Ο… γαλαζοαίματος της απελπισίας.!

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

"Νιώθει γαλαζοαίματος. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει επαφή με τον κόσμο, δεν έχει επαφή με την κοινωνία".

Η εκτίμηση για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ανήκει σε πολιτικό της αντιπολίτευσης. Και δεν πρέπει να πέφτει πολύ έξω. Από τότε που ο παπα-Αντρέας Σταυρόπουλος έτρωγε τις σόλες των παπουτσιών του στο Καλέντζι της ορεινής Αχαΐας, να πηγαίνει από το φτωχικό του σπίτι στην εκκλησιά του Αγίου Γεωργίου, μέχρι σήμερα που ο δισέγγονός του Γιώργος ανεβοκατεβαίνει στα αεροπλάνα περιπλανώμενος στις χώρες της τρόικας, έχουν αναδειχθεί πολλά νέα τζάκια.

Οι νέοι "ευγενείς" είναι αυτοί που από καιρό έχουν αφήσει στο περιθώριο ονόματα και επιχειρηματίες, οι οποίοι είχαν ως χόμπι την ενασχόληση με την πολιτική. Και η δημιουργία "νέων τζακιών" ήταν έμμονη ιδέα του Γιώργου Παπανδρέου από τον καιρό που έπαιρνε τα πρώτα του κυβερνητικά μαθήματα στην πρώτη οκταετία του πατέρα του Ανδρέα. "Νέα τζάκια" που θα στήριζαν το "ένα τζάκι", το "τζάκι των Παπανδρέου".

Σε κάθε περίπτωση, ο πρωθυπουργός του μνημονίου και της (βαθύτερης από ποτέ σε περίοδο ειρήνης) εξάρτησης βρίσκεται σε βαθιά πλάνη. Παραπαίει, αλλά πιστεύει ότι παραπαίουν οι άλλοι γύρω του. Αποσυντίθεται η κοινωνία και ένα-ένα τα κομμάτια της καταρρέουν, αλλά νομίζει ότι έτσι πρέπει να γίνει, για να σωθεί το υγιές τμήμα της. Η κοινοβουλευτική ομάδα του δεν έχει πια το κουράγιο καν να τον χειροκροτήσει, αλλά εκείνος δείχνει βέβαιος ότι ακόμη ελέγχει το πολιτικό παιχνίδι.

Δεν ελέγχει τίποτα. Και στην πιθανή περίπτωση να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές σύντομα, θα έχει μείνει χωρίς πλεονεκτήματα έναντι του αντιπάλου του Αντώνη Σαμαρά. Ο πρόεδρος της ΝΔ με σταθερά βήματα οικοδομεί μια νέα ηγετική ομάδα, και παράλληλα δείχνει διάθεση να "τελειώσει" με πρώην υπουργούς της κυβέρνησης Καραμανλή. Αν το καταφέρει αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που του δίνουν οι κακομαθημένοι και αλαζόνες της "πενταετίας" και στείλει κάποιους απ’ αυτούς να καδράρουν το πορτρέτο της-πρόθυμης για κυβερνητικές συμμαχίες-Ντόρας, θα έχει αυτός το πάνω χέρι. Γιατί απέναντί του θα έχει έναν πρωθυπουργό με τους υπουργούς του, οι οποίοι ομοθυμαδόν έριξαν τον τόπο στην πιο βαθιά απελπισία από την εποχή του εμφυλίου πολέμου.

Μα, και το "τζάκι των Παπανδρέου" μήπως τότε δεν χτίστηκε;