Μας στέλνουν στο περιθώριο ή στη δραχμή;

Του Γιώργου Κύρτσου

Το ξεκίνημα της διπλωματίας κορυφής του Έλληνα πρωθυπουργού συνοδεύτηκε από ένα μπαράζ αρνητικών εκτιμήσεων και δημοσιευμάτων στο γερμανικό και στον ευρωπαϊκό Τύπο.

Η γενική εικόνα

Η γενική εικόνα για την ελληνική οικονομία και την προοπτική της είναι απογοητευτική. Γερμανοί τραπεζίτες, σύμβουλοι της καγκελαρίου κ. Μέρκελ, γνωστοί ευρωπαϊστές που συμμετέχουν σε ομάδες προβληματισμού και εργασίας με μεγάλη επιρροή στη διαμόρφωση εξελίξεων καταλήγουν σε καταδικαστικά συμπεράσματα σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του υπέρογκου χρέους του ελληνικού Δημοσίου.Επισημαίνουν ότι η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπανδρέου σε συνεννόηση με την τρόικα δεν μπορεί να σπάσει την αρνητική δυναμική που έχει αναπτυχθεί. Προειδοποιούν ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές το 2012 και το 2013 για να καλύψει τις χρηματοδοτικές του ανάγκες. Θεωρούν ότι το ελληνικό χρέος, το οποίο αυξήθηκε θεαματικά στη διάρκεια των τελευταίων 15 μηνών, δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο και πως η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να σηκώσει ένα τόσο μεγάλο φορτίο. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους είναι σχεδόν αναπόφευκτη και την τοποθετούν χρονικά στο 2013, οπότε θα έχει αρχίσει να λειτουργεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης. Προτείνουν το «κούρεμα» του χρέους τουλάχιστον κατά 30%, για να πέσει σε επίπεδα που είναι πιο ρεαλιστικά με βάση τις περιορισμένες δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας.

Δύο σενάρια

Οι περισσότεροι αναλυτές και τα ΜΜΕ περιγράφουν την πορεία της Ελλάδας προς την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους για να καταλήξουν σε δύο εναλλακτικές προτάσεις: στη διατήρηση της Ελλάδας στο περιθώριο της Ευρωζώνης, για να αποτραπεί ένα νοτιοευρωπαϊκό ντόμινο αποσταθεροποίησης· στην αναγκαστική επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή, προκειμένου να κλείσει οριστικά μια εκκρεμότητα που στην αντίληψή τους δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα στη λειτουργία και στην ανάπτυξη της Ευρωζώνης. Το πρώτο σενάριο συνδυάζεται, κατά την εκτίμησή μας, με μία πρόσθετη πτώση του πραγματικού εισοδήματος της τάξης του 30%-40% και τη συνέχιση της οικονομικής ύφεσης για αρκετά χρόνια.
Το δεύτερο σενάριο οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη πτώση του βιοτικού επιπέδου, μεγάλη κοινωνική και πολιτική αναταραχή και μεγαλύτερες δυσκολίες στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους με βάση τους κανόνες που θα ορίσουν οι πιστωτές μας. Ουσιαστικά οι αναλύσεις που συνοδεύουν τη διπλωματία κορυφής του κ. Παπανδρέου οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το κακό και το χειρότερο σενάριο.