Κυβέρνηση σχολιαστών

Για ποιο λόγο συνεδριάζει το υπουργικό συμβούλιο; Η απάντηση μέχρι τώρα ήταν αυτονόητη. Για να πάρει αποφάσεις. Η συνεδρίαση της κυβέρνησης υπό τον πρωθυπουργό είναι το επιστέγασμα μιας συγκεκριμένης προετοιμασίας που έχει γίνει σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Οι υπουργοί ενημερώνονται, συζητούν και εγκρίνουν, ή  δεν εγκρίνουν. Πάντως  η βασική λειτουργία  αυτής της διαδικασίας  ήταν  η λήψη αποφάσεων. Ήταν. Γιατί τώρα πια δεν είναι.
Το υπουργικό συμβούλιο συνέρχεται πλέον για να… σχολιάσει τα γεγονότα.  Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ πίσω- αρκεί η τελευταία εβδομάδα. Μόλις έχει επιστρέψει από το Λουξεμβούργο ο υπουργός Οικονομικών, στον οποίο οι Ευρωπαίοι  ξεκαθάρισαν ευθέως ότι δεν σκοπεύουν να συνεχίσουν τις δόσεις του δανείου, αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις για τις  οποίες υπήρξε δέσμευση δια του Μνημονίου.  Ο κίνδυνος της κατάρρευσης είναι προ των πυλών. Πόσο δραματικό είναι αυτό αναδείχθηκε και από τη δημόσια τοποθέτηση ενός υπουργού.
Κατόπιν αυτών η ανακοίνωση ότι πρόκειται να συνεδριάσει το  υπουργικό συμβούλιο δημιούργησε ελπίδες αφύπνισης. Για να συνεδριάζουν σημαίνει ότι  θα πάρουν αποφάσεις. Όποιες αποφάσεις κρίνουν. Να εφαρμόσουν μεχρι κεραίας το Μνημόνιο, να μην το εφαρμόσουν, να το καταγγείλουν, να το τροποποιήσουν, να πάνε βόλτα στον Εθνικό Κήπο. Οτιδήποτε τέλος πάντως. Άδικος κόπος. Οι δυο επανωτές συνεδριάσεις του υπουργικού συμβούλιου δεν κατέληξαν σε καμιά απόφαση. Έγινε ανταλλαγή  απόψεων, έριξε ο ένας τα καρφιά του  στον άλλον,  έκαναν σχόλια για διάφορα θέματα της επικαιρότητας, κοίταζαν  και το ταβάνι  εν όσο ο Πρωθυπουργός τους έλεγε να μην τσακώνονται μεταξύ τους και να είναι εργατικοί  και μετά το διέλυσαν. Αυτό ήταν όλο. Ούτε αποφάσεις, ούτε καν συστηματική αποτίμηση των εξελίξεων. Απλώς σε κουβέντα να βρισκόμαστε.
Την  επομένη, ενώ γειτονιές της Αθήνας  βρίσκονται στα πρόθυρα  αιματοχυσίας, ενώ η διεθνής κοινότητα  λοιδορούσε την ελληνική αδράνεια, ενώ οι υπουργοί συνέχισαν να αλληλοσκοτώνονται, ο πρωθυπουργός πήρε το αεροπλάνο και πήγε στο Όσλο για να μετάσχει  στη συνδιάσκεψη για την Οικουμενική Διακυβέρνηση. Πίσω του ο Αντώνης Σαμαράς έπαιζε μόνος στου στο γήπεδο με ωραίες  διαφάνειες και ωραίες ιδέες  που υπόσχονται τη  σωτηρία της ψυχής, χωρίς καν  να προηγηθεί εξομολόγηση και μετάνοια.
Ο χρόνος τρέχει αμείλικτα σε βάρος μας. Και η κυβέρνηση σχολιάζει,  ταξιδεύει και  ξετινάζεται. Ακούστηκε υπουργός από την τηλεόραση να  επισημαίνει ότι είναι… ανήσυχος για την αύξηση της εγκληματικότητας για την οποία άλλος υπουργός είχε δηλώσει ότι μειώνεται. Ακούγονται υπουργοί να σχολιάζουν τον πληθωρισμό, την ανεργία, την κατάρρευση του κράτους πρόνοιας. Απλώς σχολιάζουν. Σαν να αφορούν κάποιους άλλους όλα αυτά. Και κάθε τόσο  μας ενημερώνουν ανεπισήμως ότι ο Πρωθυπουργός «ανησυχεί» γι αυτή την κατάσταση και «δίνει αυστηρές οδηγίες».
Και μετά ξανά οι  υπουργοί σχολιάζουν, στο υπουργικό συμβούλιο, στο οποίο προσέρχονται  χωρίς ενημέρωση, χωρίς φακέλους και χωρίς άποψη. Μπορεί να μην παρακολουθούν καν τη συζήτηση, αλλά σχολιάζουν. Και μετά στέλνουν τα νομοσχέδια  στη Βουλή για να τα ψηφίσουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ , πάλι χωρίς να τα διαβάσουν. Και αφού τα νομοσχέδια γίνουν νόμοι, κανείς δεν ασχολείται με την εφαρμογή τους  και συχνά μένουν στα χαρτιά.  Μπαίνουν όμως στον απολογισμό έργου που κάνει κάθε τόσο ο Πρωθυπουργός.
Αν αυτό συνιστά διακυβέρνηση σε περίοδο έκτακτης ανάγκης, τότε  ο Θεός να βάλει το χέρι  του. Και όσοι επιζήσουν ας ακούν των γυναικών τα μοιρολόγια, που θα έλεγε κι ο Κολοκοτρώνης. 
Γιώργος Λιακόπουλος