 |
| Αποστόλης Μπακόλας |
Του Κώστα Σπ. Καραβίδα*
Το αφιέρωμα στον Αποστόλη Μπακόλα μ’ έβαλε στον πειρασμό να σκεφτώ τις δυσκολίες που πέρασαν οι δεκάδες συγχωριανοί μας όταν δεν τους χώρεσε ο τόπος τη δεκαετία του 1960 και πήραν τον πικρό δρόμο της ξενιτιάς. Θα άξιζε σε κάποιο από τα επόμενα φύλλα ένα ξεχωριστό αφιέρωμα για τους ξενιτεμένους του χωριού.
Φαντάζομαι τους φτωχούς Πολυσταφυλίτες στις πόλεις της Γερμανίας, της Ελβετίας, του Βελγίου, χωρίς να ξέρουν τη γλώσσα, άγνωρους από τους ρυθμούς της πόλης, μακριά από συγγενείς και φίλους, δούλοι στα εργοστάσια και τα ορυχεία, να αναπολούν τη ζωή στο χωριό και να κάνουν όνειρα ότι θα ξελασπώσουν τις οικογένειές τους από την προκαθορισμένη μοίρα της ανέχειας.
Πως προσαρμόστηκαν αυτοί οι άνθρωποι σε τέτοιες πρωτόγνωρες γι’ αυτούς συνθήκες; Τι βάσανα πέρασαν; Τι συναισθήματα κυρίευαν, τόσο αυτούς που έφευγαν όσο και αυτούς που έμεναν πίσω; Είναι νομίζω η ιστορία των Πολυσταφυλιτών μεταναστών, η άγνωστη αλλά πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του χωριού μας την κρίσιμη αλλά και δραματική δεκαετία του 1960. Και να που το έφερε η ιστορία, πενήντα χρόνια μετά, τα ελληνόπουλα, με πτυχία και πολλά προσόντα πια, να ετοιμάζονται και πάλι για τον δρόμο της ξενιτιάς. Τότε έφευγαν ως ανειδίκευτοι εργάτες γιατί η πατρίδα δεν χώραγε τα όνειρά τους.
Σήμερα εγκαταλείπουν τη χώρα με σπουδές και γνώσεις γιατί η Ελλάδα πάλι τους φέρεται εχθρικά.
Ενώ μάζευα τις πληροφορίες και άκουγα να μιλούν για αυτόν τον χαμογελαστό νέο άνθρωπο του χωριού μας που ξεχώριζε για τη λεβεντιά του και χάθηκε άδοξα στα 35 του χρόνια σε εργατικό ατύχημα, η σκέψη μου άρχισε να κλωθογυρίζει στη σύζυγό του την Ασπασία.
Αυτή η γυναίκα υπήρξε αληθινή ηρωΐδα.
Αν ένα πράμα με κάνει περήφανο για τον τόπο καταγωγής μου είναι αυτή η ζωντανή εικόνα προτύπων που έχουμε όλοι μας και μάλιστα...
Ολόκληρο το αφιέρωμα ---> εδώ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου