Δεν υπάρχει σωτηρία παρά μόνο η αναμονή του τέλους.!

Μετά την τραγική εικόνα που παρουσίασε για μια ακόμα φορά η ελληνική διπλωματία στην τελευταία σύνοδο κορυφής, παρατηρούμε μια μετάλλαξη της κυβερνητικής προπαγάνδας, μια απέλπιδα προσπάθεια να αναχαιτιστεί η βαρύνουσα πραγματικότητα των αριθμών και να περάσει ένα μήνυμα "θα σας στύψουμε κι άλλο, γιατί τώρα πετύχαμε ευνοϊκότερους όρους και θα βγούμε στις αγορές". Μοχλός της νέας μετάλλαξης, με κύριο εκφραστή τη γνωστή φυλλάδα του Φαλήρου, είναι γενικώς μια κάποια "ανάπτυξη" και ειδικώς μια αγωνία να επιστρέψει το Α.Ε.Π. σε θετικό πρόσημο. Με λίγα λόγια, οι φωστήρες που μας πήραν στο λαιμό τους και μας οδήγησαν στη φτώχεια, όχι μόνο δεν παραδέχονται τα εγκληματικά τους λάθη, αλλά επιπλέον πιστεύουν ότι μια αύξηση του Α.Ε.Π., θα έλυνε ως δια μαγείας το πρόβλημα του χρέους.

Οι υποψιασμένοι αναγνώστες θα πρέπει να γνωρίζουν τη σχέση του Α.Ε.Π. με την πραγματική οικονομία και πώς αυτό χρησιμοποιήθηκε διαδοχικά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, για να κρύψει το διογκούμενο χρέος κάτω από το χαλί.

Ε, λοιπόν, το Α.Ε.Π. δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική οικονομία. Είναι ένας απλός δείκτης, ο οποίος μας επιτρέπει να μετράμε και κυρίως να συγκρίνουμε οικονομικά μεγέθη. Λέμε λοιπόν ότι το χρέος μας είναι 150% του Α.Ε.Π., πράγμα που σημαίνει ότι αν το Α.Ε.Π. αυξηθεί, τότε το χρέος θα γίνει π.χ. 130%, άρα θα έχει μειωθεί λογιστικά, (αλλά θα έχει αυξηθεί σε πραγματικούς αριθμούς). Τρίχες.

Αυτό που καθορίζει την πραγματική οικονομία (επαναλαμβάνουμε: Την πραγματική οικονομία) είναι ο δείκτης Χρέους – Εσόδων. Με απλά λόγια, η δύναμη της ελληνικής οικονομίας και κάθε οικονομίας είναι τα έσοδα που μπορεί να μαζεύει κάθε χρόνο. Η δυνητική δύναμη της ελληνικής οικονομίας είναι περίπου 60δις ευρώ. Όσο λοιπόν και αν μειωθεί ή αυξηθεί το Α.Ε.Π., η δύναμή μας θα παραμείνει κοντά στα 60 δις, όσα δηλαδή μπορούμε να μαζεύουμε από φόρους και άλλα έσοδα. Με αυτά τα 60 δις θα πρέπει να είμαστε σε θέση να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, να ενισχύουμε υγεία και παιδεία και να αποπληρώνουμε το χρέος. Ακόμα λοιπόν και αν το Α.Ε.Π. τρέξει με +10%, πάλι εμείς με 60δις πρέπει να κάνουμε όλη τη δουλειά.

Στις τράπεζες όλου του δυτικού κόσμου υπάρχει ένας βασικός κανόνας χρηματοδοτήσεων. Αυτός λέει εν ολίγοις ότι μια επιχείρηση μπορεί να δανειστεί τόσα, όσα τα ετήσια έσοδά της (κύκλος εργασιών, ελληνιστί τζίρος). Ένας δεύτερος βασικός κανόνας λέει ότι η ίδια επιχείρηση δεν μπορεί να διαθέτει παραπάνω από το 30% των εσόδων, για την αποπληρωμή των χρεών της. Κάθε παράβαση των παραπάνω κανόνων θέτει την όποια επιχείρηση υπό καθεστώς αυστηρής επιτήρησης.

Στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας οι κανόνες μεταφράζονται ως εξής:

• Για να κριθεί βιώσιμη η οικονομία ο συνολικός δανεισμός (χρέος) δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 60 δις. Σήμερα το χρέος είναι 348 δις και ανεβαίνει.
• Για να κριθεί ομαλή η εξυπηρέτηση του χρέους, οι ετήσιες δόσεις δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τα 18 δις. Τα νούμερα που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα τα επόμενα χρόνια, με επιμήκυνση ή χωρίς, ξεπερνούν το νούμερο αυτό επί 3 ή 4 σε ετήσια βάση.

Αντιλαμβάνεστε ότι για τους δανειστές της ελληνικής οικονομίας, που κάτι τέτοια τα διδάσκουν στους νεοπροσλαμβανόμενους στα πολυτελή μαγαζιά τους, όχι μόνο δεν υπάρχει οδός επιστροφής, παρά μόνο η αναμονή της εξαγγελίας του μοιραίου.

Αφού λοιπόν είναι αδύνατον να επιχειρηματολογήσει η κυβέρνηση ως προς τα πραγματικά νούμερα, έχει επιστρατεύσει για εσωτερική κατανάλωση τη μέθοδο του Α.Ε.Π., που με τόση μαεστρία εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή, σπρώχνοντας τη χώρα στο γκρεμό της χρεοκοπίας. Επισημαίνουμε εδώ ότι το Α.Ε.Π. και η αυξητική του –με κάθε κόστος- πορεία, αποτελεί το sine qua non του νεοφιλελευθερισμού, με πατριάρχη της στη χώρα μας τον κ. Μάνο.

Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στον κ. Υπουργό Οικονομίας πόσα είναι ακριβώς τα έσοδα του κράτους και πόσο είναι το χρέος και να του δώσουμε μια συμβουλή:

Να πει την αλήθεια στους Έλληνες Πολίτες, να σταματήσει να αερολογεί περί ανάπτυξης και επιστροφής στις αγορές και να προσπαθήσει, όσο είναι ακόμα καιρός, να αποτρέψει την εκποίηση της περιουσίας της πατρίδας μας.

Κακοφωνίξ