"Υπατία": Ο απόλυτος εκβιασμός των Νόμων.!

Γράφει ο ΓΓ 
Δεν είναι το σήμερα, είναι το αύριο που κρίνετε στην περίπτωση των απεργών πείνας.
Σε κάθε βήμα, σε κάθε στάση σε κάθε στάδιο της ζωής μας, ως σύγχρονη συντεταγμένη και ώριμη κοινωνία πρέπει να σκεφτόμαστε το μετά, το αύριο.
Λοιπόν εγώ θα μπορούσα, παρασυρόμενος από τα συναισθήματα μου, να πω ναι, να πάρουν άδεια παραμονής οι μετανάστες απεργοί πείνας.
Ακούγετε ανθρωπιστικό και φιλεύσπλαχνο. Όμως ποιός μας εγγυάται ότι αύριο δεν θα κάνουν το ίδιο άλλοι 300 μετανάστες;
Και τι θα πράξη η Ελληνική πολιτεία και κοινωνία, αν αυτός ο εκβιασμός συνεχίσει να αναπαράγετε και να επαναλαμβάνετε, από όποιον μετανάστη έρχεται στην Ελλάδα;
Οι απεργοί πείνας δεν είναι ήρωες για να τύχουν μιας ιδιαίτερης μεταχείρισης και ούτε εκπροσωπούν κάποιον υψηλό σκοπό η ιδανικό. Οι απεργοί πείνας, αν πράγματι πίστευαν ότι έχουν το σθένος να αλλάξουν τα δεδομένα και τα κακός κείμενα της κοινωνίας, θα έπρεπε να έμεναν στις πατρίδες τους και ως επαναστάτες ιδεολόγοι και ανθρωπιστές, θα άλλαζαν τα πράγματα στην δική τους Πατρίδα.
Προτίμησαν όμως την φυγή και την καλή ζωή, στην δύση.
Προσέξτε, δεν κάνουν απεργία πείνας για να προβάλουν την έλλειψη δημοκρατίας στις πατρίδες τους και ούτε κάνουν απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτίας γιατί η κακιά δύση βαρβάρισε τις πατρίδες τους.
Κάνουν απεργία πείνας ως ωμοί εκβιαστές, παρακινούμενοι από τους νοσταλγούς, τους θαυμαστές, του Λένιν, του Χότζα της Αλβανίας, και του Τσαουσέσκου της Ρουμανίας.
Η Ελληνική κυβέρνηση δεν έχει περιθώρια συμβιβασμού με τους εκβιαστές της.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν σημαίνει ανικανότητα στην λήψη σκληρών αποφάσεων, από αυτούς που είναι ταγμένοι από τον λαό να την εφαρμόσουν, την κυβέρνηση στην προκειμένη περίπτωση. Γιατί εδώ δεν πρόκειται για μια πολεοδομική παράβαση, ούτε για την μη καταβολή του ΦΠΑ, από δέκα, η εκατό επιχειρηματίες, που η κυβέρνηση μπορεί να διορθώσει με μια τροπολογία.
Εδώ πρόκειται για Εκατομμύρια, Εκατομμύρια, ανθρώπων, ναι φτωχών, ναι δυστυχισμένων, που όμως ούτε η Ελλάδα, αλλά και ούτε η Ευρώπη μπορεί να αντέξει.
Αυτό που τίθεται σε κίνδυνο από μια υποχώρηση της κυβέρνησης, είναι η ύπαρξη, και η συνοχή, της κοινωνίας όπως σήμερα την γνωρίζουμε.
Ο κίνδυνος να μετατραπούμε σε χώρα του τρίτου κόσμου, δεν θα πρέπει να θεωρείται απίθανο, εξάλλου, ήδη το κέντρο της Αθήνας, έχει μετατραπεί σε περιοχή 100 % αφιλόξενη για τον Νόμο.
Ως λαός πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά μας, σε όλους αυτούς, τους δήθεν προστάτες των μεταναστών και να σταθούμε αλληλέγγυοι στην σωστή απόφαση της κυβέρνησης, να μην συμβιβαστεί με τους εκβιαστές του Νόμου.
Μην ξεχνούμε, αυτήν την στιγμή υπάρχουν τουλάχιστον 500 Εκατομμύρια ανθρώπων, που επιθυμούν να μεταναστεύσουν, στην Ευρώπη.