Οι εντάσεις χαρακτηρίζουν τα εσωτερικά και εξωτερικά θέματα της Ελλάδας. Είναι εντάσεις και πολιτικές παρενέργειες που προκαλούνται από την ανεπάρκεια των διαχειριστών της εξουσίας: Κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων. Τη μερίδα του λέοντος στην ευθύνη έχει πάντα η εκάστοτε κυβέρνηση. Και εν προκειμένω η κυβέρνηση Παπανδρέου. Η αξιωματική αντιπολίτευση, δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Με την αδυναμία της να αρθρώσει προγραμματικό και στέρεο αντιπολιτευτικό λόγο.
Οι ποδηγέτες της πολιτικής στην Ελλάδα εμφανίζονται «μετέωροι» ανάμεσα των συγκυριών και αναποφάσιστοι στην αντιμετώπιση των κρίσιμων καταστάσεων και των διαρθρωτικών προβλημάτων, που άπτονται της καθημερινότητας των πολιτών.
Οι κυρίαρχοι της πολιτικής στην Ελλάδα και επιφορτισμένοι με την πορεία των εθνικών μας θεμάτων, παρουσιάζονται κατά καιρούς αμήχανοι μπροστά στην εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων, επιζητούντες τη λαϊκή συναίνεση και την ομοψυχία. Και, συνήθως, απεκδύονται της ευθύνης για ό,τι με τις ενέργειές τους προκάλεσαν. Χωρίς ντροπή. Και δεν αναφέρομαι στην αιδημοσύνη της παλιάς αρσακιάδας. Αλλά για τον έσχατο βαθμό ντροπής, που τον ζητάμε από τους έσχατους, την έσχατη ώρα, για να περισωθούν τα έσχατα της έσχατης χώρας, στην έσχατη γωνία της Ευρώπης.
Από τη μια ο Γιώργος Παπανδρέου. Αλαζόνας αετός, εν εκστάσει ευρισκόμενος αναστενάρης απολαμβάνει το οργουελικό όνειρο «ενός ανδρός αρχή». Από την άλλη ο Αντώνης Σαμαράς, παγιδευμένος ή αυτοπαγιδευμένος από κακή εκτίμηση των πολιτικών δρώμενων, από αναπροσάρμοστες υποδείξεις νεόκοπων συμβούλων. Από αβλεπτήματα των οποίων το αιτιατό βρίσκεται ή σε κάποια στιγμιαία αδρανοποίηση της κρίσης ή σε μια παράλογη ή υπέρλογη ερμηνεία των γεγονότων.
Η κυβέρνηση δεν ντρέπεται. Χρειάζεται, άλλωστε, υπόβαθρο ψυχικό η ντροπή. Δεν ντρέπεται κανείς επειδή κάνει ντροπής πράγματα, αλλά επειδή έχει μέσα του την αρετή της ντροπής. Από ποιους πολιτικούς, όμως, ζητούμε ντροπή, που αποτελεί μάλιστα έννοια ταυτόσημη με την ευαισθησία; Οι άνθρωποι αυτοί, ευρισκόμενοι στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, πέρασαν από όλες τις αποξηραντικές μηχανές ευαισθησιών και… χειρουργήθηκαν συναισθηματικά και ψυχικά. Σκοπός: Η δημιουργία ενός αντιανθρώπινου πειράματος με σοσιαλιστικές αποφύσεις, με μαρξιστικές προρρήσεις και καπιταλιστικές προσφύσεις… Χωρίς δισταγμό. Με προγραμματισμένο τον αλληλοσπαραγμό και τις εντάσεις. Ένας εσμός ντόπερμαν που σε κάποιο σφύριγμα υπερήχων αλληλοσπαράσσονται, ενώ σε νορμάλ κατάσταση είναι προγραμματισμένα να… μας ταλαιπωρούν.
Το πιο όμορφο πράγμα σε τούτο τον τόπο είναι τα δάκρυα και το πιο άσχημο οι θεατρινισμοί των πολιτικών και ο φιλοτομαρισμός τους. Και έτσι, ο τόπος συχνά περνάει από τη Σκύλα στη Χάρυβδη. Από την εσωτερική αλαζονεία και κατάρρευση στην εξωτερική γελοιοποίηση…
Ευτυχώς που υπάρχουν και οι… τάσεις, που προβάλλουν κατά καιρούς στο πολιτικό προσκήνιο. Άλλες ευτράπελες και… πικάντικες και άλλες επικίνδυνα ανόητες. Ωστόσο, χωρίς αυτές η τελμάτωση σε μια χώρα συντηρητική, όπως η Ελλάδα, θα ήταν ανυπόφορη… Σε μια χώρα, όπου ρηξικέλευθες, κάθετες, δομικές αλλαγές γίνονται στα χωρίς όρια λόγια, ενώ τίποτα την πράξη δεν ταράζει τη μακάρια ακινησία της κοινωνίας.
Και όλα αυτά μεσούσης της πολύπλευρης κρίσης. Το παιγνίδι της κομματικής επιβίωσης και της επικάλυψης της δυσοσμίας παίζεται ερήμην του λαού. Η βουρβονική νοοτροπία χαρακτηρίζει τους κυβερνώντες. Ο αφεντισμός αποτελεί γνώρισμά τους.
Αν δεν είχε την τύχη ο ελληνικός λαός να ανήκει στην Ε.Ε., έστω και ως πτωχός συγγενής, θα ήταν έρμαιος κάποιας λατινικής ή μωαμεθανικής μανίας. Κανένας δεν μέμφεται τη φιλοδοξία της εξουσίας. Στους «παρ’ ελπίδα», όμως, πλουτίσαντες, η φιλοδοξία γίνεται αλαζονεία. Η δε αλαζονεία εκτρέφει την εξουσία σε χείριστους δρόμους, αφήνοντας άναυδο και καταφρονημένο το λαό, χωρίς διάθεση έστω για ενστάσεις.
Ο ελληνικός λαός έχει διανύσει άνετα τη διαδρομή από τον κήπο της Γεσθημανής στο Πραιτόριο. Τώρα είναι εκεί. Τον δικάζουν ερήμην και χωρίς συνηγορία Πραίτορες και Αρχιερείς. Η απόφαση προς Γολγοθά είναι ειλημμένη. Απλώς, στην τελευταία φάση, θα επινοηθεί κάποιος Σίμων Κυρηναίος να του πάρει το σταυρό ως τον Γολγοθά. Και θα νομίσει ο «κατάδικος» ότι μετάνιωσαν οι Πραίτορες της βουρβονικής μας δημοκρατίας…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου