Πλήσσεται το κύρος της Δικαιοσύνης

Γράφει ο Βασίλειος Α. Κόκκινος

Οι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και τους νόμους (άρθ. 87 παρ. 2). Αλλ’ όταν παραβιάζουν ή δεν εφαρμόζουν το πρώτο από τους δευτέρους, εκ λόγων σκοπιμότητος, δεν λειτουργούν ως όργανα απονομής του δικαίου, αλλά ως ταπεινοί διεκπεραιωτές των επιδιώξεων της εκτελεστικής εξουσίας. Οπότε καθίστανται επίορκοι και υπονομευτές του κύρους της δικαιοσύνης. Όμως, η νομιμότητα, παραβιαζομένη, κατά υπερφυσική νομοτέλεια, εκδικείται αμειλίκτως, όχι μόνο τους παραβάτες της, αλλά και τους προστάτες των. Επομένως και τους δικαστές που δε την σέβονται.

Στις δύσκολες για την πατρίδα και τον λαό περιστάσεις, οι πολίτες προσβλέπουν προς τη Δικαιοσύνη με αισιοδοξία και δέος. Και αναμένουν από αυτή να αρθεί στο ύψος της αποστολής της, ώστε να προστατεύσει τα δικαιώματα αυτών που προσφεύγουν νομίμως στους θεσμούς της. Αλλά απογοητεύονται και εξοργίζονται, όταν αυτή μεταβάλλεται σε θεραπαινίδα της εκτελεστικής εξουσίας, προς εξυπηρέτηση επιδιώξεών της, δια εξεζητημένων ή παραλόγων αιτιολογιών, προδήλως εσφαλμένων αποφάσεων.

Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής είπε κάποτε στον υπογράφοντα: "Στη γειτονική Ιταλία οι πολιτικοί δεν είναι για μίμηση, οι δικαστές, όμως, είναι"! Όταν οι αρμόδιοι δικαστές της Ιταλίας έχουν το δικαίωμα και το σθένος να παραπέμψουν τον πρωθυπουργό τους στο ακροατήριο, με την κατηγορία καταχρήσεως εξουσίας και συνέργειας σε εκπόρνευση ανηλίκου, χωρίς να απειλούνται με αντίποινα από τους οπαδούς του, κάποιοι δικαστές ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας μας, μας απογοητεύουν με αποφάσεις και ενέργειές τους.

Με την υπ’ αριθμόν 4 του 2003 εγκύκλιο του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, παραγγέλλονται οι εισαγγελείς να μην αποστέλλουν απ’ ευθείας στη Βουλή μηνύσεις ή εγκλήσεις ή άλλα έγγραφα σχετικά με αξιόποινες πράξεις υπουργών, αλλά να υποβάλλονται προηγουμένως εις αυτόν προς εκτίμηση. Βάση της αυθαιρέτου και εσφαλμένης αυτής εγκυκλίου, μεταγενέστερος εισαγγελεύς δεν ενέκρινε τη διαβίβαση αιτήματος υφισταμένων του προς τη Βουλή, για την υπόθεση της Ι.Μ. Βατοπεδίου, με συνέπεια να ακολουθήσει δημοσιογραφικός θόρυβος εκ των παραιτήσεων των υποβαλλόντων το αίτημα τούτο δύο εισαγγελέως Πρωτοδικών.

Το Σύνταγμα ορίζει (αρθ. 28 παρ. 2), ότι για την ψήφιση νόμου που κυρώνει συνθήκη ή συμφωνία, με την οποία αναγνωρίζονται αρμοδιότητες προβλεπόμενες από αυτό σε όργανα διεθνών οργανισμών, απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών (δηλαδή 180). Εν τούτοις, η εισήγηση προς την ολομέλεια του συμβουλίου της επικρατείας υποστηρίζει – κατά τα γραφέντα εις τον Τύπο – ότι ο νόμος που εκύρωσε το γνωστό «μνημόνιο», με το οποίο παρέχονται κυβερνητικές αρμοδιότητες στο ΔΝΤ, νομίμως εγκρίθηκε με μικρότερη (απλή) πλειοψηφία.

Ομοίως, άλλη εισήγηση προς την αυτή ως άνω ολομέλεια δέχεται ως νόμιμη την περικοπή μισθών και συντάξεων για λόγους «γενικού συμφέροντος», όταν το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρουμανίας έκρινε για το αυτό θέμα αντιθέτως. Ενώ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ατομικών δικαιωμάτων – επίσης κατά τις πληροφορίες του Τύπου – δέχθηκε ότι η μείωση των συντάξεων στη Λεττονία ισοδυναμεί με αφαίρεση περιουσίας άνευ αποζημιώσεως.

Εξ άλλου, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, ενώ είχε δεχθεί κατά πλειοψηφία ότι είναι επιτρεπτή η μετατροπή συμβάσεων εργαζομένων στο δημόσιο από ορισμένου σε αορίστου χρόνου, εφ’ όσον καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, μετά από ολίγους μήνες απεφάσισε το αντίθετο υπό άλλο πρόεδρο. Να σημειωθεί ότι 14 περίπου μέλη της Ολομελείας αυτής άλλαξαν γνώμη άνευ ειδικής αιτιολογίας, ενώ τρία τούτων δεν ήσαν καν παρόντα στη διάσκεψη!

Πολλοί πολίτες επικρίνουν τους απεργούντες εργαζομένους, διότι συνεχίζουν την απεργία, καίτοι κάποια δικαστική απόφαση έκρινε αυτή ως μη νόμιμη και κατά κατάχρηση δικαιώματος κηρυχθείσα. Ωστόσο εντυπωσιάζει το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των δικαστικών αποφάσεων, που κρίνουν τη νομιμότητα απεργιών, δέχονται ότι έγιναν κατά κατάχρηση δικαιώματος. Εκ της συμπτώσεως αυτής γεννάται ίσως το ερώτημα, αν οι αποφάσεις αυτές είναι προϊόντα αντικειμενικής κρίσεως ή επηρεασμού της πολιτικής εξουσίας.

Τέλος, πλήσσεται καιρίως το κύρος της δικαιοσύνης, όταν δικαστικοί λειτουργοί αλληλομηνύονται ή αλληλοδιαψεύδονται. Ωστόσο, είναι αξιέπαινη η πρόσφατη παραγγελία του προϊσταμένου της εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, για την ενέργεια προκαταρκτικής εξετάσεως επί καταγγελιών του Τύπου για σπατάλες δημοσίου χρήματος, διατιθεμένου αφειδώς σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, ακόμη και για κάλυψη εξόδων ταξιδίου λαθρομεταναστών. Αρκεί η εξέταση αυτή να μην καταλήξει στις καλένδες, όπως εκείνη κατά των πρυτανικών αρχών!