Το σήμα για την έναρξη της δημοπρασίας δόθηκε από τον Όλι Ρεν. Ο οποίος απαίτησε και τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων εξουσίας στη σεμνή αποχαιρετιστήρια τελετή, αλλιώς ούτε νόημα έχει, πιθανόν ούτε και χρήμα από την πέμπτη δόση του δανείου σωτηρίας.
Οσονούπω θα ακουστεί και το σφυρί. Ο δημόσιος πλούτος της χώρας θα εκποιηθεί, κατά τις επιταγές του μνημονίου, το θέλουν δεν το θέλουν μερικοί του ΠΑΣΟΚ, το θέλουν δεν το θέλουν μερικοί της ΝΔ, το θέλουν δεν το θέλουν και συνδικαλιστές της μαύρης ώρας. Οσονούπω θα ακουστούν και οι καμπάνες των νέων μέτρων «δημοσιονομικής εξυγίανσης», τουτέστιν περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων, περικοπές και απολύσεις. Χιλιάδες απολύσεις. Κι όποιος έχει μαντήλι, ας κλάψει.
Μαζί με τη δημοπρασία και τα άλλα μέτρα, έχουν μπει μπροστά και οι πολιτικές εξελίξεις. Διαφορετικές από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Στις οποίες, και μάλιστα με φόντο τις κάλπες, δεν έχουν τον πρώτο λόγο οι συσπειρώσεις, αλλά οι αντισυσπειρώσεις.
Εν πρώτοις στο ΠΑΣΟΚ: Ο Γιώργος Παπανδρέου αισθάνεται μόνος περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Με Πεταλωτή, Διαμαντοπούλου και Παπακωνσταντίνου δεν πάει πουθενά. Απέναντί του έχει τον πρώην διαχειριστή του κόμματος Κώστα Σημίτη, τον πάντα φιλόδοξο να αναλάβει την ηγεσία (ακόμα και στη φάση του ναυαγίου) Βαγγέλη Βενιζέλο, τη συνεπώνυμο (πλην καμιά άλλη σχέση εδώ και πολλά χρόνια με τους Παπανδρέου) ομαδάρχισσα των δυνάμεων του κακού Βάσω, και παραπίσω τους Χάρη Καστανίδη, Ανδρέα Λοβέρδο και Δημήτρη Ρέππα, τους οποίους δεν εμπνέει πλέον και τους βλέπει να αγωνιούν να βρουν στρατόπεδο ή να συμπράξουν για τη δημιουργία κάποιου, όποιου να ‘ναι, ώστε να σωθούν της καταστροφής. Με δυο λόγια, το ΠΑΣΟΚ, απελπισμένο πάνω στη σανίδα σωτηρίας της τρόικας, βρίσκεται κοντά στο διχασμό ή και στον κατακερματισμό του. Και ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Στη Νέα Δημοκρατία επικρατεί σύγχυση και αγωνία: Όσο και αν ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθεί να εμφυσήσει πνεύμα αισιοδοξίας και σιγουριάς για το αύριο που έρχεται, τόσο πιο περίπλοκη και αβέβαιη είναι η επόμενη μέρα. Το «Ζάππειο 2» μπορεί να ικανοποίησε τον ΣΕΒ και τους άλλους παρελθόντων ετών επενδυτές και νυν μαυροφορεμένες χήρες της χρεοκοπίας, αλλά δεν έπεισε όλους όσους εκείνους που διαλαλούσαν μέχρι τώρα την άκαμπτη αντιμνημονιακή πολιτική του. Η μείωση του ΦΠΑ κατά δυο ποσοστιαίες μονάδες ή η συνετή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν αποτελούν ρηξικέλευθη πρόταση. Με τέτοιες εξαγγελίες δεν ταράζει τα βαλτόνερα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Απλώς διαπραγματεύεται με τις «δάνειες δυνάμεις» στο εξωτερικό και το σύστημα διαπλοκής στο εσωτερικό. Ο αρχηγός της ΝΔ άρχισε πολύ νωρίς τις εκπτώσεις για τον επιπλέον λόγο, ότι έχει στα χέρια του ένα ασταθές κόμμα. Γνωρίζει ότι στο εσωτερικό του δεν υπάρχει μόνο ο πιστός πυρήνας των καραμανλικών, αλλά και μερικοί άλλοι, οι οποίοι περισσότερο του προκαλούν πονοκέφαλο παρά αίσθημα σιγουριάς. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος παίζει με τη συναίνεση, ο Σταύρος Δήμας θέλει πιο χαμηλούς τόνους απέναντι στους Ευρωπαίους, ο Κωστής Χατζηδάκης έχει δική του ατζέντα, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος παίζει γενικώς δεξιά και πιο δεξιά, ενώ ανά πάσα στιγμή μπορεί να εμφανιστεί ένας πόλος (το πιθανότερο με κάποιους από τους προαναφερόμενους μέσα), ο οποίος να είναι πλησιέστερος στις θέσεις της Ντόρας Μπακογιάννη παρά του Αντώνη Σαμαρά. Με αυτά δεδομένα, ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πιο κοντά στον αυτοεγκλωβισμό του, παρά στη φυγή προς τα μπρος. Αν επιμείνει στις παραλυτικές εσωκομματικές ισορροπίες, θα έχει χάσει το παιχνίδι της διακυβέρνησης από τα αποδυτήρια.
Αυτή είναι η εικόνα των κομμάτων εξουσίας παραμονές της πιο ατιμωτικής πράξης για τη χώρα μετά την απελευθέρωση. Μοιάζουν να ακολουθούν στον ηθικό και ταπεινωτικό κατήφορο τον εμπνευστή του «σχεδίου διάσωσης» Ντομινίκ Στρος Καν. Και μάλιστα σε ρόλο καμαριέρας που υπέκυψε…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου