτες, αλλά δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει κάτι, μικρό έστω, συμβολικό, για να διευκολύνει τη ζωή των απλών ανθρώπων για τους οποίους λέει ότι νοιάζεται. Αντίθετα, όλοι παριστάνουν τους πολιτικούς σχολιαστές και μιλούν για την αναγκαιότητα των μέτρων που γενικώς και αορίστως, δηλαδή χωρίς πολιτικές ευθύνες, ελήφθησαν και την ανάπτυξη που θα έρθει κάποτε, εάν κάνουμε υπομονή και δεν πολυαντιδρούμε.

ΑΛΛΑ τα ρημάδια τα νούμερα, όπως και να τα παρουσιάζουν οι παπαγάλοι και όση αβάντα κι αν κάνουν τα οπαδικά ΜΜΕ, δεν βγαίνουν! Και όλοι γνωρίζουμε ότι δεν θα βγουν όσο και αν κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Γι' αυτό και τα καλόπαιδα του συστήματος, αφού εκφράσουν, με το κατάλληλο make up για να γράφουν καλύτερα στην τηλεόραση, τη λύπη τους για όλους εμάς που πληρώνουμε τη δική τους πολιτική, τα δικά τους ρουσφέτια και τις δικές τους μαύρες τρύπες, έχουν έτοιμη -σε χαμηλούς τόνους και με το κατάλληλο ύφος- και μια αποστροφή για τα «νέα μέτρα που ενδεχομένως μπορεί να χρειαστούν».

ΜΕΧΡΙ να έρθει πάντως το νέο ραπόρτο της τρόικας, η Ελλάδα θα έχει ήδη στεγνώσει. Οσο μεγάλα κι αν είναι τα κυβερνητικά λογύδρια για έξοδο από την κρίση, η τρύπα στην τσέπη μας είναι μεγαλύτερη και τα καταπίνει.

Ο πολιτικός χρόνος μετριέται ήδη αντιστρόφως, καθώς μια ολόκληρη χώρα μετρά και ξαναμετρά τον κουτσουρεμένο ή ακέραιο, αλλά σε κάθε περίπτωση ανεπαρκή, δέκατο τέταρτο μισθό, για να πληρώσει τους λογαριασμούς που κανείς δεν κουτσουρεύει και να μαζέψει τις τρύπες που δεν κλείνουν.

ΠΟΙΑ ανάπτυξη και ποιος πόλεμος κατά της ακρίβειας; Τι μέτρα είναι σε θέση να πάρουν αυτοί που κυκλοφορούν από τα κομματικά στα κυβερνητικά γραφεία και τανάπαλιν, με κάποιες στάσεις στις δεξιώσεις των πολιτικών τους φίλων;

ΓΙ' αυτό και το μόνο μέτρο... ανάπτυξης όλης αυτής της περιόδου είναι τα «φρουτάκια», που επιστρέφουν, με καθοριστικό βέβαια, και τώρα όπως και χθες, το ρόλο της Intralot.

Η νέα μεταπολίτευσή τους, ό,τι κι αν λένε, μοιάζει εντυπωσιακά με την... παλιά, αλλά με περισσότερους ελέγχους στην καθημερινή ζωή και λιγότερες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Βαγγέλης Δεληπέτρος