Μπλόφες, πανικός, εκβιασμοί & αυταπάτες.!

Του Νίκου Κοτζιά

Το πιο αποθαρρυντικό με ό,τι συνέβη τις δύο τελευταίες εβδομάδες είναι η καταγραφόμενη έλλειψη ποιότητας και ικανότητας από τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων.

Αν αναλύσει κανείς προσεκτικά τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους κυρίους Παπανδρέου και Σαμαρά, μπορεί αβίαστα να εξαγάγει το συμπέρασμα ότι ο κ. Παπανδρέου πήγε πολιτικά απροετοίμαστος στη μεταξύ τους διαπραγμάτευση, έχοντας ετοιμαστεί να παίξει στο πεδίο της επικοινωνίας. Επειδή δεν υπήρξε η αναμενόμενη άρνηση στις προτάσεις που διατύπωσε προς τον κ. Σαμαρά, υποθέτω ότι ο πρωθυπουργός ανταπάντησε στην προτροπή παραίτησής του στο γνωστό αδιόρατο παπανδρεϊκό μοτίβο «να το δούμε». Ανταπάντηση που προκάλεσε, όμως, πανικό στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Ν.Δ. θεώρησε ότι με την μπλόφα που έκανε στην μπλόφα, μπορεί να συνεχίζει να αποκρύπτει την ουσία της πολιτικής του πρότασης που είναι ένα «Μνημόνιο 3». Της συναίνεσης που παρέχει, πιεζόμενος από τον ξένο παράγοντα. Γι' αυτό εξάλλου εμφανίστηκε στη Βουλή με κομμένα φτερά.

Οταν ο Γ. Παπανδρέου αντελήφθη ότι η κατάληξη της μπλόφας του υπονόμευε την ίδια τη θέση του, βρέθηκε σε κατάσταση πανικού. Προκειμένου να τον υπερβεί ανήγγειλε κυβερνητικό ανασχηματισμό. Εκεί βρέθηκε αντιμέτωπος με τις μπλόφες της εσωκομματικής εκσυγχρονιστικής αντιπολίτευσης που, αφού ψήφισε όλα τα μνημονιακά κείμενα μέχρι σήμερα και, μάλιστα, απαίτησε μετ' επιτάσεως ακόμα περισσότερο μνημόνιο, προσπάθησε να εμφανιστεί ως «η αυθεντική αντιπολίτευση προς τον Παπανδρέου».

Απροετοίμαστος ο πρωθυπουργός από την έκταση των μέσων που χρησιμοποίησε η άλλη πλευρά και χωρίς μεγάλο σθένος, εξαιτίας της αποτυχίας της πολιτικής του, προχώρησε σε έναν κακό, για τον ίδιο και τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, συμβιβασμό. Ο συμβιβασμός αυτός έφερε χαμόγελα στη διαπλοκή, καθώς και την ελπίδα ότι θα μπορέσει να κάνει εν ησυχία τις σχεδιαζόμενες λεηλασίες του δημόσιου πλούτου. Αυτά τα χαμόγελα, πάλι, μπέρδεψαν τον πρωθυπουργό, ο οποίος επανήλθε στην αυταπάτη ότι θα τα καταφέρει και έτσι εμφανίστηκε με αλαζονική «αυτοπεποίθηση» στη Βουλή.

Από την επομένη του κακού συμβιβασμού, χωρίς αιδώ προβάλλει η διαπλοκή, με βιασύνη, τη νέα ντε φάκτο κατάσταση ως το ισοδύναμο της λύσης των προβλημάτων της χώρας. Προσπαθεί να προβάλλει τη νίκη της στο παρασκήνιο και τη ρεβάνς από την ήττα της στην ανοικτή δημοκρατική διαδικασία του 2007, ως εγγύηση μιας νέας πολιτικής κουλτούρας στις μνημονιακές δυνάμεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επιδιώξει ακόμα και να ιδιοποιηθεί ως επιτυχία αυτού του κακού συμβιβασμού τις τυχόν επιμέρους υποχωρήσεις της τρόικας που αναγκαστικά θα υπάρξουν, αρκεί οι πλατείες να παραμείνουν στις Θερμοπύλες τους. Οπότε και η τρόικα θα κατανοήσει ότι και η πλεονεξία έχει τα όριά της.

Στο ίδιο μήκος κύματος, οι δυνάμεις του κακού συμβιβασμού θα προσπαθήσουν να εμφανίσουν τις όποιες παραχωρήσεις θα υπάρξουν ως δικές τους επιτυχίες προκειμένου να πείσουν τις πλατείες να αναδιπλωθούν. Αλλά αυτό δεν θα γίνει, διότι οι πολίτες γνωρίζουν ότι οι δικές τους επιτυχίες είναι δικές τους και κανενός άλλου. Οτι προκειμένου να γίνουν πιο ουσιαστικές, οφείλουν να συνεχίσουν την πάλη τους ενάντια στα μνημόνια και τους κακούς συμβιβασμένους, δηλαδή, ενάντια στο Κόμμα του Μνημονίου που τους στηρίζουν. Από όσα είδαν τις δύο εβδομάδες που πέρασαν, δεν έχουν λόγο να μετακινηθούν στον κόσμο των αυταπατών.