Υπογραμμίζει, μάλιστα, ότι "προκειμένου να μη στραφεί ο λαός εναντίον της κυβέρνησης, πρέπει κατά τη διάρκεια της διαδρομής, να έχουμε να παρουσιάσουμε κάτι το θετικό - κυρίως στο θέμα της ανάπτυξης".
Επιλέγει δε τον εξής ακροβατικό τρόπο για να "παντρέψει" τα γεγονότα που συνηγορούν για την ύπαρξη και εξάπλωση μιας προϊούσας κοινωνικής έντασης με την πεποίθησή του ότι "δεν φοβάται κοινωνική έκρηξη":
"...Δεν φοβάμαι για κοινωνική έκρηξη. Θα υπάρχουν (φυσικά) και άλλες κοινωνικές αντιδράσεις, για παράδειγμα ενέργειες για τη μη πληρωμή διοδίων ή άλλες. Οι ενέργειες αυτές (όμως) είναι αδιέξοδες. Οι αντιδράσεις αυτές δεν είναι μαζικές και αντιπροσωπευτικές της άποψης που έχει ο κόσμος. Δεν υπάρχει κοινωνικός πόλεμος στην Ελλάδα...".
Ο υπουργός Οικονομικών, βεβαίως, εσκεμμένα παραγνωρίζει μια νεοελληνική ιδιαιτερότητα, η οποία επιβεβαιώνεται συνεχώς και τείνει να καταστεί ιστορικός κανόνας: Παραγνωρίζει ότι όλων των κοινωνικών εκρήξεων προηγήθηκε η εθνική ή πολιτική οργή και αγανάκτηση.
Μπορεί, δηλαδή, ο κ. υπουργός με τη νεόκοπη θεωρία του (των μη μαζικών αντιδράσεων) ή με τις θεωρίες άλλων συναδέλφων του (της συνωμοσιολογίας) να ερμηνεύσει αρκούντως πειστικά:
- Την αποχή εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών από την εκλογική διαδικασία - γεγονός απίστευτο για την ιδιοσυγκρασία του μέσου νεοέλληνα και αντίθετο με τις πολιτικές και εκλογικές παραδόσεις του;
- Τα συνεχή κρούσματα προπηλακισμών και βιαιοπραγιών εναντίον εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου αλλά και εναντίον δημοσιογράφων, συνδικαλιστών και άλλων φορέων ή εκπροσώπων της κοινής γνώμης;
- Την προϊούσα απροθυμία των οργάνων της δημόσιας μηχανής και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να φέρουν εις πέρας το τρέχον υπηρεσιακό έργο τους - οιονεί ευρισκόμενα σε ένα είδος "λευκής απεργίας" καταστροφικής για τον τόπο;
- Τη συνειδητοποίηση καθημερινά όλο και περισσότερων πολιτών ότι το χρέος είναι τόσο τερατώδες ώστε τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους θα παραμένουν εσαεί είλωτες των τραπεζιτών της Ευρώπης εάν δεν αποτιναχθεί ο ζυγός αυτός με οποιοδήποτε τίμημα;
Να υποθέσουμε ότι όλα αυτά δεν αποτελούν τη γαστέρα μέσα στην οποία κυοφορούνται, συνήθως, οι κοινωνικές εκρήξεις;
Να υποθέσουμε ότι την αποχή, τους προπηλακισμούς, την κρατική παράλυση και το μίσος εναντίον όλων εκείνων που υπερχρέωσαν τη χώρα τα κατευθύνουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως διατείνονται αρκετοί συνάδελφοι του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου;
Ή να εικάσουμε ότι η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε επαφή με το λαό;
Ξεκινας απο λαθος βαση..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο το τσουρμο δεν ειναι κυβερνηση..
Ειναι μια αλητοσυμμορια που μας επεβαλλαν οι μπομπολαδες και σια..
Πιονια πληρωμενα..
Μονον η εκτελεση τους με απαγχονισμο ειναι η σωτηρια..